‘ยาทาตาของเจ้า’
พระเยซูคริสต์ทรงเสนอตำรับยานั้นให้ประชาคมคริสเตียนในเมืองลาโอดิเคีย (ละโอดีไกอะ) แถบเอเชียไมเนอร์ในศตวรรษแรก.
พระเยซูตรัสดังนี้: “[ซื้อ] ยาไปทาตาของเจ้าเพื่อเจ้าจะได้แลเห็น.” ที่ตรัสเช่นนั้นไม่ได้หมายถึงโรคตาตามตัวอักษร ทว่าเป็นความมืดบอดฝ่ายวิญญาณซึ่งจะต้องได้รับการรักษา. คริสเตียนในเมืองลาโอดิเคียตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของวิญญาณแห่งเมืองอันมั่งคั่งทางวัตถุที่พวกเขาอาศัยอยู่ และได้กลายเป็นคนไม่สนใจต่อความจำเป็นที่แท้จริงของตนทางฝ่ายวิญญาณ.
เมื่อให้ข้อสังเกตในเรื่องนี้อันเป็นสาเหตุทำให้วิสัยทัศน์ของเขาไม่ชัดเจน พระเยซูตรัสดังนี้: “เจ้าบอกว่า ‘ข้าพเจ้าร่ำรวยและได้มาซึ่งความร่ำรวยและไม่ต้องมีสิ่งใดเลย,’ แต่เจ้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนน่าสังเวชและน่าสมเพชและยากจนและตาบอดและเปลือยกายอยู่.” ถึงแม้ไม่ตระหนักในเรื่องนี้ แต่สมาชิกประชาคมจำเป็นต้องใช้ “ยา” ช่วยรักษา ซึ่งจะได้มาทางเดียวเท่านั้นคือยอมรับการสั่งสอนและการว่ากล่าวของพระเยซูคริสต์. “ซื้อ . . . จากเรา” พระเยซูตรัสสั่ง.—วิวรณ์ 3:17, 18, ล.ม.
ดังที่เป็นจริงกับคนเหล่านั้นในเมืองลาโอดิเคีย คริสเตียนแท้ในปัจจุบันจำต้องเฝ้าระวังตัวเพื่อจะไม่ให้สภาพแวดล้อมซึ่งนิยมวัตถุและการมุ่งแต่ความสนุกสนานครอบงำเรามากเกินไป หรือบางทีโดยไม่รู้ตัว. ใบสั่งยาเพื่อจะคงไว้ซึ่งสภาพที่ดูดีฝ่ายวิญญาณนั้นมีอยู่ในคำตักเตือนที่ว่า “ซื้อ . . . จาก [พระเยซู] . . . ไปทาตาของเจ้าเพื่อเจ้าจะได้แลเห็น.’
ข้อเท็จจริงที่น่าสังเกตคือ ‘ยาทาตา’ นี้ต้องซื้อหามา. นั่นหมายความว่าต้องมีค่าใช้จ่ายด้วย. ต้องใช้เวลาศึกษาและคิดรำพึงถึงพระคำของพระเจ้า. ผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญได้ให้คำรับรองแก่พวกเราว่า พระคำนั้น “สะอาด ทำให้ดวงตา [ฝ่ายวิญญาณ] สุกใส.”—บทเพลงสรรเสริญ 19:8, ล.ม.