คุณเคยจุดไฟป่าไหม?
ไม่เคยแน่ คุณบอก. แต่เดี๋ยว! บางทีคุณอาจจะเคย. ลองฟังถ้อยคำของสาวกยาโกโบดูสิ: “ลิ้นก็เหมือนกันเป็นอวัยวะเล็ก ๆ แต่กระนั้นก็คุยโต. ดูซิ! ไฟเพียงน้อยนิดก็พอที่จะทำให้ป่าไม้อันกว้างใหญ่ไพศาลลุกไหม้!”—ยาโกโบ 3:5, ล.ม.
ลิ้นเป็นอวัยวะสำคัญยิ่งในการพูด แต่ลิ้นก็ถูกใช้อย่างผิด ๆ เสียจริง! ผู้คนใช้ลิ้นเพื่อโกหกและพูดใส่ร้าย. ด้วยลิ้น พวกเขาวิพากษ์วิจารณ์คนอื่นอย่างโหดร้าย ทำลายชื่อเสียงอันดีของคนเหล่านั้น และหลอกต้มพวกเขา. พวกนักปลุกระดมใช้ลิ้นเพื่อปลุกปั่นให้มีการปฏิวัติ. อะดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ใช้ลิ้นของตนปลุกระดมชาติเพื่อการสงคราม—เป็น ‘ไฟป่า’ จริง ๆ!
แม้แต่คนที่มีเจตนาดีก็อาจก่อ ‘ไฟป่า’ เล็ก ๆ ได้. คุณเคยพูดบางสิ่งบางอย่างแล้วในทันใดนั้นก็คิดว่าคุณไม่น่าจะพูดไหม? ถ้าเช่นนั้น คุณก็เข้าใจสิ่งที่ยาโกโบหมายความถึงเมื่อท่านกล่าวว่า “ลิ้นนั้น ไม่มีมนุษย์คนใดสามารถทำให้เชื่องได้.”—ยาโกโบ 3:8, ล.ม.
อย่างไรก็ดี เราจะพยายามใช้ลิ้นของเราเพื่อสิ่งดีได้. เช่นเดียวกับท่านผู้ประพันธ์บทเพลงสรรเสริญ เราสามารถกล่าวได้อย่างเด็ดเดี่ยวว่า “ข้าพเจ้าจะระแวดระวังทางของข้าพเจ้าเพื่อข้าพเจ้าจะไม่ทำบาปด้วยลิ้นของข้าพเจ้า.” (บทเพลงสรรเสริญ 39:1, ฉบับแปลใหม่) แทนที่จะวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น ๆ อย่างรุนแรง เราก็พยายามเสริมสร้างพวกเขาขึ้นได้. แทนที่จะใส่ร้ายผู้คน เราพูดถึงพวกเขาด้วยเจตนาดีได้. แทนที่จะหลอกลวงและโกหก เราก็พูดความจริงและสอนได้. เมื่อถูกกระตุ้นด้วยหัวใจที่ดี ลิ้นก็พูดถ้อยคำเยียวยารักษาอันยอดเยี่ยมได้. พระเยซูทรงใช้พระชิวหาของพระองค์ในวิธีอันยอดเยี่ยมเพื่อสอนมนุษยชาติถึงเรื่องความรอด.
จริงทีเดียว “ความตายและชีวิตอยู่ในอำนาจลิ้น.” (สุภาษิต 18:21) ลิ้นของคุณทำให้ถึงตายหรือว่าทำให้มีชีวิต? ลิ้นคุณจุดหรือว่าดับ ‘ไฟป่า’? ท่านผู้ประพันธ์บทเพลงสรรเสริญทูลอธิษฐานต่อพระเจ้าดังนี้: “ขอให้ลิ้นของข้าพเจ้าร้องสรรเสริญพระดำรัสของพระองค์ ด้วยข้อบัญญัติทั้งปวงของพระองค์ยุติธรรม.” (บทเพลงสรรเสริญ 119:172) หากเราปลูกฝังเจตคติของท่านผู้ประพันธ์บทเพลงสรรเสริญ เราก็จะใช้ลิ้นของเราเพื่อสิ่งดีเช่นกัน.
[รูปภาพหน้า 32]
U.S. Forest Service photo