รอดชีวิตเพราะอ่านตื่นเถิด!
ผู้ที่อ่านตื่นเถิด! เป็นประจำต่างเห็นคุณค่าของบทความในวารสารนี้. แต่สำหรับสองสามีภรรยาชาวเยอรมันซึ่งมาพักผ่อนที่เขาหลัก ในประเทศไทยเมื่อเดือนธันวาคมที่ผ่านมา บทความที่ชื่อ “คลื่นมรณะ—ความเชื่อผิด ๆ และความเป็นจริง” ในฉบับ 8 กุมภาพันธ์ 2001 (ภาษาอังกฤษ) ได้พิสูจน์แล้วว่ามีคุณค่าเป็นพิเศษ.
หนังสือพิมพ์ฟรังเคนโพสต์ (เซลเบอร์ ทากบลัทท์) ของเยอรมนี รายงานถึงเรื่องที่สองสามีภรรยาได้ประสบมาดังนี้: “โรสวิทา เกเซลล์ เล่าว่า ‘เราลงไปว่ายน้ำ.’ หลังจากว่ายน้ำแล้ว สองสามีภรรยาก็กลับไปที่โรงแรมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า. ไรเนอร์ เกเซลล์ พรรณนาเหตุการณ์ประหลาดที่พวกเขาเห็นในเวลาต่อมาว่า ‘หลังจากนั้นสิบนาที พอเรากลับไปที่ชายหาดอีกครั้ง น้ำทะเลก็หายไป.’ น้ำแห้งจนถึงแนวปะการังที่อยู่ห่างจากฝั่งประมาณเจ็ดกิโลเมตร มองเห็นเพียงพื้นทะเลเท่านั้น. ‘ทุกคนที่ว่ายน้ำอยู่ถูกดูดไปกลางทะเล.’ สามีภรรยาคู่นี้รู้สึกเป็นหนี้บุญคุณบทความหนึ่งในวารสารตื่นเถิด! ที่ช่วยให้รอดชีวิตมาได้.” บทความนั้นได้อธิบายว่า สึนามิมักเกิดขึ้นหลังจากที่น้ำทะเลลดลงอย่างผิดปกติ.
“เมื่อพวกเขามองเห็นคลื่นยักษ์อยู่แต่ไกล พวกเขาก็หันหลังกลับแล้ววิ่ง. ไรเนอร์ เกเซลล์ จำได้ว่าคลื่นที่ดูเหมือนกับกำแพงน้ำนั้นสูงประมาณ 12 ถึง 15 เมตร. สิ่งเลวร้ายที่สุดอย่างหนึ่งที่อยู่ในความทรงจำของเขาก็คือ นักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ มัวแต่มองท้องทะเลด้วยความอัศจรรย์ใจ. ‘พวกเขาได้แต่ยืนเฉย. ผมตะโกนบอกให้พวกเขาวิ่งหนีไปที่ปลอดภัย แต่ไม่มีใครทำตาม.’ คนเหล่านั้นแทบไม่มีใครรอด.”
บทความในหนังสือพิมพ์ดังกล่าวยังให้ความคิดเห็นเกี่ยวกับสองสามีภรรยาด้วยว่า “เนื่องจากทั้งคู่เป็นพยานพระยะโฮวา ระหว่างที่ไปพักผ่อนพวกเขาจึงไปร่วมประชุมกับประชาคมที่ใกล้ที่สุดซึ่งอยู่ห่างจากเขาหลักไป 140 กิโลเมตร. เมื่อเพื่อนร่วมความเชื่อของทั้งสองได้ข่าวมหันตภัย ทั้งประชาคมก็พากันไปที่เขาหลักเพื่อค้นหาพวกเขา.”
เมื่อกลับมาถึงเยอรมนีโดยปลอดภัยแล้ว ทั้งสองคนรู้สึกขอบคุณข้อมูลที่มีค่าในตื่นเถิด! เสียนี่กระไร! และพวกเขารู้สึกขอบคุณคนไทยมากจริง ๆ ที่ได้ให้ความช่วยเหลือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่น้องร่วมความเชื่อที่ได้แสดงความรักแท้แบบคริสเตียน!