การเขียนสิ่งสำคัญในอิสราเอลโบราณ
คุณเคยอ่านบางตอนจากมหากาพย์ที่ยิ่งใหญ่ของกรีกโบราณอย่างอีเลียดหรือโอดิสซีย์ไหม? ว่ากันว่าทั้งสองเรื่องแต่งขึ้นระหว่างศตวรรษที่เก้าหรือแปดก่อนสากลศักราช. วรรณกรรมสองเรื่องนี้เป็นอย่างไรเมื่อเทียบกับคัมภีร์ไบเบิลซึ่งเริ่มเขียนก่อนหน้านั้นหลายศตวรรษ? หนังสือชื่อไบเบิลของยิวและไบเบิลของคริสเตียน (ภาษาอังกฤษ) ให้ข้อสังเกตว่า “คัมภีร์ไบเบิลกล่าวถึงการเขียนหรือเอกสารต่าง ๆ ไม่น้อยกว่า 429 ครั้ง. เรื่องนี้มีนัยสำคัญเพราะถ้าจำกันได้ มีการพูดถึงการเขียนเพียงครั้งเดียวในมหากาพย์อีเลียดและไม่มีสักครั้งในโอดิสซีย์.”
สารานุกรมโบราณคดีในตะวันออกใกล้ของออกซฟอร์ด (ภาษาอังกฤษ) อธิบายว่า “ในอิสราเอลโบราณดูเหมือนว่าการเขียนเป็นส่วนสำคัญในการนมัสการ.” ตัวอย่างเช่น มีการเขียนสัญญาแห่งพระบัญญัติเป็นลายลักษณ์อักษรและต่อมามีการอ่านสัญญานี้ต่อหน้าชาย, หญิง, และเด็กทั้งปวงเป็นประจำ. นอกจากนี้ยังมีการอ่านและศึกษาโดยผู้คนทั้งที่เป็นกลุ่มและเป็นส่วนตัว. หลังจากได้พิจารณาลักษณะเด่นบางอย่างของพระบัญญัติดังกล่าว อลัน มิลลาร์ด อาจารย์อาวุโสของมหาวิทยาลัยลิเวอร์พูล กล่าวสรุปว่า “ดูเหมือนผู้เขียนคัมภีร์ไบเบิลจะคิดว่าชาวอิสราเอลทุกคนสามารถอ่านและเขียนได้.”—พระบัญญัติ 31:9-13; ยะโฮซูอะ 1:8; นะเฮมยา 8:13-15; บทเพลงสรรเสริญ 1:2.
อัครสาวกเปาโลอธิบายว่าคริสเตียนควรมีทัศนะอย่างไรต่อข้อเขียนศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ โดยกล่าวว่า “สิ่งสารพัตรที่เขียนไว้แล้วคราวก่อนนั้นก็ได้เขียนไว้เพื่อสั่งสอนเราทั้งหลาย. เพื่อเราทั้งหลายจะได้มีความหวังโดยความเพียรและความชูใจตามคำที่เขียนไว้แล้วนั้น.” คุณเองแสดงออกว่าหยั่งรู้ค่าคัมภีร์ไบเบิลโดยอ่านเป็นประจำไหม?—โรม 15:4.