“ผมรู้สึกว่ามีบรรยากาศสงบสุข”
ชายผู้หนึ่งที่พูดภาษาเยอรมันได้ไปยังการประชุมใหญ่ซึ่งจัดขึ้นโดยพยานพระยะโฮวาเพื่อจะ “สืบความลับ” ของพยานฯ. ทำไม? เขามีเป้าหมายจะ “เปิดโปงนิกายนี้และจะช่วยป้องกันเพื่อนฝูงของเขาไม่ให้เดินเข้าสู่แนวทางที่ผิด.” หลังการเข้าร่วมประชุม เขาเขียนจดหมายถึงเพื่อน ๆ ดังต่อไปนี้:
“เมื่อผมไปถึงบริเวณที่มีการประชุม ผมสงสัยว่าผมมาถูกที่หรือเปล่า. ผมไม่เห็นสักคนยืนอยู่ข้างนอกสนามกีฬา และไม่เห็นขยะเรี่ยราดหรือกระป๋องเบียร์เกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น. พอเข้าไปใกล้บริเวณ ผมได้พบสุภาพบุรุษสองท่านตรงทางเข้าสนามกีฬา. เขากล่าวทักทายและเชิญผมเข้าไป.
“ผมคาดหมายจะได้ยินเสียงผู้คนนับพัน ๆ ซึ่งคงจะอยู่ที่นั่นแล้ว แต่กลับไม่มีเสียงอื้ออึง. ผมคิดว่า ‘คงมีคนมากันน้อยและอาจกระจายอยู่ทั่วบริเวณก็ได้.’
“เมื่อผมเดินเข้าไป พอดีเป็นเวลาแสดงละครบนเวทีซึ่งทำให้ผมเกิดความสนใจทันทีทันใด. ผมได้มารู้ในเวลาต่อมาว่าผู้ฟังที่สนใจหลายพันคนอยู่กันเต็มสนาม. ผมรู้สึกว่ามีบรรยากาศสงบสุข. สิ่งที่ผมได้ยิน, ได้เห็น, และได้สัมผัสที่การประชุมในช่วงที่เหลือต่อจากนั้นได้ให้ความประทับใจอย่างลึกซึ้งแก่ผม.
“เมื่ออยู่ปะปนกับพยานพระยะโฮวา ผมสังเกตหน้าตาของเขาอิ่มเอิบด้วยความสุขและลักษณะท่าทางก็แสดงออกซึ่งความรัก. ทันใดนั้นเอง ผมไม่สามารถระงับความคิดที่ว่า ‘จริง ๆ แล้ว คนเหล่านี้เป็นคนของพระเจ้า!’”
แทนที่จะ ‘ช่วยป้องกันเพื่อนฝูงของเขาไม่ให้เดินเข้าสู่แนวทางที่ผิด’ ชายหนุ่มคนนี้กลับขอร้องพยานฯ นำการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกับตน. ผลเป็นอย่างไร? เวลานี้เขาเป็นคริสเตียนผู้ปกครอง. เขาพร้อมกับครอบครัวขยันขันแข็งร่วมงานกับประชาคมหนึ่งในเมืองซูริค สวิตเซอร์แลนด์.