การก้าวไปอย่างสุขุมก่อนเกิดเหตุร้าย
เนื่องจากลูก ๆ ของแมรีต่างก็โตแล้ว เธอมีเวลาสำหรับตัวเองและจึงตัดสินใจจะแบ่งเวลาหางานทำนอกบ้าน. อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอบอกเอนอสสามีของเธอ เขาได้ชี้แจงให้เธอเข้าใจว่าไม่มีความจำเป็นที่จะทำเช่นนั้น. สามีบอกว่า “ในเมื่อผมสามารถหาเลี้ยงลูกเมียได้ และแน่นอน เวลานี้มีเราแค่สองคน ผมทำได้.” แทนที่จะให้ภรรยาทำงานนอกบ้าน เขาแนะนำว่า เธอควรพิจารณาเรื่องการเป็นไพโอเนียร์ ผู้ประกาศราชอาณาจักรเต็มเวลาด้วยการทูลอธิษฐาน.
แม้นว่าแมรีชอบการบอกเล่าข่าวราชอาณาจักรให้เพื่อนบ้านฟัง แต่เธอรู้สึกประหม่าและขาดความมั่นใจ. กระนั้น เธอก็อยากปฏิบัติตามคำแนะนำของสามี. ดังนั้น ทั้งที่ยังรู้สึกลังเลใจอยู่บ้าง เธอก็เขียนใบสมัครเป็นไพโอเนียร์สมทบเดือนเมษายนปี 1981.
แมรีเพิ่มพูนความรักต่องานประกาศราชอาณาจักรได้อย่างรวดเร็วอย่างที่เธอไม่เคยประสบมาก่อน. ต่อมาไม่นาน เธอนำการศึกษาพระคัมภีร์สี่รายกับคนสนใจ. ชั่วปีเดียวเธอก็เป็นไพโอเนียร์ประจำ นำการศึกษาพระคัมภีร์สิบราย. คริสตินเป็นพยานพระยะโฮวาเหมือนกัน แต่ลูกสองคนของเธอยังเรียนหนังสืออยู่ ด้วยความกระตือรือร้น คริสตินได้ออกประกาศเป็นเพื่อนไพโอเนียร์กับแมรี. ผู้คนที่สนใจเริ่มมาร่วมประชุมที่หอประชุมคณะพยานพระยะโฮวา ซึ่งที่นี่น้ำใจไพโอเนียร์เจริญงอกงาม. ความยินดีมากมายเกิดขึ้นกับแมรี เมื่อคริสโตเฟอร์ลูกชายของเธอตกลงใจจะเอาอย่างเธอและสมัครเป็นไพโอเนียร์เหมือนกัน.
ครั้นแล้ว ในปี 1985 มีเหตุร้ายเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน. แมรีล้มป่วย. หลอดเลือดในศีรษะโป่งพองทำให้เส้นเลือดในสมองแตก และภายในสามวัน แมรีวัย 45 ปีก็ถึงแก่ความตาย.
ตลอดสี่ปีที่เธอเป็นไพโอเนียร์ แมรีได้สร้างชื่อเสียงที่ดีในชุมชนของเธอ. มีผู้มาร่วมงานศพของเธอมากกว่า 300 คนรวมเพื่อนบ้านใกล้เคียงหลายคน. คนหนึ่งที่มาร่วมวันนั้นเคยเป็นเพื่อนนักเรียน ซึ่งรู้สึกประทับใจในความเชื่อศรัทธาของแมรี และต้องการเรียนรู้มากขึ้นเกี่ยวกับความเชื่อนั้น จึงขอศึกษาพระคัมภีร์. งานรับใช้ของแมรียังคงเกิดผลอยู่.
เอนอสบอกว่า “ตอนนี้ ผมเองก็เป็นไพโอเนียร์สมทบ แต่ผมเสียดายที่ไม่ได้ร่วมงานกับแมรีขณะที่เธอเป็นไพโอเนียร์. เธอเล่าให้ผมฟังเสมอเรื่องประสบการณ์และเธอมีความสุขมาก. ที่จริง ช่วงสามสี่ปีนั้นเป็นปีที่เรามีชีวิตร่วมกันอย่างเป็นสุขที่สุด. แต่ตอนนี้แหละที่ผมหยั่งรู้ค่าว่าทำไมเป็นเช่นนั้น.”
ไม่มีใครจะสามารถทำนายได้ถูกต้องว่าเมื่อไร “วาระและเหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดล่วงหน้าย่อมบังเกิด.” ดังที่เกิดขึ้นจริงอย่างไม่คาดคิดในกรณีของแมรี. อย่างไรก็ดี บรรดาผู้ที่ยังคงซื่อสัตย์ในฐานะผู้ประกาศแห่งราชอาณาจักรก็มีคำรับรองว่า ตัวเขาเองจะเป็นที่ยอมรับอย่างน่ายินดีจำเพาะพระเจ้าและมนุษย์ แม้ในยามที่ประสบเหตุร้ายก็ตาม.—ท่านผู้ประกาศ 9:11; 11:1, 2.
[รูปภาพหน้า 31]
การเข้าส่วนในงานรับใช้เป็นการใช้เวลาอย่างคุ้มค่า