ความปรารถนาของเอเดรียนา
เอเดรียนา เด็กหญิงวัยหกขวบจากเมืองทูลซา โอ-คลาโฮมา สหรัฐอเมริกา มีความปรารถนาอันแรงกล้า. ความปรารถนาของเธอนั้นเทียบได้กับของดาวิดผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญซึ่งร้องเพลงดังนี้: “สิ่งเดียวซึ่งข้าพเจ้าได้ขอจากพระยะโฮวา, แล้วข้าพเจ้าจะเสาะหา; สิ่งนั้นคือที่จะได้อาศัยอยู่ในพระวิหารของพระองค์ตลอดชั่วชีวิตของข้าพเจ้า, เพื่อจะได้เห็นความสง่างามของพระยะโฮวา, และจะได้พินิจพิจารณาพระวิหารของพระองค์.”—บทเพลงสรรเสริญ 27:4.
เมื่อเอเดรียนาอายุได้หกเดือน เธอเป็นโรคนิวโร-บลาสโทมา (neuroblastoma) ซึ่งก็คือเนื้องอกร้ายที่เติบโตในส่วนต่าง ๆ ของระบบประสาท. โรคร้ายที่คุกคามชีวิตนี้ทำให้ขาทั้งสองข้างของเธอเป็นอัมพาต. เธอได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัดหลายครั้งและใช้เคมีบำบัดนานนับปี.
พ่อของเอเดรียนาซึ่งนับถือศาสนาต่างกับเอเดรียนาและแม่ของเธอได้ติดต่อมูลนิธิบางแห่งเพื่อขอให้พาลูกสาวไปเที่ยวสวนสนุกที่มีชื่อเสียงระดับโลก. ก่อนที่จะทำตามคำขอ มูลนิธินั้นได้สัมภาษณ์เอเดรียนา. เธอขอบคุณมูลนิธินั้นที่คำนึงถึงเธอ แต่ก็บอกพวกเขาว่าสิ่งที่เธอต้องการมากกว่าคือการไปเยี่ยมชมเบเธล ศูนย์กลางกิจกรรมทั่วโลกของพยานพระยะโฮวาในนิวยอร์ก. หลังจากรู้ว่าคุณพ่อขออะไรให้เธอ เอเดรียนาก็อธิษฐานขอพระยะโฮวาเพื่อให้เธอมีโอกาสไปเยี่ยมชมเบเธล. ถึงแม้ทางมูลนิธิคิดว่าการไปเยี่ยมชมองค์การด้านศาสนาอาจจะไม่น่าสนใจสำหรับเด็ก แต่ก็ยินยอมทำตามความปรารถนานั้นเมื่อพ่อของเธอไม่ขัดข้อง.
เอเดรียนาเดินทางไปนิวยอร์กพร้อมกับคุณแม่, พี่สาว, และเพื่อนคนหนึ่งของเธอเพื่อไปเยี่ยมชมเบเธลเป็นครั้งแรก. เอเดรียนาบอกว่า “พระยะโฮวาตอบคำอธิษฐานของหนู. หนูรู้ว่าพระองค์ยินดีต้อนรับพวกเราที่เบเธล. หนูได้เห็นวิธีผลิตหนังสือ, วารสาร, และคัมภีร์ไบเบิล. นี่สนุกกว่าไปเที่ยวสวนสนุกซะอีก.”
เอเดรียนาได้ “เห็นความสง่างามของพระยะโฮวา” และมองด้วยความหยั่งรู้ค่าต่อการดำเนินงานของศูนย์กลางกิจกรรมของประชาชนแห่งพระยะโฮวาในทุกวันนี้. เราขอเชิญคุณเช่นกันให้มาเยี่ยมชมเบเธล. นอกจากสำนักงานกลางของพยานพระยะโฮวาที่นิวยอร์กแล้ว ยังมีสำนักงานสาขาในอีกหลายส่วนของโลก.