พวกเขารู้จักพระนามของพระเจ้า
วรรณกรรมชิ้นแรกที่รู้จักกันว่าได้รับการเขียนและพิมพ์ในอาณานิคมอเมริกันของอังกฤษนั้นคือพระธรรมบทเพลงสรรเสริญของเบย์. ฉบับแรกของพระธรรมนั้นได้รับการพิมพ์โดยสตีเฟน เดย์ ในอาณานิคมแมสซาจูเซ็ตส์ เบย์ ระหว่างปี 1640. หนังสือนั้นมีพระธรรมบทเพลงสรรเสริญ ซึ่งแปลจากภาษาฮีบรูมาเป็นภาษาอังกฤษตามที่พูดและเขียนกันในยุคนั้น.
ลักษณะเด่นที่น่าสนใจของพระธรรมบทเพลงสรรเสริญของเบย์คือการใช้พระนามของพระเจ้าในบางข้อ. เนื่องจากเหตุนี้ ใครที่อ่านหนังสือนั้นย้อนหลังไปราว ๆ 350 ปีมาแล้วก็อยู่ในฐานะที่จะรู้จักพระนามพระผู้สร้างของเรา. อาทิเช่น ในฉบับนั้น บทเพลงสรรเสริญ 83:17, 18 อ่านว่า “ขอให้เขาทั้งหลายพ่ายแพ้ ชุลมุนวุ่นวายอย่างน่าอกสั่นขวัญหาย แน่นอน ขอทำให้เขาทั้งหลายอับอาย และสูญสิ้นไป. เพื่อคนทั้งหลายจะรู้ว่า พระองค์ผู้ทรงพระนามว่าเยโฮวาผู้เดียว เป็นองค์สูงสุดเหนือแผ่นดินโลกทั้งสิ้น.”
แน่นอน พระเจ้าองค์สูงสุดทรงเรียกร้องเอามากยิ่งกว่าการที่เราทราบว่าพระนามของพระองค์คือยะโฮวา (เยโฮวา). ในพระธรรมบทเพลงสรรเสริญของเบย์ บทเพลงสรรเสริญ 1:1, 2 บอกว่า “บุคคลที่มีความสุข” ไม่ได้ดำเนินตามคำแนะนำของคนชั่ว “แต่ความยินดีใฝ่ฝันของเขาอยู่ในกฎหมายของพระเยโฮวา.” บทเพลงสรรเสริญ นิวอิงแลนด์ ฉบับแก้ไขใหม่ของปี 1648 อ่านว่า “แต่เขาฝังความยินดีทั้งสิ้นของเขาไว้ในกฎหมายของพระเยโฮวา.”
ข้อนี้ในคัมภีร์ไบเบิล ภาษาไทยอ่านว่า “ความสุขย่อมมีแก่ผู้ที่ไม่ดำเนินตามคำชักชวนของคนชั่ว และไม่ได้ยืนอยู่ในทางของคนกระทำผิด หรือนั่งอยู่ในที่นั่งของคนหมิ่นประมาท. ความยินดีของผู้นั้นอยู่ในพระบัญญัติของพระยะโฮวา และเขาคิดรำพึงอยู่ในพระธรรมของพระองค์ทั้งกลางวันและกลางคืน.”
เพื่อจะมีความสุขอย่างแท้จริง คนเราต้องปฏิเสธคำแนะนำของคนชั่ว. เขาต้องไม่ติดตามตัวอย่างของคนที่ทำบาปและไม่อาจร่วมในการคบหากับผู้เยาะเย้ยที่ไม่เชื่อพระเจ้าได้. นอกจากสิ่งเหล่านี้แล้ว เขายังต้องหลีกเลี่ยงการคบหากับคนเหล่านั้นผู้ซึ่งคำแนะนำและความประพฤติของพวกเขาอาจล่อเขาเข้าสู่การผิดศีลธรรมทางเพศ, การใช้ยาเสพย์ติด, และกิจกรรมอื่น ๆ ที่ตรงกันข้ามกับกฎหมายของพระเจ้า. ถูกแล้ว ความสุขแท้ขึ้นอยู่กับการเรียนรู้เรื่องพระเจ้าเที่ยงแท้ ผู้ทรงพระนามว่ายะโฮวา แล้วนำกฎหมายของพระองค์ตามที่เผยไว้ในพระคัมภีร์นั้นไปใช้.