การแสดงความรักต่อคนที่ต้องการความช่วยเหลือ
คริสเตียนมีทั้งพันธะและสิทธิพิเศษที่จะแสดงความรักต่อพี่น้องชายหญิงของตนที่ต้องการความช่วยเหลือ. (1 โยฮัน 3:17, 18) อัครสาวกเปาโลเขียนว่า “ให้เรากระทำดีต่อคนทั้งปวง แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อคนเหล่านั้นที่สัมพันธ์กับเราในความเชื่อ.” (ฆะลาเตีย 6:10, ล.ม.) พี่น้องชายคนหนึ่งซึ่งได้รับใช้พระยะโฮวามาเป็นเวลาเกือบสี่สิบปีได้ประสบความรักที่มีอยู่ในสังคมพี่น้องคริสเตียนเมื่อไม่นานมานี้ระหว่างที่ภรรยาของเขาป่วยและต่อมาเสียชีวิต เขาเขียนว่า:
“เนื่องจากผมดูแลภรรยาที่บ้านระหว่างเธอป่วยอยู่ ผมจึงไม่สามารถทำงานอาชีพได้เกือบสองเดือน. ผมได้รับการบรรเทาสักเพียงไรเมื่อพี่น้องในประชาคมมาช่วยเราด้วยความเต็มใจ! หลายครั้งเราได้รับของขวัญเป็นเงินพร้อมกับบัตรที่เขียนว่า ‘เพื่อช่วยค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น’ ซึ่งช่วยชำระค่าจำนอง, ค่าน้ำ, ค่าไฟ, และค่าใช้จ่ายอื่น ๆ.
“สองสัปดาห์ก่อนที่ภรรยาผมจะเสียชีวิต ผู้ดูแลหมวดมาเยี่ยมเราและให้กำลังใจ. เขาได้ฉายภาพนิ่งซึ่งประชาคมจะดูในตอนปลายสัปดาห์. เราสามารถฟังการประชุมต่าง ๆ ได้ทางโทรศัพท์—รวมทั้งการประชุมเพื่อออกไปประกาศที่ผู้ดูแลหมวดเป็นคนนำด้วย. ในการประชุมเหล่านี้ครั้งหนึ่ง เขาให้ทุกคนที่เข้าร่วมเพื่อออกไปประกาศนั้นกล่าวคำ ‘สวัสดี’ เป็นกลุ่มแก่ภรรยาผม. ดังนั้น ถึงแม้ต้องอยู่คนเดียว เธอก็ไม่เคยรู้สึกว่าอยู่โดดเดี่ยว.
“ภายในหนึ่งชั่วโมงหลังจากเธอเสียชีวิต ผู้ปกครองแทบทุกคนอยู่ที่บ้านผม. พี่น้องชายหญิงมากกว่าร้อยคนมาแวะเยี่ยมในวันนั้นวันเดียว. อาหารถูกเตรียมไว้บนโต๊ะ ‘อย่างน่าอัศจรรย์’ มากพอให้ทุกคนรับประทาน. ผมไม่รู้จะเริ่มสาธยายอย่างไรถึงสิ่งที่ให้แก่ผมทั้งหมด, ถ้อยคำแสดงความเห็นอกเห็นใจ, คำปลอบโยน, และการอธิษฐานที่ทูลขอเพื่อผม. สิ่งเหล่านี้ช่างชูกำลังสักเพียงไร! ในที่สุดผมต้องขอพวกพี่น้องให้หยุด จัดเตรียมอาหารและความช่วยเหลือในการทำความสะอาดบ้าน!
“มีที่ไหนอีกนอกจากในองค์การของพระยะโฮวาที่เราสามารถพบการแสดงความเมตตาสงสาร, ความห่วงใย, และความรักอย่างไม่เห็นแก่ตัวดังกล่าว? คนส่วนใหญ่ในทุกวันนี้อาจนับเพื่อนแท้ที่เขามีอยู่ได้เพียงไม่กี่คน. พระยะโฮวาอวยพระพรเราด้วยครอบครัวใหญ่โตซึ่งประกอบด้วยพี่น้องชายหญิงฝ่ายวิญญาณ!”—มาระโก 10:29, 30.