การเป็นม่ายก่อผลกระทบอย่างไรต่อสตรีสองคน?
แซนดราเป็นแม่ม่ายอาศัยอยู่ในออสเตรเลีย. ตอนที่สามีของเธอเสียชีวิตหลายปีมาแล้ว ปฏิกิริยาโดยฉับพลันของแซนดราคือความตกตะลึงสุดขีด. “การได้มารู้ว่าดิฉันได้สูญเสียคู่ชีวิตและเพื่อนที่ดีที่สุดไปอย่างปุบปับนั้นทำให้ดิฉันหมดเรี่ยวแรง. ดิฉันจำไม่ได้จริง ๆ ว่ากลับจากโรงพยาบาลมาถึงบ้านได้อย่างไร หรือดิฉันทำอะไรในช่วงที่เหลือของวันนั้น. ระหว่างไม่กี่สัปดาห์ถัดไป ความกลัวของดิฉันกลายเป็นความเจ็บปวดทางกายอยู่เรื่อย ๆ.”
แซนดรามีเพื่อนรุ่นพี่ ชื่ออิเลนซึ่งเป็นม่ายมาประมาณหกปีแล้ว. อิเลนพยาบาลเดวิด สามีของเธออยู่หกเดือนก่อนเขาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง. ความโศกเศร้าของเธอรุนแรงถึงขนาดที่หลังจากสามีเสียชีวิตไม่นานตาเธอบอดไปชั่วคราว. สองปีต่อมาเธอล้มลงต่อหน้าผู้คน. แพทย์ประจำตัวไม่พบสิ่งที่บ่งบอกว่าเธอเจ็บป่วยทางกาย. อย่างไรก็ตาม เขาค้นพบว่าอิเลนกลั้นความโศกเศร้าของเธอไว้ ดังนั้น เขาจึงแนะให้เธอกลับไปบ้านแล้วพยายามร้องไห้ออกมา. อิเลนยอมรับว่า “ต้องใช้เวลาระยะหนึ่งทีเดียวที่จะรับมือกับความโศกเศร้าของดิฉัน” เธอกล่าวเสริมว่า เมื่อรู้สึกว้าเหว่ “ดิฉันเคยถึงกับเข้าไปในห้องนอนแล้วเอาเสื้อผ้าของเดวิดมากองสุมหัวตัวเอง.”
ถูกแล้ว ความตายของคู่ชีวิตผู้เป็นที่รักอาจก่อให้เกิดปฏิกิริยาต่าง ๆ เนื่องจากจริง ๆ แล้วการเป็นม่ายไม่ได้เกี่ยวข้องเพียงแค่การอยู่โดยไม่มีสามีเท่านั้น. ตัวอย่างเช่น แซนดรารู้สึกอยู่ชั่วระยะหนึ่งว่าได้สูญเสียเอกลักษณ์ของตัวเองไป. เช่นเดียวกับแม่ม่ายอีกหลายคนที่ได้สูญเสียคู่ชีวิตไปไม่นานมานี้ เธอรู้สึกด้วยว่าตัวเองอ่อนแอ ไม่มั่นคง. แซนดราเล่าความหลังว่า “เนื่องจากเคยมีสามีเป็นผู้ทำการตัดสินใจขั้นสุดท้าย แต่ในทันทีทันใดฉันต้องทำการตัดสินใจเหล่านั้นด้วยตัวเอง. ดิฉันนอนหลับไม่สนิท. ดิฉันรู้สึกเหนื่อยล้าและอ่อนเปลี้ย. ยากที่จะรู้ว่าจะทำอย่างนั้นดีหรือจะทำอย่างนี้ดี.”
ประสบการณ์ที่คล้ายกันกับเรื่องของแซนดราและอิเลนมีอยู่ทุกวันทั่วโลก. ความเจ็บป่วย, อุบัติเหตุ, สงคราม, การล้างชาติพันธุ์, และความรุนแรงโดยทั่วไปมีส่วนช่วยเพิ่มจำนวนของแม่ม่าย.a ผู้หญิงเหล่านี้หลายคนทนทุกข์โดยไม่ปริปาก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร. มิตรสหายและญาติพี่น้องสามารถทำประการใดเพื่อช่วยคนเหล่านั้นให้ปรับตัวเข้ากับการเป็นม่าย? บทความต่อไปมีข้อเสนอแนะบางประการที่อาจปรากฏว่าเป็นประโยชน์.
[เชิงอรรถ]
a ผู้หญิงคนอื่น ๆ อยู่ในสภาพการณ์คล้ายกับแม่ม่ายเนื่องจากสามีได้ทิ้งพวกเธอไป. ถึงแม้การแยกกันอยู่และการหย่าก่อปัญหาที่ไม่เหมือนกันในแต่ละรายก็ตาม หลักการหลายข้อที่พิจารณาในบทความถัดไปอาจช่วยผู้หญิงที่อยู่ในสภาพการณ์เหล่านี้ได้ด้วย.