“ผมขอบคุณพวกพยานฯ สำหรับเสาร์หนึ่งที่ยอดเยี่ยม”
โดยผู้สื่อข่าว ตื่นเถิด! ในนอร์เวย์
เอวินด์ บลิกสตาด์ นักเขียนคอลัมน์ประจำหนังสือพิมพ์รายวันเทเลมาร์ก อาร์เบเดอร์บลาด์ในนอร์เวย์ พาดหัวบทความของเขาดังข้างบน. ตอนแรก เขาบอกถึงความรู้สึกรำคาญที่มีต่อไปรษณียภัณฑ์ส่งเสริมการขาย, การขายสินค้าทางโทรศัพท์, และการมีคนมาหาที่บ้านโดยไม่ได้เชิญ โดยเฉพาะในตอนเช้าวันเสาร์. จากนั้นเขาเขียนว่า
“ทันใดนั้น พวกเขาก็มา. พวกพยานพระยะโฮวามาที่ประตูบ้านในตอนเช้าวันเสาร์. พร้อมกับวารสารตื่นเถิด! ฉบับที่ 17 คือ 8 กันยายน 1996. [“อินเดียนแดง—อนาคตมีอะไรไว้ให้พวกเขา?”] พวกเขาถามว่าผมอยากจะอ่านวารสารนั้นไหมเพราะมีเรื่องที่เขาเชื่อว่าน่าสนใจสำหรับผม. . . . ก่อนผมจะมีโอกาสบอกว่าผมไม่สนใจ คนหนึ่งในพวกเขาพูดเสริมว่า ‘มีบทความหนึ่งที่เกี่ยวกับพวกอินเดียนแดง. เรารู้ว่าคุณเคยเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้มามากทีเดียว.’
“ผมก็เลยติดกับ. เพราะพอถูกกระตุ้นให้รู้สึกภูมิใจ ที่ตั้งใจไว้แต่แรกว่าจะปฏิเสธก็เลยหายไปหมด. พอกลับเข้าบ้านไปรับประทานอาหารเช้า ผมรู้สึกอยากรู้ขึ้นมา. ก็ต้องยอมรับว่าพยานพระยะโฮวากับอนาคตของอินเดียนแดงเป็นการรวมกันที่ออกจะแปลก. ผมสวมแว่นตาและเริ่มอ่าน. อย่างที่คุณคงจะรู้ ผมเริ่มอ่านด้วยความคิดที่ว่า คงไม่มีอะไรมากไปกว่าเสียเวลาเปล่า.
“ถ้าจะพูดให้สั้น ๆ บทความที่พวกพยานฯ เสนอเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกอินเดียนแดงนั้นไม่ใช่แค่เป็นบทความที่ดีเท่านั้นนะ—แต่ดีเยี่ยมทีเดียว. ผมขอเสนอแนะให้คุณครูทั้งหลายในนอร์เวย์เลิกมีอคติเสียที. ขอให้สั่งวารสารนี้สำหรับทุกคนในชั้นที่คุณสอน! การใช้แหล่งข้อมูลอ้างอิงเป็นตัวอย่างที่ดี และการสอนก็ชัดเจนอย่างยิ่ง. นอกจากนั้น บทความนี้ยังพูดตรงถึงแก่นโดยไม่มีการปิดซ่อนไว้เลยเกี่ยวกับคำถามต่าง ๆ ในเรื่องที่ทัศนะของพวกอินเดียนแดงกับพวกพยานฯ ต่างกัน. สภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างหนึ่งเกี่ยวกับเขตสงวนหลายแห่งของพวกอินเดียนแดงเป็นเรื่องของการตั้งกาสิโน. กาสิโนเหล่านี้ทำให้มีการจ้างงานซึ่งเป็นที่ต้องการมาก แต่ก็มีเรื่องศีลธรรมจรรยาพัวพันอยู่ด้วย. มีการกล่าวถึงปัญหานี้อย่างชำนาญด้วยวิธีที่ผู้อ่านได้ความหยั่งเห็นเข้าใจว่า การเป็นอินเดียนแดงในศตวรรษของเรานี้จะเป็นเช่นไรกัน.”
บลิกสตาด์ลงท้ายว่า “เนื่องจากได้รับการกระตุ้น ผมจึงอ่านส่วนที่เหลือในตื่นเถิด! ต่อ. ส่วนที่ได้แถมเป็นพิเศษคือบทความที่กินใจมากเกี่ยวกับโบสถ์เล็กโบสถ์ใหญ่ที่กำลังปิดซึ่งอยู่ในหุบเขาที่มีเหมืองในเมืองรอนด์ดา ในแคว้นเวลส์. . . .
“ผมสูญเสียวิจารณญาณไปหมดแล้วหรืออย่างไร? ผมซึ่งเป็นนักอเทวนิยมได้รับเอาความเชื่อของพวกพยานฯ โดยไม่มีข้อคัดค้านอย่างนั้นหรือ? . . . ไม่ใช่วันนี้แน่. เราต้องได้รับการเตือนใจอยู่เสมอให้นึกถึงความสำคัญของการขจัดพงหนามแห่งอคติออกไป. คราวหน้าถ้าผมได้ยินว่าพวกพยานฯ ถูกหาว่าโกหกละก็ อย่างน้อยผมก็รู้ละว่าเขาไม่ได้โกหกเรื่องพวกอินเดียนแดง.”
เนื่องจากมีความต้องการเป็นพิเศษสำหรับตื่นเถิด! ฉบับที่ลงเรื่องชาวพื้นเมืองอเมริกา โรงพิมพ์ในนิวยอร์กของสมาคมว็อชเทาเวอร์จึงได้พิมพ์ฉบับนี้เพิ่มเป็นพิเศษ 37,000 เล่ม. ประชาคมหนึ่งในแอริโซนาขอรับ 10,000 เล่มสำหรับใช้ทำงานให้ทั่วเขตประกาศของตนเป็นพิเศษ.
หากคุณอยากมองพยานพระยะโฮวาอย่างปราศจากอคติละก็ โปรดเขียนถึงมูลนิธิส่งเสริมการศึกษาพระคัมภีร์ 78/12 หมู่ 2 ถนนบึงกุ่ม แขวงคลองกุ่ม เขตบึงกุ่ม กรุงเทพฯ 10240 หรือใช้จ่าหน้าที่เหมาะสมซึ่งลงไว้ในหน้า 5 หรือไปที่หอประชุมของพยานพระยะโฮวาในละแวกบ้านคุณ. ไม่มีข้อผูกมัด. ไม่มีการเรี่ยไร. คุณจะได้รับคำตอบอย่างตรงไปตรงมา.
[ที่มาของภาพหน้า 31]
Indian face: D. F. Barry Photograph, Thomas M. Heski Collection; dancing Indian: Men: A Pictorial Archive from Nineteenth-Century Sources/Dover Publications, Inc.; tepees: Leslie’s; rectangular design: Decorative Art; circular designs: Authentic Indian Designs