วิวรณ์
16 ข้าพเจ้าได้ยินเสียงอันดังออกมาจากที่ศักดิ์สิทธิ์ตรัสกับทูตสวรรค์เจ็ดองค์นั้นว่า “จงไปเทขันแห่งพระพิโรธของพระเจ้าทั้งเจ็ดใบลงบนแผ่นดินโลก.”
2 ทูตสวรรค์องค์แรกจึงออกไปเทขันของตนลงบนแผ่นดินโลก ทำให้เกิดแผลเปื่อยร้ายแรงที่ก่อความเจ็บปวดขึ้นบนตัวคนที่มีเครื่องหมายของสัตว์ร้ายและนมัสการรูปของมัน.
3 แล้วทูตสวรรค์องค์ที่สองก็เทขันของตนลงบนทะเล ทะเลก็กลายเป็นเลือดเหมือนเลือดคนตาย และสิ่งมีชีวิตในทะเลจึงตายหมด.
4 แล้วทูตสวรรค์องค์ที่สามก็เทขันของตนลงบนแม่น้ำและน้ำพุทั้งหลาย น้ำในที่เหล่านั้นจึงกลายเป็นเลือด. 5 แล้วข้าพเจ้าได้ยินทูตสวรรค์แห่งน้ำทั้งหลายกล่าวว่า “พระองค์เจ้าข้า พระองค์ผู้ทรงเป็นอยู่เดี๋ยวนี้ ผู้ทรงเป็นอยู่ในกาลก่อน และเป็นผู้ภักดี พระองค์ทรงชอบธรรมเพราะพระองค์ทรงตัดสินเรื่องเหล่านี้ 6 ด้วยว่าพวกเขาทำให้เหล่าผู้บริสุทธิ์และผู้พยากรณ์หลั่งเลือด พระองค์จึงทรงให้พวกเขาดื่มเลือด ซึ่งก็สมควรแล้ว.” 7 ข้าพเจ้าได้ยินแท่นบูชากล่าวว่า “พระยะโฮวาพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ใหญ่ยิ่ง พระองค์ทรงพิพากษาตามความจริงและเที่ยงธรรม.”
8 แล้วทูตสวรรค์องค์ที่สี่ก็เทขันของตนลงบนดวงอาทิตย์ ให้ดวงอาทิตย์เผาคนทั้งหลายด้วยไฟจนเกรียม. 9 คนทั้งหลายจึงถูกเผาด้วยความร้อนกล้าจนเกรียมไป แต่พวกเขาก็หมิ่นประมาทพระนามพระเจ้าผู้ทรงมีอำนาจก่อภัยพิบัติเหล่านี้ และพวกเขาไม่ได้กลับใจมาสรรเสริญพระองค์.
10 แล้วทูตสวรรค์องค์ที่ห้าก็เทขันของตนลงบนบัลลังก์ของสัตว์ร้ายนั้น อาณาจักรของมันจึงมืดไป และพวกเขาเริ่มกัดลิ้นของตนเนื่องด้วยความเจ็บปวด 11 แต่พวกเขาก็หมิ่นประมาทพระเจ้าแห่งสวรรค์เนื่องจากความเจ็บปวดและแผลเปื่อยของตน และพวกเขาไม่ได้กลับใจจากการประพฤติของตน.
12 แล้วทูตสวรรค์องค์ที่หกก็เทขันของตนลงบนแม่น้ำใหญ่ชื่อยูเฟรทิส ทำให้น้ำในแม่น้ำนั้นแห้งไป เพื่อเตรียมทางไว้สำหรับกษัตริย์*ที่มาจากทิศตะวันออก.
13 แล้วข้าพเจ้าก็เห็นถ้อยคำที่กล่าวโดยการดลใจสามอย่างที่ไม่สะอาดซึ่งดูเหมือนกบออกมาจากปากพญานาค ปากสัตว์ร้าย และปากผู้พยากรณ์เท็จ. 14 ที่จริง ถ้อยคำเหล่านั้นเป็นถ้อยคำที่กล่าวโดยการดลใจจากพวกปิศาจและทำให้เกิดการอัศจรรย์ต่าง ๆ และถ้อยคำเหล่านั้นมีออกไปยังกษัตริย์ทั้งหลายทั่วแผ่นดินโลก*เพื่อให้กษัตริย์เหล่านั้นมารวมตัวกันเพื่อเข้าสู่สงครามในวันใหญ่ของพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ใหญ่ยิ่ง. 15 “คอยดูให้ดี! เราจะมาเหมือนขโมย. ผู้ที่ตื่นตัวอยู่เสมอและรักษาเสื้อคลุมของตนไว้ก็มีความสุข เขาจะได้ไม่ต้องเดินโดยไม่มีเสื้อคลุม* และผู้คนก็จะไม่เห็นความน่าอับอายของเขา.” 16 แล้วถ้อยคำเหล่านั้นก็ทำให้กษัตริย์เหล่านั้นมารวมตัวกันในที่ที่มีชื่อในภาษาฮีบรูว่า ฮาร์มาเกโดน.*
17 แล้วทูตสวรรค์องค์ที่เจ็ดก็เทขันของตนลงบนอากาศ มีเสียงอันดังมาจากราชบัลลังก์ในที่ศักดิ์สิทธิ์นั้นว่า “สำเร็จแล้ว!” 18 แล้วก็เกิดฟ้าแลบ เสียงพูด เสียงฟ้าร้อง และแผ่นดินไหวครั้งใหญ่อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนตั้งแต่มีมนุษย์บนแผ่นดินโลก เป็นแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่กินบริเวณกว้างจริง ๆ. 19 เมืองใหญ่นั้นจึงแยกเป็นสามส่วน เมืองทั้งหลายของชาติต่าง ๆ ก็พังพินาศ และพระเจ้าไม่ทรงลืมบาบิโลนใหญ่ พระองค์ทรงให้ถ้วยที่มีเหล้าองุ่นแห่งพระพิโรธอันแรงกล้าของพระองค์แก่เมืองนั้น. 20 เกาะทุกเกาะก็หายวับไป ภูเขาทั้งหลายก็ไม่มีใครหาพบ. 21 มีลูกเห็บห่าใหญ่ซึ่งทุกก้อนหนักประมาณยี่สิบกิโลกรัม*ตกจากฟ้าใส่คนทั้งหลาย พวกเขาจึงหมิ่นประมาทพระเจ้าเนื่องจากภัยลูกเห็บนั้น เพราะภัยลูกเห็บนั้นร้ายแรงนัก.