6 Яҳува аз пеши вай гузашта, эълон намуд: «Яҳува, Яҳува, Худои меҳрубону дилсӯз,+ пурсабр+ ва пур аз меҳру вафову+ ростӣ,+ 7 ки ба ҳазорҳо меҳру вафо мекунад+ ва хатову айбу гуноҳро мебахшад,+ аммо ҳаргиз гунаҳкорро бе ҷазо намемонад,+ балки барои гуноҳи падарон писарону наберагонро то насли сеюм ва чорум ҷазо медиҳад».+

9 Ту нағз медонӣ, ки Худоят Яҳува Худои ҳақиқӣ ва вафодор аст. Ӯ ба аҳдаш вафо мекунад ва ба касоне, ки ӯро дӯст медоранду амрҳояшро ба ҷо меоранд, то насли ҳазорумашон меҳру вафо мекунад.+