เป็นเพียงธรรมเนียมปฏิบัติหรือเป็นการให้สินบน?
ในวิทยาลัยบางแห่งที่โปแลนด์ มีธรรมเนียมปฏิบัติที่นักเรียนจะเรี่ยไรเงินซื้อของขวัญให้คุณครู โดยหวังว่าตอนสอบจะได้มีคะแนนดี. ฉะนั้น จึงไม่แปลกที่เด็กสาวคริสเตียนชื่อคาทาร์ชินาได้เจอสภาพการณ์ที่ยุ่งยาก. เธอเกิดความแคลงใจว่า “ฉันควรให้เงินไหม?” เพื่อนนักเรียนร่วมชั้นชักเหตุผลดังนี้: “มันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติกันทั่วไป. ไม่มีอะไรจะเสีย มีแต่จะได้ เธอจะสงสัยอะไรอีกเล่า?”
คาทาร์ชินายอมรับว่า “ฉันต้องยอมรับว่าปีแรกที่ฉันเข้าเรียนในวิทยาลัย ฉันมีส่วนเก็บเงินเรี่ยไร. แต่มาตอนหลังฉันตระหนักว่าวิธีการนี้เสมือนได้สนับสนุนการให้สินบน ซึ่งเป็นสิ่งที่คัมภีร์ไบเบิลตำหนิ.” เธอจำข้อคัมภีร์ต่าง ๆ ได้ที่ชี้ว่าพระยะโฮวาไม่พอพระทัยอย่างยิ่งกับเรื่องการให้หรือรับสินบน. (พระบัญญัติ 10:17; 16:19; 2 โครนิกา 19:7) คาทาร์ชินาพูดว่า “ฉันได้มาเข้าใจแล้วว่าการยอมจำนนต่อแรงกดดันของคนรุ่นเดียวกันนั้นมันง่ายเพียงไร. ฉันคิดแล้วคิดอีกและนับแต่นั้นฉันจึงไม่เข้าส่วนร่วมธรรมเนียมนี้อีกเลย.” ช่วงสามปีมานี้ ถึงแม้นักเรียนคนอื่น ๆ จะเหน็บแนม เธอก็สามารถอธิบายให้บางคนรู้ว่าที่เธอไม่มีส่วนร่วมในการเรี่ยไรเงินซื้อ “ของขวัญ” เช่นที่ว่านั้น เนื่องจากเธอมีความเชื่อที่อาศัยคัมภีร์ไบเบิลเป็นหลัก.
บางคนกล่าวหาคาทาร์ชินาเป็นคนเห็นแก่ตัวและไม่คำนึงถึงคนในกลุ่ม. เธอพูดว่า “บางคนไม่ยอมเป็นมิตรกับฉัน. แต่มองอีกด้านหนึ่ง หลายคนนับถือทัศนคติของฉัน ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกดีใจ.” คาทาร์ชินากลายเป็นคนที่ใคร ๆ ก็รู้จักว่าเป็นพยานพระยะโฮวา ผู้ซึ่งปฏิบัติตามหลักการของคัมภีร์ไบเบิลในชีวิตประจำวัน.