คุณจะมีความสุขอย่างแท้จริงได้ไหม?
จอร์จทักทายทุกคนด้วยการยิ้ม. สำหรับเขาแล้ว ชีวิตเป็นของประทานอันล้ำค่าที่น่าจะทำให้รู้สึกเพลิดเพลิน. ความสุขและการมองในแง่ดีเป็นลักษณะเด่นเฉพาะตัวของเขา—และยิ่งเด่นมากขึ้นเมื่อเขาเริ่มประสบความเจ็บปวดของวัยชรา. จนกระทั่งวันตาย จอร์จเป็นที่รู้จักว่าเป็นบุคคลที่มีความสุข. คุณมีความสุขเหมือนจอร์จไหม? คุณมองดูชีวิตวันใหม่แต่ละวันว่าเป็นของประทานที่ทำให้ยินดีไหม? หรือว่าความคาดหวังเกี่ยวกับวันใหม่ทำให้คุณไม่ยินดียินร้ายหรือถึงกับหวั่นกลัวด้วยซ้ำ? มีอะไรบางอย่างที่ปล้นเอาความสุขไปจากคุณไหม?
ความสุขได้รับการนิยามว่าเป็นสภาพความผาสุกที่ค่อนข้างยั่งยืน. มีการแสดงให้เห็นลักษณะของความสุขโดยอารมณ์ต่าง ๆ มีตั้งแต่ความอิ่มใจไปจนถึงความยินดีสุดซึ้งอย่างแรงกล้าและเป็นความปรารถนาตามธรรมชาติที่อยากจะให้สภาพเช่นนั้นคงอยู่เรื่อยไป. ความสุขเช่นนั้นมีอยู่จริง ๆ ไหม?
ปัจจุบัน สังคมส่งเสริมทัศนะที่ว่าผู้คนจะมีความสุขเพียงแต่ถ้าเขารวยพอ. คนนับล้านเร่งฝีก้าวด้วยความพยายามอย่างเป็นบ้าเป็นหลังเพื่อจะร่ำรวย. ในการทำเช่นนั้น หลายคนยอมสละความสัมพันธ์ส่วนตัวกับคนอื่นและสิ่งสำคัญอื่น ๆ ในชีวิต. เหมือนมดในรัง พวกเขาเร่งรีบไม่หยุดยั้ง และมีเวลาน้อยนิดสำหรับการไตร่ตรองสิ่งที่เขาทำหรือมีเวลาไม่มากนักสำหรับคนอื่น. เป็นที่พอจะเข้าใจได้เมื่อรายงานหนึ่งในหนังสือพิมพ์ลอสแอนเจลิส ไทมส์ แจ้งว่า “คนที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้ามีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และอายุเมื่อเริ่มเป็นโรคนี้ลดลงทุกที. . . . ยาระงับความซึมเศร้าอยู่ในรายการยาที่ขายดีที่สุด.” คนนับล้านใช้ยาที่ต้องห้ามหรือพยายามระงับปัญหาของเขาด้วยแอลกอฮอล์. บางคนใช้จ่ายเงินอย่างไม่ยั้งเมื่อรู้สึกซึมเศร้า. เดอะ การ์เดียน หนังสือพิมพ์ของอังกฤษกล่าวว่า ในการสำรวจคราวหนึ่ง “พวกผู้หญิงปรากฏว่ามีแนวโน้มส่วนใหญ่ที่จะมัวเมาซื้อของเพื่อแก้โรคซึมเศร้า. พวกเธอดูเหมือนจะไปซื้อของเมื่อรู้สึกซึมเศร้ามากกว่าพวกผู้ชายถึงสามเท่า.”
อย่างไรก็ตาม ความสุขแท้ใช่ว่าจะพบในร้านค้า, ในขวดเหล้า, ยาเม็ด, เข็มฉีดยา, หรือบัญชีเงินฝากในธนาคาร. ความสุขไม่ใช่สิ่งที่จะซื้อขายกัน แต่เป็นสิ่งที่บรรลุได้โดยไม่ต้องเสียค่า. เราจะพบของประทานอันล้ำค่าดังกล่าวได้ที่ไหน? เราจะพิจารณาเรื่องนั้นในบทความต่อไป.