การใช้วีดิทัศน์อันทรงพลังให้เป็นประโยชน์
เมื่อทิลลีอายุเพียง 12 ขวบ เธอฉวยโอกาสหนึ่งเพื่อให้คำพยานที่โรงเรียน. ชั้นเรียนของเธอกำลังเรียนเรื่องสงครามโลกครั้งที่สอง และศึกษาหัวข้อเกี่ยวกับโฮโลคอสต์ (การสังหารหมู่พลเรือนโดยพวกนาซี). ทิลลีบอกคุณครูว่าไม่ใช่แค่ชาวยิวเท่านั้นที่ถูกทรมานและถูกสังหาร แต่พวกพยานพระยะโฮวาก็ประสบสิ่งนั้นด้วยเช่นกันในระหว่างยุคที่น่ากลัวนี้. คุณครูอนุญาตให้ทิลลีนำวีดิทัศน์สามเหลี่ยมสีม่วง (ภาษาอังกฤษ) มายังชั้นเรียน. ก่อนดูวีดิทัศน์ คุณครูพูดกับเด็กนักเรียนในชั้นว่า “เนื่องจากชาวยิวจำนวนมากถูกสังหารในระหว่างโฮโลคอสต์ คนอื่น ๆ อีกหลายคนที่ถูกกดขี่ข่มเหงจึงถูกมองข้ามไป. พยานพระยะโฮวาก็อยู่ท่ามกลางกลุ่มคนเหล่านั้น.”
คุณครูประทับใจวีดิทัศน์ม้วนนั้นมาก เธอจึงขอยืมวีดิทัศน์ม้วนนั้นเพื่อจะให้ครูคนอื่น ๆ ใช้ในชั้นเรียน. ทิลลีจำได้ว่าพี่ชายของครูที่สอนชั้นประถมปีที่สี่ถูกพวกนาซีสังหารในระหว่างโฮโลคอสต์. เธอจึงนำวีดิทัศน์ไปให้ครูคนนั้นด้วย และเขาก็ดูวีดิทัศน์ในเย็นวันนั้นเอง.
ทั้งหมดมีมากกว่า 60 คนที่ได้ชมวีดิทัศน์สามเหลี่ยมสีม่วง และก่อให้เกิดความสนใจเป็นอย่างมาก. ทั้งหมดนี้เกิดจากเด็กหญิงวัยเยาว์ที่กล้าพูดเกี่ยวกับศาสนาของเธอ.—บทเพลงสรรเสริญ 8:2.