МАВЗӮЪИ МОҲОНА: «Каломро мавъиза кунӣ ва... омода [«бетаъхир», ТДН] бошӣ» (2 Тим. 4:2).
Инкишоф додани ҳисси бетаъхирӣ нисбати кори мавъиза
Ҳисси бетаъхириро бояд инкишоф дод, зеро он барои наҷот дар охири ин тартибот хеле муҳим аст. Ба ёдраскуниҳои зерин гӯш дода, мо ҳисси бетаъхириамонро қавитар карда метавонем.
Дар бораи Салтанат мунтазам дуо гӯед (Мат. 6:10).
Дилатонро бо хониши ҳаррӯзаи Китоби Муқаддас муҳофизат кунед (Ибр. 3:12).
Вақтатонро бохирадона истифода баред (Эфс. 5:15, 16; Флп. 1:10).
Чашматонро «солим» нигоҳ доред. Ба ҳавою ҳаваси ҷаҳон дода нашавед (Мат. 6:22, 25; 2 Тим. 4:10).
Диққати худро ба иҷрошавии пешгӯиҳои Китоби Муқаддас равона карда, ҳушёру бедор монед (Марқ. 13:35–37).
Доштани ҳисси бетаъхирӣ моро бармеангезад, то дар кори шаҳодатдиҳӣ, ки ба қарибӣ ба охир мерасад, пурра иштирок намоем (Юҳ. 4:34, 35).