บท 36
นายร้อยที่มีความเชื่อเข้มแข็ง
พระเยซูรักษาคนใช้ของนายร้อย
คนที่มีความเชื่อจะได้รับพร
หลังจากพระเยซูบรรยายบนภูเขาเสร็จแล้ว ท่านก็ไปที่คาเปอร์นาอุม ผู้นำชุมชนชาวยิวกลุ่มหนึ่งมาหาพระเยซู เพราะผู้ชายต่างชาติคนหนึ่งส่งพวกเขามา ผู้ชายคนนั้นเป็นนายร้อยของกองทัพโรมัน
คนใช้ที่นายร้อยรักมากกำลังป่วยหนักและใกล้จะตาย แม้ว่านายร้อยเป็นคนต่างชาติ แต่เขาก็ขอความช่วยเหลือจากพระเยซู พวกผู้นำชุมชนบอกพระเยซูว่า คนใช้ “เป็นอัมพาตนอนอยู่ที่บ้าน เขาทุกข์ทรมานมาก” เขาคงเจ็บปวดตามร่างกาย (มัทธิว 8:6) ผู้นำชุมชนรู้สึกว่านายร้อยคนนี้สมควรได้รับความช่วยเหลือ พวกเขาบอกพระเยซูว่า “เขารักคนในชาติเราและสร้างที่ประชุมให้พวกเราด้วย”—ลูกา 7:4, 5
พระเยซูจึงเดินทางไปบ้านของนายร้อยพร้อมกับพวกผู้นำชุมชน พอใกล้จะถึง เขาก็ส่งเพื่อน ๆ มาบอกพระเยซูว่า “ท่านครับ อย่าลำบากเลย ผมไม่ดีพอที่จะให้ท่านเข้ามาในบ้านผมหรอก และผมก็คิดว่าตัวเองไม่ดีพอที่จะไปหาท่านด้วย” (ลูกา 7:6, 7) นายร้อยคนนี้ออกคำสั่งกับคนมามากมาย แต่คำพูดนี้ทำให้เห็นว่าเขาเป็นคนถ่อมตัวจริง ๆ! นอกจากนั้น เขาแตกต่างจากคนโรมันทั่วไปที่มักจะปฏิบัติต่อคนใช้อย่างไม่ปรานี—มัทธิว 8:9
นายร้อยคนนี้คงรู้ว่าคนยิวไม่ติดต่อคบหากับคนต่างชาติ (กิจการ 10:28) เขาเลยขอให้เพื่อนมาบอกพระเยซูว่า “ขอให้ท่านสั่งมาก็พอ แล้วคนใช้ของผมก็จะหาย”—ลูกา 7:7
พระเยซูได้ยินอย่างนั้นก็แปลกใจมาก ท่านบอกว่า “ผมไม่เคยเจอใครที่มีความเชื่อมากขนาดนี้เลย แม้แต่คนอิสราเอลเองก็เถอะ” (ลูกา 7:9) พอพวกเพื่อน ๆ กำลังเดินทางกลับไปบ้านของนายร้อย พวกเขาก็ได้ยินข่าวว่าคนใช้หายเป็นปกติแล้ว
เมื่อรักษาคนใช้ของนายร้อย พระเยซูใช้โอกาสนั้นเพื่อยืนยันว่า ทุกคนที่มีความเชื่อจะมีโอกาสได้รับพร ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนยิวก็ตาม ท่านบอกว่า “จะมีคนมากมายมาจากทิศตะวันออกและทิศตะวันตก พวกเขาจะนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบในรัฐบาลสวรรค์” แต่คนที่ไม่มีความเชื่อ ต่อให้เป็นคนยิวก็ “จะต้องถูกโยนออกไปอยู่ที่มืดข้างนอก ที่นั่นพวกเขาจะร้องห่มร้องไห้ด้วยความทุกข์ใจ”—มัทธิว 8:11, 12
ในตอนนั้น คนยิวโดยกำเนิดเป็นคนกลุ่มแรกที่มีโอกาสจะร่วมปกครองกับพระเยซูในรัฐบาลของพระเจ้า แต่หลายคนกลับไม่ตอบรับสิทธิพิเศษนั้น พวกเขาจึงถูกปฏิเสธ ดังนั้น คนต่างชาติที่มีความเชื่อจึงมีโอกาสที่จะได้นั่งร่วมโต๊ะอาหารของพระเยซู “ในรัฐบาลสวรรค์”