เมื่อเป็นการฉลาดที่จะหนี
โลกทุกวันนี้มักโดดเด่นด้วยน้ำใจอวดเก่งและเป็นปฏิปักษ์ต่อกันหรือด้วยการล่อใจต่าง ๆ. โดยทั่วไปแล้ว คนที่หนีจากสถานการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งถูกมองว่าเป็นคนอ่อนแอหรือขี้ขลาด. เขาอาจถึงกับตกเป็นเป้าที่จะถูกเยาะเย้ยเสียด้วยซ้ำ.
อย่างไรก็ตาม คัมภีร์ไบเบิลแสดงให้เห็นชัดเจนว่าบางครั้งการหนีก็เป็นการฉลาดและกล้าหาญ. เพื่อยืนยันความจริงข้อนี้ ก่อนที่พระเยซูคริสต์จะส่งสาวกออกไปประกาศ พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “เมื่อเขาเคี่ยวเข็ญพวกท่านในเมืองนี้, จงหนีไปยังเมืองโน้น.” (มัดธาย 10:23) ถูกแล้ว สาวกของพระเยซูควรพยายามหลบหนีผู้ที่กดขี่ข่มเหงเขา. พวกเขาไม่ดำเนินการใด ๆ เสมือนเป็นสงครามศาสนา คือไม่พยายามบีบบังคับให้คนอื่นเปลี่ยนความคิด. พวกเขามีข่าวสันติสุข. (มัดธาย 10:11-14; กิจการ 10:34-37) ดังนั้น แทนที่จะปล่อยให้เกิดอารมณ์โทโส คริสเตียนจึงหนีให้ห่างจากแหล่งที่ยั่วโทสะ. โดยวิธีนี้ พวกเขารักษาสติรู้สึกผิดชอบที่ดีและสัมพันธภาพอันมีค่าที่พวกเขามีกับพระยะโฮวา.—2 โกรินโธ 4:1, 2.
ตัวอย่างเปรียบเทียบเรื่องหนึ่งพบได้ในพระธรรมสุภาษิต. ตัวอย่างนี้พูดถึงชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งแทนที่จะหนีจากสภาพการณ์ที่ล่อใจ เขากลับเดินตามหญิงโสเภณี “เหมือนกับโคซึ่งเดินไปหาผู้ฆ่า.” ผลเป็นเช่นไร? ความหายนะ เนื่องจากการยอมแพ้ต่อการล่อใจนั้นเกี่ยวข้องกับชีวิตของเขาเลยทีเดียว.—สุภาษิต 7:5-8, 21-23.
คุณควรทำเช่นไรหากต้องเผชิญการล่อใจให้ทำผิดศีลธรรมทางเพศหรือเผชิญสถานการณ์อื่นที่อาจเป็นอันตราย? สอดคล้องกับพระคำของพระเจ้า การกระทำที่เหมาะสมคือคุณต้องหนีให้ห่างจากสถานการณ์นั้นทันที.—สุภาษิต 4:14, 15; 1 โกรินโธ 6:18; 2 ติโมเธียว 2:22.