Ба худ мақсад гузоред, ки бо одамон омӯзиши Китоби Муқаддас гузаронед
1 «Чашмони худро боло карда, киштзорро бубинед, ки барои дарав сафед шудааст» (Юҳ. 4:35). Ин гуфтаҳои Исои Масеҳ бешубҳа ба вазъияте мувофиқанд, ки ходимони Худо имрӯз рӯбарӯянд.
2 Ҳанӯз одамони самимие, ки мехоҳанд тариқҳои Яҳуваро таълим бигиранд, ёфт мешаванд. Ин аз шумораи шогирдони наве аён аст, ки ҳар сол таъмид мегиранд. Агар шумо дар ҳақиқат хоҳиши бо одамон гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддасро дошта бошед, чӣ кор бояд кунед?
3 Мақсад гузоред. Аввалан, мақсад гузоред, ки бо касе омӯзиши Китоби Муқаддасро оғоз намуда, онро мунтазам гузаронед. Ҳангоми мавъиза мақсади худро дар хотир нигоҳ доред. Азбаски вазифаи мо, масеҳиён, дар баробари мавъиза кардан таълим додан низ мебошад, ҳамаи мо бояд кӯшиш намоем, ки имкониятҳои ҳарчи бештаре дар иштирок дар гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас дошта бошем — Мат. 24:14; 28:19, 20.
4 Нуктаҳое, ки дар хотир бояд дошт. Ба воизони Салтанат аз сидқи дил дуо гуфтан ҳатмист. Баъзан ҳангоми мавъиза мо одамонеро вомехӯрем, ки дар бораи кӯмаки рӯҳонӣ дуо мегуфтанд. Чӣ баракати бузургест, ки Яҳува моро дар ёфтан ва таълим додани чунин шахсон истифода мебарад! — Ҳаҷ. 2:7; Аъм. 10:1, 2.
5 Хоҳаре оиди ёфтани омӯзиши Китоби Муқаддас дуо гуфт ва сипас якчанд рисолаи «Оё мехоҳед, ки бо Китоби Муқаддас хубтар ошно гардед?»-ро дар ҷои кораш ба ҷои намоён гузошт. Вақте ки зане яке аз рисолаҳоро гирифта, онро пурра хонд ва ба пур кардани купон шурӯъ намуд, хоҳар ҳамсӯҳбат шуда, бо ӯ омӯзиши Китоби Муқаддасро оғоз кард.
6 Он воизоне, ки дар оғоз кардан ва гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас бо одамон моҳиранд, метавонанд ба шумо ёрӣ диҳанд, то ба мақсади бо касе гузаронидани омӯзиши Каломи Худо бирасед. Ба Худо оиди имконияти ёфтан ва гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас бо касе дуо гӯед ва аз ҳама воситаҳои дастрасе, ки барои расидан ба ин мақсад кӯмак мекунанд, истифода баред. Шояд дере нагузашта, шумо он хурсандиеро, ки гузарондани омӯзиши Китоби Муқаддас бо худ меорад, эҳсос хоҳед кард.