มัทธิว
10 พระองค์ทรงเรียกสาวกของพระองค์ทั้งสิบสองคนมาและทรงให้พวกเขามีอำนาจเหนือพวกกายวิญญาณโสโครก เพื่อจะขับกายวิญญาณเหล่านั้นและรักษาโรคทุกชนิดรวมทั้งความทุพพลภาพทุกอย่าง.
2 อัครสาวก*สิบสองคนนั้นมีชื่อดังนี้ คนแรกคือซีโมนที่เรียกกันว่าเปโตร กับอันเดรอัสน้องชาย ยาโกโบบุตรเซเบเดอุสกับโยฮันน้องชาย 3 ฟิลิปกับบาร์โทโลมาย โทมัสกับมัดธายคนเก็บภาษี ยาโกโบบุตรอัลเฟอุสกับทัดเดอุส 4 ซีโมนคานาไนโอส*กับยูดาอิสการิโอตซึ่งต่อมาได้ทรยศพระองค์.
5 พระเยซูทรงส่งสิบสองคนนี้ออกไป ทรงสั่งพวกเขาดังนี้ “อย่าไปตามถนนของชนต่างชาติ และอย่าเข้าไปในเมืองของชาวซะมาเรีย 6 แต่จงไปหาแกะที่หลงหายของเรือนอิสราเอลต่อ ๆ ไป. 7 ขณะที่พวกเจ้าไป จงประกาศว่า ‘ราชอาณาจักรสวรรค์มาใกล้แล้ว.’ 8 จงรักษาคนป่วยให้หาย ปลุกคนตายให้เป็นขึ้นมา รักษาคนโรคเรื้อนให้หาย และขับปิศาจ. พวกเจ้าได้รับเปล่า ๆ จงให้เปล่า ๆ. 9 อย่าหาทองคำหรือเงินหรือทองแดงใส่ไว้ในถุงเงินคาดเอวของเจ้า 10 อย่าเอาถุงใส่อาหารไป หรือเอาเสื้ออีกตัวหนึ่ง หรือรองเท้าอีกคู่หนึ่ง หรือไม้เท้าอีกอันหนึ่งไปด้วย* เพราะผู้ที่ทำงานควรได้รับอาหาร.
11 “พวกเจ้าเข้าไปในเมืองใดหรือหมู่บ้านใด จงเสาะหาคนที่คู่ควรแล้วพักอยู่ที่นั่นจนกว่าจะจากไป. 12 เมื่อเจ้าเข้าไปในบ้านใด จงทักทายคนในบ้านนั้น 13 และถ้าบ้านนั้นคู่ควร ก็ให้สันติสุขที่เจ้าขอให้มีแก่บ้านนั้นจงมีแก่เขา แต่ถ้าบ้านนั้นไม่คู่ควร ก็ให้สันติสุขนั้นกลับคืนสู่เจ้า. 14 ที่ใดคนไม่ต้อนรับเจ้าหรือฟังคำของเจ้า เมื่อจะออกจากบ้านนั้นหรือเมืองนั้น จงสะบัดฝุ่นออกจากเท้าของเจ้า. 15 เราบอกเจ้าทั้งหลายตามจริงว่า ในวันพิพากษา โทษของแผ่นดินโซโดมกับโกโมร์ราห์จะเบากว่าโทษของเมืองนั้น.
16 “เราใช้พวกเจ้าไปดุจแกะท่ามกลางหมาป่า ฉะนั้น จงเป็นคนระแวดระวังเหมือนงู ถึงกระนั้นก็ไม่เป็นพิษเป็นภัยเหมือนนกพิราบ. 17 จงระวังมนุษย์ เพราะพวกเขาจะส่งเจ้าทั้งหลายไปขึ้นศาล และเขาจะเฆี่ยนเจ้าในธรรมศาลาของเขา. 18 เจ้าจะถูกเอาตัวไปอยู่ต่อหน้าผู้ว่าราชการและกษัตริย์เพราะเรา เพื่อบอกพวกเขาและชนต่างชาติให้รู้ความจริง. 19 แต่เมื่อพวกเขาส่งเจ้าทั้งหลายไปนั้น อย่ากังวลว่าจะพูดอย่างไรหรือจะพูดอะไร เพราะสิ่งที่เจ้าจะต้องพูดจะทรงประทานแก่เจ้าในเวลานั้น 20 ด้วยว่าไม่ใช่เจ้าเท่านั้นที่พูด แต่เป็นพระวิญญาณของพระบิดาที่ตรัสผ่านทางเจ้า. 21 ยิ่งกว่านั้น พี่จะเป็นเหตุให้น้องถึงตาย น้องจะเป็นเหตุให้พี่ถึงตาย พ่อจะเป็นเหตุให้ลูกถึงตาย และลูกจะต่อสู้พ่อแม่และจะเป็นเหตุให้พ่อแม่ถึงตาย. 22 และเจ้าทั้งหลายจะตกเป็นเป้าแห่งความเกลียดชังจากคนทั้งปวงเพราะนามของเรา แต่ผู้ที่เพียรอดทนจนถึงที่สุดจะได้รับการช่วยให้รอด. 23 เมื่อพวกเขาข่มเหงเจ้าทั้งหลายในเมืองหนึ่ง จงหนีไปอีกเมืองหนึ่ง เพราะเราบอกเจ้าทั้งหลายตามจริงว่า เจ้าจะไม่ทันไปทั่วเมืองทั้งหลายของอิสราเอลก่อนบุตรมนุษย์มา.
24 “ศิษย์ไม่เหนือกว่าครู และทาสไม่เหนือกว่านาย. 25 ที่ศิษย์จะเสมอครูและทาสจะเสมอนายก็พอแล้ว. ถ้าผู้คนเรียกเจ้าของบ้านว่าเบเอลเซบูล* แล้วพวกเขาจะเรียกคนในบ้านยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด? 26 ฉะนั้น อย่ากลัวพวกเขา เพราะไม่มีอะไรที่ปิดบังไว้ซึ่งจะไม่ถูกเปิดเผย และไม่มีความลับซึ่งจะไม่มีใครรู้. 27 เรื่องที่เราบอกพวกเจ้าในที่มืด จงกล่าวในที่สว่าง และเรื่องที่พวกเจ้าได้ยินเรากระซิบบอก จงประกาศจากดาดฟ้า. 28 และอย่ากลัวคนที่ฆ่าเจ้าได้แต่เอาชีวิต*อนาคตของเจ้าไปไม่ได้ แต่จงกลัวพระองค์ผู้ที่ทำลายเจ้าได้ในเกเฮนนา.* 29 นกกระจอกสองตัวขายได้เงินนิดเดียว*มิใช่หรือ? ถึงอย่างนั้น ไม่มีสักตัวจะตกถึงดินโดยที่พระบิดาของเจ้าทั้งหลายไม่ทรงทราบ. 30 แม้ผมของพวกเจ้าก็ทรงนับไว้แล้วทุกเส้น. 31 ฉะนั้น อย่ากลัวเลย พวกเจ้ามีค่ายิ่งกว่านกกระจอกหลายตัว.
32 “ดังนั้น ทุกคนที่ยอมรับเราต่อหน้ามนุษย์ เราจะยอมรับผู้นั้นเฉพาะพระพักตร์พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์ 33 แต่ผู้ใดปฏิเสธเราต่อหน้ามนุษย์ เราก็จะปฏิเสธผู้นั้นเฉพาะพระพักตร์พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์. 34 อย่าคิดว่าเรามาเพื่อทำให้มีสันติสุขบนโลก เรามิได้มาเพื่อทำให้มีสันติสุข แต่เพื่อให้มีการใช้ดาบ. 35 เพราะเรามาเพื่อทำให้เกิดการแตกแยก คือ บุตรชายกับบิดา บุตรสาวกับมารดา และลูกสะใภ้กับแม่ผัว. 36 ที่จริง คนในครอบครัวเดียวกันจะเป็นศัตรูกัน. 37 ผู้ที่รักใคร่บิดาหรือมารดายิ่งกว่าเราไม่คู่ควรกับเรา และผู้ที่รักใคร่บุตรชายหรือบุตรสาวยิ่งกว่าเราก็ไม่คู่ควรกับเรา. 38 ผู้ใดไม่ยอมรับเสาทรมาน*ของตนและติดตามเราก็ไม่คู่ควรกับเรา. 39 ผู้ที่เอาชีวิตรอดจะเสียชีวิต และผู้ที่ยอมเสียชีวิตเพื่อเห็นแก่เราจะได้ชีวิต.
40 “ผู้ที่รับเจ้าทั้งหลายก็รับเรา และผู้ที่รับเราก็รับพระองค์ผู้ทรงใช้เรามาด้วย. 41 ผู้ที่ต้อนรับผู้พยากรณ์เพราะเขาเป็นผู้พยากรณ์จะได้รับบำเหน็จของผู้พยากรณ์ และผู้ที่ต้อนรับคนชอบธรรมเพราะเขาเป็นคนชอบธรรมจะได้รับบำเหน็จของคนชอบธรรม. 42 และเราบอกเจ้าทั้งหลายตามจริงว่า ผู้ใดเอาน้ำเย็นถ้วยหนึ่งให้ผู้เล็กน้อยเหล่านี้คนหนึ่งดื่มเพราะเขาเป็นสาวกของเรา เขาจะไม่ขาดบำเหน็จแน่นอน.”