Эзоҳ

a Масалан, халқи Ёрубаи мамлакати Нигерия эътиқод ба реинкарнатсия [тавлиди дубора ё аз ҷисми мурда ба ҷисми дигар (наботот, ҳайвон, инсон) гузаштани рӯҳ] доранд. Аз ин рӯ, ҳангоме ки кӯдаке мемирад, модари ӯ гиряву навҳаи зиёд мекунад, аммо фақат ба муддати кӯтоҳе, зеро як зарбулмасали ёрубагӣ чунин аст: “Об рафт, лек зарф боқист”. Яъне, ба ақидаи онҳо модар мисли зарфи об аст, ки метавонад кӯдаки дигареро “оварад”, ки вай “дорои рӯҳи кӯдаки мурда” хоҳад буд. Шоҳидони Яҳува ба ҳеҷ яке аз урфу одатҳое, ки аз хурофот ё аз эътиқоди дурӯғини намирандагии рӯҳ (мисли реинкарнатсия) баромадаанд ва асосе дар Китоби Муқаддас надоранд, пайравӣ намекунанд (Воиз 9:5, 10; Ҳизқиёл 18:4, 20).