เหตุที่เขาใช้พระนามใหญ่ยิ่งนั้น
“ข้าพเจ้ามีบาป ตามที่ผู้วิจารณ์คนหนึ่งกล่าว ที่นำเอาคำ ‘พระยะโฮวา’ มาใช้แทน ‘องค์พระผู้เป็นเจ้า’ ซึ่งเป็นคำที่ถือกันมาหลายศตวรรษแล้วว่ามีความหมายเหมือนกัน.”
นี่เป็นความคิดเห็นของ เจ. เจ. สจ๊วต พโรว์น ในคำนำสำหรับฉบับพิมพ์ครั้งที่สองของเขาในการแปลพระธรรมบทเพลงสรรเสริญ ซึ่งพิมพ์ครั้งแรกในปี 1864. โดยเขียนในแซตเทอร์เดย์ รีวิว ฉบับ 2 กรกฎาคม 1864 ผู้วิจารณ์ได้คัดค้านการใช้พระนามของพระเจ้าในการแปลนี้ เพราะไม่มีการใช้พระนามนี้อีกแล้วทั้งในท่ามกลางชาวยิวและในโบสถ์ต่าง ๆ ของคริสเตียน. เขาอ้างว่าพระนามยะโฮวาเกี่ยวพันใกล้ชิดเกินไปกับชาวยิวและควรใช้อีกคำหนึ่ง เช่น “องค์พระผู้เป็นเจ้า” หรือ “พระเจ้า” “ซึ่งไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับท้องถิ่นหรือชาติหนึ่งชาติใด.”
พโรว์นไม่เห็นด้วยกับการอ้างเหตุผลเหล่านี้ เนื่องจากเขาไม่ “ต้องการลบแม้แต่อักษรเดียว” จากการเปิดเผยที่พระเจ้ามีแก่มนุษย์. เขาโต้แย้งอย่างถูกต้องว่า ผู้แปลที่แปลพระนามของพระเจ้าในภาษาฮีบรูว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า” นั้นไม่ได้แยกแยะระหว่างคำภาษาฮีบรูสองคำ.
นอกจากนี้ พโรว์นยืนยันว่า มีผู้เชี่ยวชาญที่มีคุณวุฒิซึ่งเห็นชอบกับการนำพระนามของพระเจ้าไว้ที่เดิม. เขายกคำพูดของแซมิวเอล เทย์เลอร์ คอเลอริจ กวีมีชื่อชาวอังกฤษขึ้นมากล่าว ที่ว่า:
“เพราะเหตุใดจึงยังแปลภาษาฮีบรูเป็นภาษาอังกฤษโดยทางอ้อม ด้วยการใช้ฉบับเซปตัวจินต์เป็นสื่อกลาง? เราไม่ได้ยอมรับเอาคำภาษาฮีบรูที่ว่ายะโฮวา หรอกหรือ? คำ Κύριος หรือองค์พระผู้เป็นเจ้าในฉบับเซปตัวจินต์เป็นคำภาษากรีกที่ใช้แทนคำภาษาฮีบรูยะโฮวา ในกรณีนับไม่ถ้วนมิใช่หรือ? ถ้าเช่นนั้น เหตุใดจึงไม่นำคำดั้งเดิมมาใส่ที่เดิมล่ะ; และในภาคพันธสัญญาเดิมแปลคำยะโฮวาอย่างซื่อตรงโดยใช้คำยะโฮวา; และทุกข้อในภาคพันธสัญญาใหม่ ที่อ้างถึงภาคพันธสัญญาเดิม โดยใช้คำภาษาฮีบรูยะโฮวาในข้อที่มีการอ้างถึง?”
พโรว์นยอมรับว่า การออกเสียงที่แน่นอนของเททรากรัมมาทอนภาษาฮีบรูสูญหายไป แต่เขากล่าวว่า “หากเพียงเนื่องจากความกังวลเรื่องโชคลางจึงไม่ใช้พระนามนั้นอีกต่อไปในโบสถ์ชาวยิว และถ้าเป็นเพราะการคัดลอกตามอย่างฉบับแปลภาษากรีกและภาษาลาตินเกินไป ฉบับแปลภาษาอังกฤษของเราเองจึงขาดพระนามนั้นไป เหล่านี้เป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นไม่ว่าสำหรับอะไรก็ตามที่คัดค้านการกลับไปใช้พระนามนั้นเหมือนเดิม.” พโรว์นนิยมใช้นามนี้ในรูปของ “ยะโฮวา” เพราะนามนี้เป็นที่รู้จักกันดี. นับแต่นั้นมาฉบับแปลสมัยใหม่จำนวนมากขึ้นจึงใช้พระนามของพระเจ้าเช่นเดียวกัน. พระคัมภีร์บริสุทธิ์ฉบับแปลโลกใหม่ ใช้พระนามยะโฮวามากกว่า 7,200 ครั้งในพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรูและพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีก.
เมื่อเขาแปลพระธรรมบทเพลงสรรเสริญ พโรว์นพยายามยึดตาม “อย่างใกล้ชิดกับโครงสร้าง ของภาษาฮีบรู ทั้งในด้านสำนวนและโครงสร้างไวยากรณ์ของอนุประโยค.” ขณะที่แปลบทเพลงสรรเสริญ 69 ข้อ 5 และ 6 เขาเห็นความจำเป็นต้องแยกแยะระหว่างคำภาษาฮีบรูสำหรับคำ “พระเจ้า” (เอโลฮิมʹ), “องค์พระผู้เป็นเจ้า” (อะโดนายʹ), และ “ยะโฮวา” ดังนี้: “ข้าแต่พระเจ้า, [เอโลฮิมʹ] พระองค์ทรงทราบความโฉดเขลาของข้าพเจ้าแล้ว; และการผิดของข้าพเจ้ามิได้ปิดบังไว้จากพระองค์เลย. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า [อะโดนายʹ] พระยะโฮวาเจ้าแห่งพลโยธา, ขออย่าให้คนเหล่านั้นที่คอยท่าพระองค์มีความละอายเพราะข้าพเจ้า: ข้าแต่พระเจ้าของพวกยิศราเอล, ขออย่าให้คนเหล่านั้นที่แสวงหาพระองค์ต้องอัปยศเพราะข้าพเจ้าเลย.”