คริสเตียนรุ่นแรกใช้พระนามของพระเจ้าไหม?
พระนามของพระเจ้าปรากฏหลายพันครั้งในพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรู ซึ่งมีการแสดงพระนามนั้นโดยพยัญชนะสี่ตัว יהוה (ยฮวฮ, เททรากรัมมาทัน). การค้นพบทางโบราณคดีชี้ว่าในยิศราเอลก่อนการเนรเทศ ก่อนปี 607 ก่อนสากลศักราช มีการใช้พระนามนั้นโดยทั่วไป และในพระธรรมเอษรา, นะเฮมยา, ดานิเอล, และมาลาคีที่เขียนภายหลังการเนรเทศ พระนามนั้นปรากฏอยู่บ่อยครั้ง. แต่ทว่า ขณะที่เวลาสำหรับการปรากฏของพระมาซีฮาใกล้เข้ามาทุกที พวกยิวไม่ค่อยเต็มใจใช้พระนามนั้นเนื่องด้วยการเชื่อโชคลาง.
พวกสาวกของพระเยซูใช้พระนามของพระเจ้า (ตามปกติได้รับการแปลว่า “ยะโฮวา” หรือ “เยโฮวาห์” ในภาษาไทย) ไหม? หลักฐานแสดงว่าใช้. พระเยซูทรงสอนพวกสาวกของพระองค์ให้อธิษฐานถึงพระเจ้าว่า “ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่นับถืออันบริสุทธิ์.” (มัดธาย 6:9) และในตอนท้ายแห่งงานรับใช้ของพระองค์ทางภาคพื้นโลก พระองค์เองได้ทูลอธิษฐานถึงพระบิดาฝ่ายสวรรค์ของพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าได้สำแดงพระนามของพระองค์แก่คนทั้งหลายที่พระองค์ทรงประทานแก่ข้าพเจ้าจากโลก.” (โยฮัน 17:6, ล.ม.) นอกจากนี้ สำเนารุ่นแรกของเซ็ปตัวจินต์, ฉบับแปลภาษากรีกของพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรูที่พวกสาวกของพระเยซูใช้นั้นมีพระนามของพระเจ้าในรูปเททรากรัมมาทันภาษาฮีบรู.
จะว่าอย่างไรเกี่ยวกับกิตติคุณและส่วนอื่น ๆ ของพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีก (“พระคริสต์ธรรมใหม่”)? ได้มีการให้เหตุผลว่าเนื่องจากพระนามของพระเจ้าปรากฏอยู่ในฉบับเซ็ปตัวจินต์ พระนามนั้นคงจะปรากฏในสำเนาแรกสุดของพระคัมภีร์ภาคภาษากรีกนี้ด้วย—อย่างน้อยที่สุดก็ในที่ที่มีการยกฉบับเซ็ปตัวจินต์ ขึ้นมากล่าว. ด้วยเหตุนี้ พระนามยะโฮวาจึงปรากฏมากกว่า 200 ครั้งในพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกฉบับแปลโลกใหม่. บางคนได้วิจารณ์ว่าเรื่องนี้ไม่มีหลักฐาน. อย่างไรก็ดี ดูเหมือนว่ามีการสนับสนุนฉบับแปลโลกใหม่ ในแหล่งที่มาซึ่งคาดไม่ถึง: หนังสือทัลมุดของบาบูโลน.
ส่วนแรกของบทประพันธ์ด้านศาสนาของยิวเล่มนี้มีหัวข้อว่าชาบาท (ซะบาโต) และมีกฎเป็นชุดมากมายซึ่งควบคุมความประพฤติในวันซะบาโต. ในตอนหนึ่ง มีการพิจารณาว่าเหมาะสมหรือไม่ที่จะฉุดต้นฉบับคัมภีร์ไบเบิลออกจากไฟในวันซะบาโต และแล้วก็มีข้อความต่อไปนี้: “มีการแถลงไว้ในต้นฉบับว่า ช่องว่าง [กิลโยนิมʹ] และหนังสือของมินิม เราไม่อาจจะฉุดส่วนเหล่านั้นออกจากไฟ. รับบีโจซากล่าวว่า ในวันธรรมดาทุกวันคนเราต้องตัดพระนามของพระเจ้าซึ่งต้นฉบับมีอยู่นั้นออก ซ่อนส่วนของพระนามที่ตัดออกนั้นไว้ แล้วเผาส่วนที่เหลือนอกนั้น. รับบีทาร์ฟอนกล่าวว่า ขอให้คำสาปแช่งในการที่ต้องฝังบุตรชายของข้าฯเองตกอยู่กับข้าฯ หากข้าฯจะไม่เผาต้นฉบับนั้นพร้อมกันกับพระนามของพระเจ้าถ้าต้นฉบับนั้นเข้ามาอยู่ในความครอบครองของข้าฯ.”—การแปลโดย ดร. เอ็ช. ฟรีดแมน.
ใครคือพวกมินิมʹ? คำนั้นหมายถึง “พวกที่แตกเป็นนิกาย” และอาจพาดพิงถึงพวกซาดูกายหรือชาวซะมาเรีย. แต่ตามที่ ดร. ฟรีดแมนกล่าวไว้ ในตอนนี้ดูเหมือนจะพาดพิงถึงคริสเตียนชาวยิว. ดังนั้น กิลโยนิมʹ ตามที่ ดร. ฟรีดแมนแปลว่า “ช่องว่าง” นั้นคืออะไร? อาจมีความหมายสองประการก็ได้. อาจหมายถึงขอบริมที่ว่างของม้วนหนังสือม้วนหนึ่ง หรือม้วนที่ว่างเปล่าด้วยซ้ำ. หรือมิฉะนั้น—ในการใช้ถ้อยคำแบบเหน็บแนม—อาจหมายความว่าข้อเขียนของพวกมินิมʹ ดูประหนึ่งพูดว่าข้อเขียนเหล่านี้ไร้ค่าเหมือนม้วนหนังสือที่ว่างเปล่า. ในพจนานุกรมหลายเล่มมีการเสนอความหมายที่สองว่าเป็น “กิตติคุณ.” ประสานกับเรื่องนี้ ประโยคที่ปรากฏอยู่ในหนังสือทัลมุดก่อนตอนที่ยกมากล่าวข้างบนอ่านว่า “หนังสือของพวกมินิมเป็นเหมือนช่องว่าง [กิลโยนิมʹ].”
เพราะฉะนั้น ในหนังสือใครคือคนยิว? โดยลอเรนซ์ เอ็ช. ชิฟฟ์มาน มีการแปลตอนที่ยกมากล่าวข้างบนจากหนังสือทัลมุดดังต่อไปนี้: “เราไม่ฉุดกิตติคุณและหนังสือของพวกมินิม (‘คนนอกรีต’) ออกจากไฟ (ในวันซะบาโต). ถ้าจะพูดให้ถูกแล้วสิ่งเหล่านั้นถูกเผาในที่ของมัน หนังสือเหล่านั้นและเททรากรัมมาทาที่อยู่ในนั้น. รับบีโยเซ ฮา-เกลิลี กล่าวว่า ระหว่างสัปดาห์ คนเราควรตัดเททรากรัมมาทาของหนังสือนั้นออกเสียและเอาไปซ่อน แล้วเผาส่วนที่เหลืออยู่. รับบีทาร์ฟอนกล่าวว่า ขอให้ข้าฯฝังบุตรชายทั้งหลายของข้าฯ! หาก (หนังสือเหล่านี้) จะตกอยู่ในมือของข้าฯ ข้าฯจะเผามันพร้อมกับเททรากรัมมาทาของหนังสือนั้น.” ดร. ชิฟฟ์มานโต้แย้งต่อไปว่าพวกมินิม ในที่นี้คือคริสเตียนชาวยิว.
ส่วนตอนนี้ของหนังสือทัลมุดกล่าวถึงคริสเตียนชาวยิวรุ่นแรกจริง ๆ หรือ? ถ้าเช่นนั้น แล้วนั่นก็เป็นหลักฐานหนักแน่นว่าคริสเตียนรวมเอาพระนามของพระเจ้า, เททรากรัมมาทัน ไว้ในกิตติคุณและบทจารึกของพวกเขา. และนั่นคงจะเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าในที่นี้หนังสือทัลมุดกำลังพิจารณาถึงคริสเตียนชาวยิว. มีข้อสนับสนุนทางวิชาการสำหรับทัศนะดังกล่าว และในหนังสือทัลมุด บริบทดูเหมือนจะเพิ่มหลักฐานต่อไปอีก. ตอนต่อจากส่วนที่อ้างถึงข้างต้นจากชาบาท เล่าเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับฆะมาลิเอลและผู้พิพากษาที่เป็นคริสเตียนซึ่งมีการพูดพาดพิงถึงตอนหนึ่งของคำเทศน์บนภูเขา.
เพียงแต่ภายหลังต่อมา เมื่อศาสนาคริสเตียนที่ออกหากได้หันเหจากคำสอนอันชัดแจ้งของพระเยซู ที่ผู้ซึ่งอ้างว่าเป็นคริสเตียนเลิกใช้พระนามของพระเจ้าและถึงกับลบพระนามนั้นออกจากฉบับเซ็ปตัวจินต์ และจากกิตติคุณและพระธรรมเล่มอื่นในคัมภีร์ไบเบิล.
[รูปภาพหน้า 31]
ในสมัยของพระเยซู พระนามของพระเจ้าปรากฏในฉบับ “เซ็ปตัวจินต์”
[ที่มาของภาพ]
Israel Antiquities Authority