เกาะที่โดดเดี่ยวและมีขนาดเล็ก
คำคุณศัพท์ที่ใช้บ่อยที่สุดเพื่อพรรณนาสภาพเกาะเซนต์เฮเลนาได้แก่คำ “โดดเดี่ยว” และ “เล็ก.” นั่นนับว่าเหมาะเจาะ เพราะเกาะนี้มีความยาวแค่สิบเจ็ดกิโลเมตร กว้างสิบกิโลเมตร อยู่ห่างแผ่นดินที่ใกล้ที่สุดคือฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของทวีปแอฟริกา 1,950 กิโลเมตร. นะโปเลียน โบนาปาร์ตในฐานะผู้พ่ายแพ้ถูกเนรเทศไปอยู่บนเกาะนี้เมื่อปี 1815 จนกระทั่งสิ้นพระชนม์.
มองจากมหาสมุทร เกาะนี้ดูคล้ายกับปราการอันน่าสะพรึงกลัว. จริง ๆ แล้วมันเป็นภูเขาไฟที่ดับแล้วโผล่ยอดขึ้นจากมหาสมุทรแอตแลนติกลักษณะเป็นหน้าผาตั้งชัน สูง 500 ถึง 700 เมตร. ณ ตรงกลางเกาะนี้มีภูเขาแอกทีออน สูง 818 เมตร ตั้งตระหง่านครอบทั้งเกาะ. เนื่องจากลมสินค้าพัดพาความเย็นมาจากทางใต้ของมหาสมุทรแอตแลนติกและกระแสน้ำมหาสมุทร โดยทั่วไปแล้วบนเกาะนี้จึงมีสภาพอากาศสบาย ๆ น่ารื่นรมย์. แต่จากชายฝั่งที่ลาดต่ำไปจนถึงพื้นที่ส่วนในซึ่งเป็นเทือกเขา สภาพภูมิอากาศและพืชพรรณมีความหลากหลายแตกต่างกันมาก.
เซนต์เฮเลนาตกเป็นของอังกฤษมาตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 17. มีประชากรจำนวนน้อยประมาณ 5,000 คน คละกันระหว่างชาวยุโรป ชาวเอเชียและคนเชื้อสายแอฟริกา. คนทั่วทั้งเกาะใช้ภาษาอังกฤษ แต่มีสำเนียงพูดเฉพาะตัว. ที่นี่ไม่มีท่าอากาศยาน ทางเดียวที่จะติดต่อโลกภายนอกได้คือทางเรือ ซึ่งมีการเดินเรือเป็นประจำไปแอฟริกาใต้กับประเทศอังกฤษ. ที่จริง ชาวเกาะเพิ่งจะได้ดูโทรทัศน์เมื่อกลางทศวรรษ 1990 นี้เอง โดยการรับสัญญาณผ่านดาวเทียม.
ช่วงต้นทศวรรษ 1930 ข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรของพระเจ้าได้ไปถึงฝั่งของเกาะนี้เป็นครั้งแรก. (มัดธาย 24:14) ตลอดหลายปี ผู้คนมากมายบนเกาะได้ยึดเอาทรัพย์อันมีค่านี้ไว้ซึ่งทำให้ความมั่งคั่งทางวัตถุไม่ใช่สิ่งสำคัญ. (มัดธาย 6:19, 20) เวลานี้ เซนต์เฮเลนาโดดเด่นในด้านอัตราส่วนพยานพระยะโฮวา 1 คนต่อพลเมือง 31 คน นับว่าเยี่ยมที่สุดในโลก!
[แผนที่หน้า 24]
(ดูรายละเอียดจากวารสาร)
เซนต์เฮเลนา
เจมส์ทาวน์
เลเวลวุด
แอฟริกา
มหาสมุทรแอตแลนติก
เซนต์เฮเลนา