พวกเขามาทั้ง ๆ ที่ไม่สะดวกและมีอันตราย
วันที่ 2 มกราคม 1992. สถานที่คือ มาคีเค จังหวัดอินยามบาเน. ความสงบยามค่ำคืนแบบแอฟริกาในโมซัมบิก ถูกขัดจังหวะในทันใดเมื่อมีการเปิดวิทยุ. สถานีวิทยุกระจายเสียงประกาศว่า “พยานพระยะโฮวากำลังจัดการประชุมภาค ‘ชนผู้รักเสรีภาพ’ ของพวกเขาขึ้นในจังหวัดของเรา. จุดประสงค์ของเขาคือชี้แนะประชาชนถึงวิธีที่จะได้รับเสรีภาพแท้ในโลกปัจจุบัน. ยินดีต้อนรับผู้สนใจทุกคน.”
ที่นั่น ณ มุมหนึ่งอันห่างไกลของแอฟริกา ประวัติศาสตร์จะต้องจารึกไว้! เป็นครั้งแรกที่มีการจัดการประชุมภาคของพยานพระยะโฮวาขึ้น และมี 1,024 คนอยู่ที่นั่นเพลิดเพลินกับการประชุมนั้น. เมื่อไม่กี่ปีมานี้ จะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นอย่างเปิดเผยที่โมซัมบิกไม่ได้เลย เพราะงานของพยานพระยะโฮวาในตอนนั้นถูกห้าม. คุณปรารถนาที่จะฟังเรื่องราวของการเสียสละอย่างกล้าหาญเพื่อการเข้าร่วมประชุมภาคไหม?
เช่นเดียวกับส่วนอื่น ๆ ในแอฟริกา อินยามบาเนเป็นจังหวัดที่มีความงดงามมาก. เรือหาปลาที่มีใบเรือเป็นรูปสามเหลี่ยมแล่นออกไปตามชายฝั่งทะเล. มีต้นมะพร้าวมากมาย. แต่เงาทะมึนที่น่ากลัวแผ่คลุมไปตามเมืองชนบทนั่นคือ สงครามกลางเมือง!
สำหรับคนเหล่านั้นที่นอนอยู่ในกระท่อมที่ทำจากใบมะพร้าวในช่วงเวลาเช้าตรู่ ไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไรที่จะถูกปลุกด้วยเสียงดังตูม ๆ ของปืนใหญ่ซึ่งอยู่ในพื้นที่ใกล้ ๆ เนื่องจากมีการสู้รบในป่ากันอย่างดุเดือดตลอดคืน. บ่อยครั้งที่พลเมืองซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่เป็นผู้รับความเดือดร้อน. บางครั้งจะเห็นเด็ก ๆ เดินกะโผลกกะเผลกโดยแขนหรือขาขาดหรือไม่ก็พิการ. แม้กระทั่งพยานพระยะโฮวาบางคนมีรอยแผลเป็นตามใบหน้าและร่างกายของเขาเนื่องจากความเหี้ยมโหดทารุณที่เขาได้ทนเอา.
ภายใต้สภาพการณ์เช่นนี้การประชุมภาค “ชนผู้รักเสรีภาพ” ได้รับการหยั่งรู้ค่าอย่างลึกซึ้งจากทุกคนที่เข้าร่วม. แม้ว่าอาจเป็นได้ที่จะถูกดักทำร้ายขณะเดินทางไปประชุมภาค กลุ่มครอบครัวหลายกลุ่มจากพื้นที่ต่าง ๆ ในชนบทตั้งใจมุ่งมั่นที่จะไป. การเดินทางไปที่นั่นไม่สะดวกด้วยเช่นกัน เพราะรถประจำทางส่วนมากเป็นรถบรรทุกซึ่งด้านหลังมีที่กว้างเปิดโล่งไม่มีอะไรปิดกั้น. บางครั้งมีผู้โดยสารถึง 400 คนอัดแน่นอยู่บนรถบรรทุกคันเดียว! รถบรรทุกเหล่านี้จำนวนหนึ่งเรียงรายกันเป็นขบวนแล้วก็มีหน่วยทหารติดอาวุธคุ้มกันไป.
โนรากับลูกสาวสามคน อายุหกขวบ, สามขวบ, และหนึ่งขวบ เป็นครอบครัวที่เสี่ยงชีวิตเดินทางโดยวิธีนี้. เธอเก็บสะสมเงินล่วงหน้าเป็นเวลาหลายเดือนเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทาง. ความเป็นจริงที่ว่าไม่สามารถเตรียมที่พักได้อย่างพอเพียง ณ การประชุมภาคก็ขวางกั้นเธอไม่ได้. โนรากับครอบครัวของเธอพร้อมกับคนอื่นอีกหลายคนปรุงอาหารรับประทาน และนอนบนที่โล่งตรงบริเวณที่ประชุม.
แม้สภาพอากาศที่ร้อนจัดตามด้วยฝนตกอย่างรุนแรงก็ไม่สามารถลดความยินดีอย่างท่วมท้นของพี่น้องซึ่งกำลังชื่นชมกับการเลี้ยงใหญ่ฝ่ายวิญญาณด้วยกัน. พวกเขารู้สึกว่าไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่าการอยู่ที่การประชุมนั้น. มี 17 คนที่แสดงสัญลักษณ์ของการอุทิศตัวในน้ำอุ่น ๆ ของมหาสมุทรอินเดีย. ขณะที่มีการรับบัพติสมา ฝูงชนกลุ่มใหญ่ซึ่งเฝ้ามองอยู่ด้วยความยินดีรู้สึกถูกกระตุ้นใจให้ร้องเพลงสรรเสริญพระยะโฮวา.
ผู้นมัสการกลุ่มนี้ได้พบอย่างแท้จริงถึงความหมายของการเป็นชนที่รักเสรีภาพจากพระเจ้า. ฮานส์ ตัวแทนผู้เข้าร่วมซึ่งมาจากเมืองหลวงมาปูโตกล่าวว่า “เราเพิ่งจะได้เห็นการเริ่มบทใหม่แห่งงานรับใช้ของพยานพระยะโฮวาในดินแดนส่วนนี้ของแอฟริกา.”