โรม
10 พี่น้องทั้งหลาย ความปรารถนาดีในใจข้าพเจ้าและคำวิงวอนที่ข้าพเจ้าทูลต่อพระเจ้าสำหรับพวกอิสราเอลนั้นที่จริงแล้วก็เพื่อความรอดของพวกเขา. 2 เพราะข้าพเจ้ายืนยันกับพวกเขาว่า พวกเขามีใจแรงกล้าเพื่อพระเจ้า แต่ไม่ได้เป็นไปตามความรู้ถ่องแท้ 3 เนื่องจากพวกเขาไม่รู้จักความชอบธรรมของพระเจ้าแต่พยายามตั้งความชอบธรรมของตนเองขึ้น พวกเขาไม่ยอมรับความชอบธรรมของพระเจ้า. 4 ด้วยว่าพระคริสต์ทรงทำให้พระบัญญัติสำเร็จเพื่อทุกคนที่แสดงความเชื่อจะมีฐานะที่ชอบธรรม.
5 เพราะโมเซเขียนว่าคนที่ทำตามข้อเรียกร้องอันชอบธรรมของพระบัญญัติจะมีชีวิตเนื่องด้วยพระบัญญัติ. 6 ส่วนพระคำของพระเจ้ากล่าวถึงความชอบธรรมอันเนื่องมาจากความเชื่อไว้อย่างนี้ “อย่าพูดในใจว่า ‘ใครจะขึ้นไปยังสวรรค์?’ เพื่อพาพระคริสต์ลงมา 7 หรือ ‘ใครจะลงไปยังขุมลึก?’ เพื่อพาพระคริสต์ขึ้นมาจากความตาย.” 8 แต่พระคัมภีร์บอกว่าอย่างไร? “พระคำนั้นอยู่ใกล้เจ้า อยู่ในปากของเจ้าและในหัวใจของเจ้าเอง” คือ “พระคำ” แห่งความเชื่อที่เราประกาศอยู่. 9 เพราะถ้าท่านประกาศ ‘พระคำที่อยู่ในปากของท่าน’ อย่างเปิดเผยว่าพระเยซูคือองค์พระผู้เป็นเจ้า และแสดงความเชื่อจากหัวใจว่าพระเจ้าทรงปลุกพระองค์ให้เป็นขึ้นจากตาย ท่านจะได้รับการช่วยให้รอด. 10 ด้วยว่าการแสดงความเชื่อจากหัวใจจะทำให้คนเรามีฐานะชอบธรรม แต่การประกาศความเชื่อด้วยปากอย่างเปิดเผยนำไปสู่ความรอด.
11 เพราะพระคัมภีร์บอกว่า “ทุกคนที่เชื่อและวางใจในพระองค์จะไม่ผิดหวังเลย.” 12 ด้วยว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างชาวยิวกับชาวกรีก เพราะทุกคนมีองค์พระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวกันผู้ทรงโปรดประทานแก่ทุกคนที่ทูลขอพระองค์อย่างบริบูรณ์. 13 เพราะ “ทุกคนที่ทูลอ้อนวอนโดยออกพระนามพระยะโฮวาจะรอด.” 14 แต่ผู้คนจะทูลอ้อนวอนพระองค์ได้อย่างไรถ้าเขายังไม่เชื่อในพระองค์? และเขาจะเชื่อในพระองค์ได้อย่างไรถ้าเขาไม่เคยได้ยินเรื่องพระองค์? และเขาจะได้ยินเรื่องพระองค์ได้อย่างไรถ้าไม่มีใครประกาศ? 15 แล้วเขาจะประกาศได้อย่างไรถ้าไม่มีใครใช้เขาไป? ดังมีคำเขียนไว้ว่า “เท้าของผู้ที่ประกาศข่าวดี*ช่างงดงามจริง ๆ!”
16 แต่ไม่ใช่ทุกคนที่เชื่อฟังข่าวดี. เพราะยะซายาห์ทูลว่า “ข้าแต่พระยะโฮวา ใครจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินจากพวกข้าพเจ้า?” 17 ดังนั้น ความเชื่อเกิดจากสิ่งที่ได้ยิน และสิ่งที่ได้ยินนั้นเกี่ยวกับถ้อยคำเรื่องพระคริสต์. 18 ข้าพเจ้าขอถามว่า พวกเขาได้ยินแล้วมิใช่หรือ? ที่จริงแล้ว “เสียงของพวกเขาดังออกไปทั่วแผ่นดินโลก และถ้อยคำของพวกเขาไปถึงสุดปลายแผ่นดินโลกที่มีคนอาศัยอยู่.” 19 ข้าพเจ้าขอถามอีกว่า ชาวอิสราเอลรู้แล้วมิใช่หรือ? ทีแรก โมเซกล่าวว่า “เราจะยั่วพวกเจ้าให้อิจฉาด้วยพวกหนึ่งที่ยังไม่เป็นชาติ เราจะยั่วเจ้าให้เดือดดาลด้วยชาติที่โง่เขลาชาติหนึ่ง.” 20 แล้วยะซายาห์กล่าวด้วยใจกล้าอย่างยิ่งว่า “คนที่ไม่ได้แสวงหาเราได้พบเรา คนที่ไม่ได้ถามหาเรา เราก็ได้ปรากฏแก่พวกเขา.” 21 แต่ท่านกล่าวถึงชาติอิสราเอลว่า “ตลอดทั้งวัน เรายื่นมือให้ชนชาติหนึ่งที่ไม่เชื่อฟังและชอบโต้แย้ง.”