“เวลานี้เรามีหอประชุมของเราแล้ว”
มีข่าวหนาตาในหน้าหนังสือพิมพ์พูดถึงหอประชุมแห่งคณะพยานพระยะโฮวาที่สร้างเสร็จอย่างรวดเร็วในหลายประเทศ เช่น อังกฤษ แคนาดา และในสหรัฐอเมริกา. แต่ที่ไม่ค่อยกล่าวถึงคือข้อเท็จจริงที่ว่าหอประชุมของพยานพระยะโฮวาแบบสร้างเสร็จเร็วซึ่งใช้สำหรับการนมัสการนั้นได้ทำกันมาเป็นเวลาหลายปีแล้วในประเทศที่กำลังพัฒนา.
พยานพระยะโฮวาในหลายประเทศทางแอฟริกามักจะสร้างที่ประชุมชั่วคราวสำหรับการประชุมใหญ่ให้แล้วเสร็จชั่วเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์. อาคารชั่วคราวเหล่านี้ใช้ประโยชน์ไม่เฉพาะสำหรับการประชุมและเป็นที่หลบแดดเมืองร้อน แต่ยังใช้เป็นที่พักอาศัยสำหรับบรรดาผู้แทนที่ร่วมประชุมด้วย. เราอาจเล่าประสบการณ์ทำนองนี้ได้ด้วยเกี่ยวกับประเทศแถบอเมริกากลาง.
ยกตัวอย่าง ประชาคมวิวิเบียนแห่งคณะพยานพระยะโฮวาได้รับเงินบริจาค 200 เหรียญ [ห้าพันบาท] จากกัวเตมาลาซิตี ประเทศกัวเตมาลา. เมื่อพยานฯคนหนึ่งในท้องถิ่นนั้นเสนอให้ใช้ที่ดินแปลงหนึ่งนอกเมือง พยานพระยะโฮวาได้ตกลงใช้เงินบริจาคสร้างโรงเรือนแบบเรียบ ๆ ที่ดูงามซึ่งเขาสามารถใช้เป็นหอประชุมได้.
เขาจะใช้ไม้ไผ่ทำฝาสูง 1.5 เมตรกั้นโดยรอบ เหนือฝากั้นนั้นเขาปล่อยให้เป็นทางระบายอากาศ. เขากำหนดแปลนสร้างโรงเรือนให้มีขนาดกว้าง 4 เมตร ยาว 6 เมตร. เมื่อคณะผู้ปกครองไปเยือนสถานที่ก่อสร้าง พวกเขาเห็นกอไผ่อยู่ตรงด้านหน้าที่ดินแปลงนั้น ลำไผ่อวบใหญ่ ความยาวประมาณ 6 ถึง 9 เมตร และเส้นผ่าศูนย์กลางแต่ละลำกว้างระหว่าง 3-5 นิ้ว. พวกเขาพูดว่า ‘สร้างกันเสียวันเสาร์หน้าเป็นไง?’
คืนวันพุธหลังจากนั้นก็มีการวางแปลนก่อสร้าง. วันพฤหัสมีพี่น้องคนหนึ่งไปซื้อแผ่นสังกะสีสำหรับมุงหลังคา อีกคนหนึ่งซื้อไม้แปรรูปขนาดต่าง ๆ และคนหนึ่งซื้อตะปู. ตกบ่ายวันพฤหัสก็ได้มีการตัดเตรียมไม้ตามขนาดไว้พร้อม และเขาเริ่มทำคานค้ำหลังคาแบบหน้าจั่วเสริมแผ่นเหล็ก. คืนวันศุกร์โครงหลังคาก็เสร็จเรียบร้อย.
เช้าวันเสาร์ รถบรรทุกคันหนึ่งส่งโครงรับหลังคา ไม้อื่น ๆ วัสดุมุงหลังคาและตะปูไปยังหมู่บ้าน. มีรถอีกสี่คันพาชายหญิงและเด็กประมาณ 50 คนมายังหมู่บ้านนี้. แปดนาฬิกาทุกคนมาถึงพร้อมหน้ากัน.
หลุมที่เจาะลงในดินดานแข็งรับเสาหลัก. ก่อนหน้านั้น พยานฯได้ซื้อไม้ไผ่ 50 ลำจากเจ้าของในราคาลำละสามบาท ค่าไม้ไผ่ทั้งหมดร้อยห้าสิบบาท. ไม้ไผ่ถูกตัดอย่างรวดเร็ว แล้วใช้เลื่อยมือตัดให้ได้ขนาดยาว 5 ฟุต แล้วผ่าซีก.
ขณะที่ตั้งโครงหลังคาเข้าที่ บางคนก็ตอกตะปูยึดไม้ไผ่ผ่าซีกเข้ากับไม้ที่อยู่ในแนวนอนให้ประกบกันทั้งด้านในด้านนอก หันด้านผิวไม้ออกเป็นฝากั้นดูงามตาทั้งด้านในและด้านนอก. ต่อจากนั้นมุงหลังคา ขณะเดียวกันคนงานอื่น ๆ ก็ขนกรวดขนดินมาถมและปรับพื้นให้เรียบเสมอกัน. ก่อนค่ำโครงสร้างซึ่งทำต่อเนื่อง 12 ชั่วโมงก็เสร็จ พี่น้องจึงพากันกลับบ้านของตนที่ในเมืองด้วยหัวใจเบิกบาน.
หลังจากนั้น เขาได้โปรยใบสนแห้งทับบนดินที่ถมพื้นอีกทีหนึ่ง ครั้นแล้วก็จัดตั้งเก้าอี้พับและม้านั่งทำด้วยไม้ไผ่เหลือจากที่ใช้สร้างโรงเรือน. ตอนนี้ หอประชุมเสร็จเรียบร้อยแล้วสำหรับการประชุมครั้งแรก.
หลายประเทศในโซนร้อน—แอฟริกา หมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิกและแถบแคริบเบียน เอเชีย เม็กซิโก อเมริกากลางและอเมริกาใต้ ซึ่งคงจะมีพยานพระยะโฮวานับล้านคน โรงเรือนพื้น ๆ แบบเรียบ ๆ อย่างนี้ยังความยินดีแก่พยานพระยะโฮวาในท้องถิ่นนั้น ๆ เพราะเขาสามารถพูดได้ว่า “เวลานี้เรามีหอประชุมของเราแล้ว.”