Рӯйдодҳои асосии зиндагонии заминии Исо — Хизмати Исо дар Ҷалил (Қисми 3) ва дар Яҳудия

с. 32, баъди Иди Раҳоӣ

Баҳри Ҷалил; Байт-Сайдо

Огоҳии Исо аз хамиртуруши фарисиён; марди кӯрро шифо медиҳад

16:5–12

8:13–26

Эҳтимол, кӯҳи Ҳермӯн

Дигаргун шудани Исо; суханони Яҳува аз осмон

17:1–13

9:2–13

9:28–36

Ҷалил

Боз маргашро пешгӯйӣ мекунад

17:22, 23

9:30–32

9:43–45

Кафарнаҳум

Шахси бузургтарин дар Подшоҳӣ; мисол дар бораи гӯсфанди гумшуда ва ғуломи бераҳм

18:1–35

9:33–50

9:46–50

с. 32, Иди Хаймаҳо (ё Иди Хаскаппаҳо)

Ерусалим

Дар ид таълим медиҳад; барои дастгир кардани ӯ посбононро мефиристанд

7:11–52

Эҳтимол, Яҳудия

70 шогирдашро мефиристад; онҳо хурсанд бармегарданд

10:1–24

Эҳтимол, Яҳудия

Боз дуогӯйиро ёд медиҳад; мисоли дӯсти боисрор

11:1–13

Бо фарисиён хӯрок мехӯрад; дурӯягии фарисиёнро танқид мекунад

11:37–54

Зани хамидақоматро рӯзи шанбе шифо медиҳад; мисоли донаи хардал ва хамиртуруш

13:1–21