Аз намунаи дигарон ибрат гирифта ман баракатҳои бисёрро соҳиб шудам

Ман дар вилояти Квебеки Канада, ки аҳолиаш ба забони фаронсавӣ гап мезананд, таваллуд шудам. Волидонам Луи ва Зелия маро бо муҳаббат ба воя расонданд. Падарам одами камгап буд ва хонданро дӯст медошт. Ман бошам, ба иншонависӣ шавқ доштам ва орзу мекардам, ки дар оянда рӯзноманигор шавам.

Вақте 12-сола будам, рӯзе ба хонаи мо ҳамкори падарам Рудолф Суси бо дӯсташ омад. Онҳо Шоҳиди Яҳува буданд. Ман дар бораи Шоҳидон бисёр намедонистам ва ба динашон он қадар шавқ надоштам. Вале ман аз он дар ҳайрат мондам, ки онҳо ба саволҳои мо аз рӯйи Каломи Худо мантиқан дуруст ҷавоб медоданд. Ин чиз волидонамро низ қоил кард ва онҳо ба омӯзиши Китоби Муқаддас розӣ шуданд.

Он вақт ман ба мактаби католикӣ мерафтам. Боре ба ҳамсинфонам дар бораи чизҳои аз Китоби Муқаддас фаҳмидаам, нақл кардам. Дар натиҷа, муаллимонам, ки коҳини калисо буданд, аз ин хабар ёфтанд. Онҳо нодуруст будани суханони маро аз рӯйи Китоби Муқаддас исбот карда натавонистанд ва яке аз онҳо маро дар пеши тамоми синф ба иғвогарӣ айбдор кард. Он ҳолат бароям хеле душвор бошад ҳам, натиҷаҳои хуб овард. Чунки он чашми маро кушод ва ман фаҳмидам, ки таълимоти динии мактаб ба Китоби Муқаддас рост намеояд ва ман набояд дар он ҷо хонам. Баъд ман бо иҷозати волидонам ба мактаби дигар гузаштам.

ДӮСТ ДОШТАНИ ХИЗМАТРО ЁД МЕГИРАМ

Ман омӯзиш мекардам, вале пешравии рӯҳониам суст буд, чунки аз хизмати хона ба хона метарсидам. Таъсири калисои католикӣ зиёд буд ва он ба кори мавъиза сахт муқобилат нишон медод. Морис Дюплесси роҳбари сиёсии Квебек бо калисо зич ҳамкорӣ мекард. Бо дастгирии ин мард тӯдаи одамон аз қафои Шоҳидон гашта онҳоро безор мекарданд ва ҳатто ба онҳо ҳамла менамуданд. Он вақтҳо барои мавъиза кардан дар ҳақиқат далерӣ лозим буд.

Бародаре, ки барои бартараф кардани тарсам ба ман кӯмак кард, Ҷон Рей ном дошт. Ӯ хатмкунандаи синфи 9-уми Мактаби Ҷилъод буд. Ӯ хеле бародари ботаҷриба ва ҳалиму хоксор буд. Бародар Ҷон ба ман кам рӯйирост маслиҳат медод, ман асосан аз намунаи хуби ӯ таълим мегирифтам. Бо забони фаронсавӣ гап задан барои ӯ душвор буд, аз ин рӯ бисёр вақт ман ӯро дар хизмат ҳамроҳӣ карда бо ин забон мавъиза мекардам. Ҳамкорӣ бо бародар Ҷон ба ман ёрӣ дод, ки тарсамро бартараф карда Шоҳиди Яҳува гардам. Баъди даҳ соли шиносоӣ бо Шоҳидон, 26-уми майи соли 1951 ман таъмид гирифтам.

Ҷамъомади хурдакаки мо дар шаҳри Квебек асосан аз пешравон иборат буд. Намунаи онҳо маро барангехт, ки пешрав шавам. Он вақтҳо мо дар мавъиза танҳо Китоби Муқаддасро истифода мебурдем, барои ҳамин ман пешакӣ ба хизмат нағз тайёрӣ медидам. Лекин бисёриҳо вақте медиданд, ки мо аз Китоби Муқаддасе оят хонданием, ки калисои католикӣ иҷозат надода буд, моро гӯш намекарданд.

Соли 1952 ман бо Симона Патри, ки ӯ ҳам аз Квебек буд, оиладор шудам. Мо ба шаҳри Монреал кӯчидем ва баъд аз як сол духтарчадор шудем, ки номашро Лиз мондем. Ҳарчанд ман каме пеш аз тӯямон хизмати пешравиро бас карда будам, лекин ману Симона кӯшиш мекардем, ки ҳаёти худро одӣ нигоҳ дошта дар корҳои ҷамъомад ҳарчи бештар саҳм гузорем.

Баъди даҳ сол ман боз оиди васеъ намудани хизматам ҷиддӣ фикр кардам. Соли 1962 ман дар Мактаб барои пирон, ки дар Байт-Или Канада гузашт, хондам. Дар давоми як моҳи таҳсил ман ва бародар Камил Валлет дар як хона истодем. Ғайрате, ки бародар Камил дар хизмат дошт, ба ман таъсири калон расонд, хусусан барои он ки ӯ оиладор ва соҳиби чанд фарзанд буд. Он вақтҳо дар Квебек шумораи ками бародару хоҳарон, ки фарзанди хурд доштанд, пешрав шуда хизмат мекарданд, вале Камил чунин мақсад дошт. Дар давоми якҷоя зистанамон ӯ маро бармеангехт, ки дар бораи вазъиятам фикр кунам. Ҳамагӣ баъди чанд моҳ, ман дарк кардам, ки боз чун пешрави доимӣ хизмат карда метавонам. Баъзеҳо шубҳа доштанд, ки ин қарори ман аз рӯйи хирад аст, вале ман боварӣ доштам, ки Яҳува барои бисёртар мавъиза кардан ба ман кӯмак мекунад.

МО ЧУН ПЕШРАВИ МАХСУС БА КВЕБЕК БАРМЕГАРДЕМ

Соли 1964 ману Симонаро дар зодгоҳамон, шаҳри Квебек пешрави махсус таъйин намуданд, ки мо он ҷо чанд сол хизмат кардем. Он вақт мавъиза кардан осонтар шуда буд, вале ба ҳар ҳол мо баъзан бо таъқибот дучор мешудем.

Боре рӯзи шанбе нисфирӯзӣ маро дар шаҳри хурдакаки Сент-Мари, ки он аз Квебек он қадар дур нест, дастгир карданд. Полисе маро ба милисахона бурд ва барои бе иҷозат хона ба хона мавъиза карданам, маҳкам намуд. Баъдтар маро ба назди судя Бияржо оварданд, ки марди бадҳайбате буд. Ӯ аз ман пурсид, ки дар суд кӣ маро намояндагӣ мекунад. Вақте ман гуфтам, ки Глен Хауa, ӯ асабонӣ шуда гуфт: «Не, фақат ки вай не!» Бародар Глен Хау чун ҳимоячии хуб маълум буд ва он вақтҳо дар суд ҳуқуқи Шоҳидонро ҳимоя мекард. Баъдтар суд қарор баровард, ки ман дигар ҷинояткор дониста намешавам.

Аз сабаби он ки дар Квебек ба кори мо зид буданд, иҷора гирифтани ҷой барои гузаронидани вохӯриҳо душвор буд. Бародарони ҷамъомади хурдакаки мо танҳо як гаражи кӯҳнаеро ёфтанд, ки таҷҳизоти гармкунӣ надошт. Барои дар зимистони қаҳратун онро каме гарм кардан бародарон печкаҳое гузоштанд, ки дарунашон равған дошт. Бародару хоҳарон чанд соат пеш аз сар шудани вохӯриҳо дар гирди он ҷамъ омада воқеаҳои рӯҳбаландкунандаро ба якдигар нақл мекарданд.

Хурсандиовар аст, ки кори мавъиза тӯли солҳои охир дар Квебек нағз пеш рафта истодааст. Солҳои 1960-ум дар гирду атрофи шаҳри Квебек, дар минтақаи Кот-Нор ва нимҷазираи Гаспе ҳамагӣ якчанд ҷамъомади хурд буду халос. Имрӯз бошад, дар ин минтақаҳо ҷамъомадҳо хеле зиёданд ва бародару хоҳарон дар ибодатгоҳи зебое ҷамъ меоянд.

МАРО НОЗИРИ САЙЁР ТАЪЙИН МЕКУНАНД

Соли 1970 маро нозири ноҳиявӣ таъйин намуданд. Баъдтар соли 1973 ман нозири минтақавӣ шудам. Дар давоми он солҳо ман бисёр чизҳоро аз бародарони қобилиятнок Лоре Сомюр ва Дейвид Сплейнb омӯхтам, ки ҳардуяшон чун нозири сайёр хизмат мекарданд. Баъди ҳар анҷуман ману Дейвид ба ҳамдигар маслиҳатҳо медодем, ки чӣ тавр беҳтар таълим диҳем. Дар ёдам ҳаст боре Дейвид ба ман чунин гуфт: «Леонс, ба ман нутқи охиринат маъқул шуд. Ҳамааш нағз буд, вале он маводеро, ки ту дар нутқат истифода бурдӣ, ман дар се нутқ мегуфтам». Ман одат доштам, ки дар нутқҳоям маълумоти аз ҳад зиёдро истифода барам. Барои ҳамин бояд кӯтоҳбаёниро ёд мегирифтам.

Нозирони минтақавӣ барои рӯҳбаланд кардани нозирони ноҳиявӣ таъйин мешуданд. Вақте ман чун нозири минтақавӣ ҷамъомадҳои Квебекро хабар мегирифтам, бисёри воизон, ки маро мешинохтанд, бо ман ба хизмат рафтан мехостанд. Бо он воизон ба хизмат рафтан ба ман маъқул буд, вале ман барои ҳамкорӣ бо нозири минтақавӣ вақти кофӣ ҷудо намекардам. Боре як нозири ноҳиявӣ меҳрубонона ба ман ёдрас карда чунин гуфт: «Хеле хуб, ки ту бо бародару хоҳарон хизмат мекунӣ, вале фаромӯш накун, ки ин ҳафта барои хабаргии ман низ омадаӣ. Ман ҳам ба рӯҳбаландӣ ниёз дорам!» Ин маслиҳат ба ман кӯмак кард, ки ғайр аз воизон, дар бораи нозири ноҳиявӣ низ фикр кунам.

Афсӯс, соли 1976 ногаҳон воқеаи нохуше рӯй дод. Ҳамсари азизи ман Симона ба бемории ҷиддие гирифтор шуда вафот кард. Ӯ ҳамсари хеле хуб буд, чунки рӯҳияи фидокорона дошт ва Яҳуваро сахт нағз медид. Баъди марги ӯ банд будан бо хизмат ба ман кӯмак кард, ки ба дарди ҷудоӣ тоб орам ва ман аз Яҳува миннатдорам, ки Ӯ маро дар он рӯзҳои мушкил дастгирӣ мекард. Баъдтар ман бо Каролин Эллиот ном хоҳар оиладор шудам. Ӯ дар ҷамъомади англисзабон чун пешрави боғайрат хизмат мекард ва барои васеъ кардани хизматаш ба Квебек омада буд. Каролин ба дигарон ғамхор буд ва шавқи самимӣ зоҳир мекард, хусусан ба шахсони шармгин ва танҳо. Ӯ маро, ки нозири сайёр будам, хеле дастгирӣ мекард ва ин бароям дар ҳақиқат баракат буд.

СОЛИ ТАЪРИХАН МУҲИМ

Январи соли 1978 аз ман хоҳиш карданд, ки якум Мактаби пешравонро дар Квебек гузаронам. Ман дар ҳаяҷон будам, чунки худам ягон бор дар чунин мактаб нахонда ва ҳатто китоби онро надида будам, аз ин рӯ ҳама чиз барои ман ва донишҷӯён нав буд. Нағз ки дар он синфи якум бисёр пешравони ботаҷриба таҳсил мекарданд. Ман омӯзгор бошам ҳам, аз донишҷӯён бисёр чизҳоро ёд гирифтам.

Баъдтар соли 1978 дар стадиони шаҳри Монреал анҷумани байналмиллалие баргузор гардид, ки номаш «Имони ғалабаовар» буд. Он анҷумани калонтарин дар Квебек буд, ки дар он беш аз 80 000 нафар иштирок карданд. Маро барои кӯмак ба Шӯъбаи маълумотдиҳии анҷуман таъйин намуданд. Ман бо бисёр рӯзноманигорон сӯҳбат кардам ва шод аз он будам, ки онҳо дар бораи Шоҳидон бисёр чизҳои хуб навиштанд. Ба воситаи телевизион ва радио дар давоми зиёда аз 20 соат мусоҳибаҳо бо Шоҳидон пешкаши мардум гардид ва дар рӯзномаҳо садҳо мақола чоп гардид. Ҳамин тариқ шаҳодати бузурге дода шуд!

БА МИНТАҚАИ ДИГАР МЕРАВЕМ

Соли 1996 дар ҳаётам як тағйироти калоне рӯй дод. Баъд аз таъмид ман то ин дам дар минтақаи фаронсизабон дар Квебек хизмат мекардам. Акнун маро ба Торонто ба минтақаи англисзабон таъйин карданд. Ба назарам чунин метофт, ки ман аз ӯҳдаи ин таъйинот намебароям ва барои бо нутқ баромад кардан хеле метарсидам, чунки англисиро хуб намедонистам. Барои ҳамин ман бояд бисёртар дуо гуфта пурра ба Яҳува такя мекардам.

Пеш аз сар кардани хизмат дар Торонто ман хеле хавотир будам, чунки забони англисиро хуб намедонистам. Вале дар он ҷо ду сол бо хурсандӣ хизмат кардам. Ҳамсарам Каролин барои омӯхтани забони англисӣ босаброна ба ман кӯмак менамуд ва бародарон низ маро хеле дастгирӣ ва рӯҳбаланд мекарданд. Мо дарҳол бисёр дӯстони нав пайдо кардем.

Пеш аз анҷуманҳои ноҳиявӣ ман хеле серкор будам ва бояд ба он тайёрӣ медидам. Бо вуҷуди ин, бегоҳии рӯзи ҷумъа ман одатан тахминан як соат ба хизмати хона ба хона мерафтам. Баъзеҳо мумкин мегуфтанд, ки «дар ин вақти серкории пеш аз анҷуман ба хизмат рафтан шарт аст?» Вале ман барои он ба хизмат мерафтам, ки сӯҳбатҳои хуб бо одамон ба ман рӯҳбаландӣ мебахшид. Ҳатто имрӯз иштирок дар хизмати мавъиза ҳамеша ба ман хурсандӣ меорад.

Соли 1998 ману ҳамсарамро ба шаҳри Монреал пешрави махсус таъйин карданд. Давоми чанд сол вазифаи ман аз он иборат буд, ки дар ҷойҳои ҷамъиятӣ кори мавъизаро ба таври махсус ташкил кунам ва бо кормандони матбуот ҳамкорӣ намуда бадгумонии одамонро нисбати Шоҳидони Яҳува бартараф намоям. Ҳоло бошад, ману Каролин ба одамони хориҷизабоне, ки ба Канада кӯчидаанд, мавъиза мекунем. Бисёри онҳо ташнаи дониши Каломи Худоянд. Чунин хизмат ба мо хурсандии зиёд меорад.

Ман дар хизмати Яҳува 68 соли умрамро гузарондам ва дар бораи он солҳо мулоҳиза ронда дарк мекунам, ки Яҳува маро дар ҳақиқат баракат дод. Ман худро хеле хушбахт ҳис мекунам, зеро аз мавъиза хурсандӣ гирифтанро ёд гирифтам ва ба бисёр одамон барои фаҳмидани ҳақиқат кӯмак кардам. Духтарам Лиз ва шавҳараш баъди ба воя расондани фарзандонашон хизмати пешравиро сар карданд. Ғайрати зиёди духтарамро дар хизмат дида шодӣ мекунам. Ман хусусан аз он бародару хоҳарон миннатдорам, ки бо намунаи хуб ва маслиҳатҳои некашон ба ман кӯмак карданд, ки рӯҳан пеш равам ва ҳар гуна таъйинотро иҷро кунам. Ман фаҳмидам, ки содиқона давом додани хизмат дар таъйиноти худ танҳо он гоҳ имконпазир аст, ки агар мо ба рӯҳи пурқудрати Яҳува такя кунем (Заб. 50:13). Ба Яҳува беист шукр мегӯям, зеро Ӯ ба ман имконияти пуршараф дод, ки номи Ӯро ҷалол диҳам (Заб. 53:8).