2 โครินธ์
6 เนื่องจากได้ร่วมงานกับพระองค์ เราจึงวิงวอนท่านทั้งหลายอีกว่า อย่ารับพระกรุณาอันใหญ่หลวงของพระเจ้าแล้วพลาดจุดมุ่งหมายของพระกรุณานั้น. 2 เพราะพระองค์ตรัสว่า “ในเวลาที่เราแสดงความโปรดปราน เราได้ฟังเจ้า และในวันแห่งความรอด เราได้ช่วยพวกเจ้า.” เวลานี้แหละเป็นเวลาที่ทรงโปรดปรานเป็นพิเศษ. เวลานี้แหละเป็นวันแห่งความรอด.
3 เราไม่เป็นเหตุให้หลงผิด*ไม่ว่าในทางใด เพื่องานรับใช้ของเราจะไม่ถูกติเตียน 4 แต่เราแนะนำตัวว่าเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าในทุกวิถีทาง โดยการเพียรอดทนกับสิ่งต่าง ๆ มากมาย เช่น ทนความทุกข์ยาก ความขัดสน ความยากลำบาก 5 ทนถูกเฆี่ยน ถูกจำคุก ทนความวุ่นวาย ทนทำงานหนัก ทนอดหลับอดนอน บางครั้งก็ต้องอดอาหาร 6 เราแสดงตัวว่าเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าโดยการเป็นคนบริสุทธิ์ มีความรู้ อดกลั้นไว้นาน กรุณา มีพระวิญญาณบริสุทธิ์ มีความรักที่ปราศจากมารยา 7 พูดความจริง ได้รับฤทธิ์เดชจากพระเจ้า โดยการถืออาวุธแห่งความชอบธรรมในมือขวาและมือซ้าย 8 โดยการได้รับเกียรติและการถูกดูหมิ่น โดยถูกเล่าลือในทางร้ายและในทางดี ถูกหาว่าเป็นคนหลอกลวง แต่ก็พูดแต่ความจริง 9 โดยถูกหาว่าเป็นคนไม่มีใครรู้จัก แต่ก็เป็นคนที่ใคร ๆ รู้จักดี เราเกือบตาย แต่ดูสิ! เรายังมีชีวิตอยู่ เราถูกเฆี่ยน แต่ก็ไม่ตาย 10 เป็นคนที่ทุกข์ใจ แต่ก็ยินดีอยู่เสมอ เป็นคนยากจน แต่ก็ทำให้หลายคนมั่งมี เป็นคนไม่มีอะไรเลย แต่ก็มีทุกสิ่ง.
11 เราพูดกับท่านทั้งหลายอย่างเปิดเผยแล้ว พี่น้องชาวโครินท์ หัวใจเราเปิดกว้างแล้ว. 12 ใจเราไม่คับแคบสำหรับพวกท่าน แต่ใจพวกท่านคับแคบสำหรับความรักใคร่อันอบอุ่น. 13 ดังนั้น ข้าพเจ้าพูดกับพวกท่านเหมือนพูดกับบุตรว่า ให้พวกท่านเปิดใจให้กว้างเช่นกันเพื่อตอบสนองความรักใคร่ของเรา.
14 อย่าเข้าเทียมแอก*กับคนที่ไม่เชื่อ. เพราะความชอบธรรมจะเป็นพวกเดียวกับความชั่วได้อย่างไร? ความสว่างจะรวมกับความมืดได้อย่างไร? 15 พระคริสต์กับเบลิอัลเข้ากันได้อย่างไร? คนที่เชื่อมีส่วนกับคนที่ไม่เชื่อได้อย่างไร? 16 พระวิหารของพระเจ้ามีข้อตกลงกับรูปเคารพได้อย่างไร? ด้วยว่าเราเป็นพระวิหารของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ ดังที่พระเจ้าตรัสไว้ว่า “เราจะอยู่ท่ามกลางพวกเขาและจะดำเนินท่ามกลางพวกเขา เราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขาและพวกเขาจะเป็นประชาชนของเรา.” 17 “พระยะโฮวาตรัสว่า ‘ฉะนั้น จงแยกออกมาจากพวกเขาและอยู่ต่างหาก และเลิกแตะต้องสิ่งที่ไม่สะอาด’ ” “ ‘และเราจะรับพวกเจ้าไว้.’ ” 18 “พระยะโฮวาผู้ทรงฤทธิ์ใหญ่ยิ่งตรัสว่า ‘เราจะเป็นบิดาของเจ้าทั้งหลาย และเจ้าทั้งหลายจะเป็นบุตรชายบุตรหญิงของเรา.’ ”