29 Агар дар он ҷо Худоятон Яҳуваро биҷӯед, агар ӯро бо тамоми дили худ ва бо тамоми ҷони худ ҷӯё шавед,+ ӯро меёбед.+

30 Вақте ҳамаи ин суханон, яъне баракат ва лаънате, ки ба ту пешниҳод кардам, ба сарат оянд+ ва ту онҳоро дар миёни тамоми халқҳое, ки Худоят Яҳува туро ба он ҷо пароканда созад,+ ба ёд орӣ+ 2 ва сӯйи Худоят Яҳува рӯ оварда,+ мувофиқи ҳар он чӣ ба ту ва писаронат амр мефармоям, бо тамоми дилу ҷон ба овози ӯ гӯш диҳӣ,+ 3 Худоят Яҳува асирони туро бармегардонад+ ва ба ту раҳм карда,+ туро аз миёни ҳамаи халқҳое, ки Худоят Яҳува туро ба он ҷо пароканда месозад, ҷамъ меорад.+ 4 Ҳатто агар халқи ту то канори осмон пароканда шавад, Худоят Яҳува туро аз нав ҷамъ оварда, бармегардонад.+

47 ва онҳо дар замине, ки асиранд, ба худ омада,+ сӯйи ту баргарданд+ ва туро дар замини асорат зориву илтиҷо намуда+ бигӯянд: “Мо гуноҳ кардем ва ба хато роҳ додем, мо бадӣ кардем”,+ 48 ва дар замини душманонашон, ки онҳоро ба асирӣ бурданд, бо тамоми дили худ+ ва бо тамоми ҷони* худ сӯйи ту баргарданд ва рӯ ба сарзаминашон, ки ту ба бобоёни онҳо додаӣ, ва рӯ ба ин шаҳре, ки ту интихоб кардаиву хонае, ки ба номи ту сохтаам, дуо гӯянд,+

7 Ба онҳо диле ато мекунам, то маро бишносанд, ки ман Яҳува ҳастам.+ Онҳо халқи ман хоҳанд буд ва ман Худои онҳо,+ зеро онҳо бо тамоми дил сӯйи ман хоҳанд баргашт.+