ชีวิตมีค่าเพียงไรสำหรับคุณ?
เด็กชายวัยรุ่นคนหนึ่งเสียชีวิตจากการกระโดดจากชั้นที่แปดของอพาร์ตเมนต์ลงมา. เขาได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่พรรณนาถึงการกระโดดจากที่สูงเพื่อฆ่าตัวตายว่าเป็นการ “ปลอดจากความเจ็บปวด หรือความยุ่งยาก หรือความกลัว กลับทำให้รู้สึกสบาย.” ผู้ประพันธ์หนังสือเล่มนี้ซึ่งจัดพิมพ์ในญี่ปุ่นอ้างว่า เขาเพียงแต่เสนอ “การฆ่าตัวตายเป็นทางเลือกอย่างหนึ่งในชีวิต.”
คนที่ฆ่าตัวตายไม่ใช่พวกเดียวเท่านั้นซึ่งแสดงการไม่นำพาต่อชีวิตในทุกวันนี้. คนขับรถที่เลินเล่อก็เช่นกันไม่ได้แสดงความนับถือเท่าไรนักต่อชีวิต. บางคนขับรถขณะเมาสุราด้วยซ้ำ หลายคนเร่งความเร็วบนถนนจนเกิดอุบัติเหตุถึงตาย.
คนอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าเขาถือว่าชีวิตมีคุณค่าเพียงเล็กน้อยโดยที่เขาให้ความสำคัญแก่ความสนุกสนาน. ผู้ที่สูบบุหรี่ไม่ยอมเลิกสูบ ถึงแม้การสูบบุหรี่อาจก่อให้เกิดความตายและถูกเรียกว่าการฆ่าตัวตายแบบผ่อนส่ง. แทนที่จะรักษาความบริสุทธิ์ในโลกที่คลั่งไคล้เรื่องเพศนี้ หลายคนติดตามแนวทางที่สำส่อนทางเพศซึ่งบ่อยครั้งนำไปสู่ความตาย.
โดยไม่ตระหนักเรื่องนี้ด้วยซ้ำ บางคนทำให้ชีวิตตัวเองสั้นลงโดยการกินมากเกินไป, การดื่มจัด, การออกกำลังกายไม่เพียงพอ และการแสวงหาความสนุกสนาน. นักประพันธ์ชาวญี่ปุ่นชื่อชินยา นิชิมารู เตือนว่า “นิสัยการกินอย่างไม่บันยะบันยังทำให้สมรรถนะทางสรีระผิดปกติไป และการติดตามเพียงแต่ความสะดวกสบายและความสนุกสนานเซาะกร่อนความกระปรี้กระเปร่าของคนเรา.” บางคนมีทัศนะเหมือนกันกับคนเหล่านั้นในสมัยโบราณซึ่งกล่าวว่า “พวกเราจงมากินและดื่มให้สำราญ, เพราะพรุ่งนี้เราก็จะตายไป.”—ยะซายา 22:13; 1 โกรินโธ 15:32.
ถูกแล้ว การไม่คำนึงถึงชีวิตมีแพร่หลายในปัจจุบัน. เนื่องจากเหตุนี้ อาจถามได้อย่างเหมาะสมว่า ชีวิตมีค่าเพียงไรสำหรับคุณ? ควรรักษาชีวิตไว้โดยไม่คำนึงถึงผลเสียใด ๆ ทั้งสิ้นไหม? และมีสิ่งใดไหมที่มีค่ายิ่งกว่าชีวิตปัจจุบันของเรา?