ความงามที่ไม่ร่วงโรย
“ความสวยสูญหายไป ความงามล่วงเลยไป” กวีวอลแตร์ เดอลา มาเรได้กล่าวไว้. คำพูดนี้เป็นจริงอย่างแน่นอนกับดอกกระบองเพชรที่งดงามซึ่งมีภาพไว้ที่นี่. ความงดงามของมันร่วงโรยไปอย่างรวดเร็ว.
คริสเตียนสาวกยาโกโบได้เขียนว่า “เขา [คนรวย] จะล่วงลับไปดุจดอกพืช. เพราะดวงอาทิตย์ขึ้นด้วยความร้อนอันแรงกล้าและทำให้พืชเฉา และดอกของมันร่วงหล่นไป และความสวยงามที่ปรากฏภายนอกก็สูญหายไป. คนร่ำรวยก็เช่นกันจะเลือนสูญไปในวิถีทางแห่งชีวิตของตน.”—ยาโกโบ 1:10, 11, ล.ม.
ในโลกที่ไม่แน่นอนนี้ เป็นความจริงที่ทรัพย์สมบัติอาจสูญหายไปชั่วข้ามคืน. ยิ่งกว่านั้น คนร่ำรวย—ก็เหมือนกับคนอื่น ๆ—คือ ‘มีวันเวลาน้อยนัก เช่นกับดอกไม้ดอกหนึ่ง.’ (โยบ 14:1, 2) พระเยซูได้ตรัสคำอุปมาเรื่องชายคนหนึ่งซึ่งหมกมุ่นอยู่กับการสะสมทรัพย์สมบัติเพื่อว่าเขาจะหยุดพักและหาความสำราญได้. แต่เมื่อเขาคิดว่าเขามีทุกสิ่งที่ต้องการสำหรับชีวิตที่สบาย เขากลับเสียชีวิตไป. พระเยซูได้เตือนดังนี้: “คนที่สะสมทรัพย์สมบัติไว้สำหรับตัว และมิได้มั่งมีจำเพาะพระเจ้าก็เป็นเช่นนั้นแหละ.”—ลูกา 12:16-21.
“มั่งมีจำเพาะพระเจ้า.” วลีนี้พระเยซูทรงหมายความว่าอย่างไร? คนที่มั่งมีในแง่นี้มี “ทรัพย์สมบัติในสวรรค์”—มีชื่อเสียงดีกับพระเจ้า. ทรัพย์สมบัติดังกล่าวไม่มีวันร่วงโรย. (มัดธาย 6:20; เฮ็บราย 6:10) แทนที่จะเป็นเหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวแห้ง ผู้นั้นได้รับการเปรียบเทียบในพระคัมภีร์ว่าเป็นเหมือนต้นไม้ที่ใบของมันไม่ร่วงโรย. และ เรามีคำรับรองว่า “บรรดากิจการที่เขากระทำนั้นก็เจริญขึ้น.”—บทเพลงสรรเสริญ 1:1-3, 6.