15 Вале, агар ба овози Худоят Яҳува гӯш надиҳӣ ва ҳама амру фармудаҳои ӯро, ки имрӯз ба ту мефармоям, ба ҷо наорӣ, ҳамаи ин лаънатҳо бар сарат меоянд ва туро фаро мегиранд:+

33 Ҳосили замин ва самари меҳнататро халқи дигаре хоҳад хӯрд, халқе, ки ту онро намешинохтӣ.+ Туро ҳамеша фиреб дода, бар ту ситам хоҳанд кард.

4 Баъзеи дигар бошанд, чунин мегуфтанд: «Мо барои хироҷи подшоҳ киштзору токзорҳои худро амонат гузошта пул қарз гирифтем.+