จงใกล้ชิดพระเจ้า
ผู้เลี้ยงแกะที่ใฝ่พระทัย
‘พระเจ้าสนใจฉันบ้างไหม?’ ถ้าคุณเคยถามตัวเองอย่างนี้ ก็ไม่ใช่แค่คุณคนเดียว. หลายคนในพวกเราประสบความทุกข์และปัญหาหลายอย่าง และบางครั้งเราอาจนึกสงสัยว่าพระผู้สร้างเอกภพอันกว้างใหญ่นี้ทรงสังเกตเห็นหรือไม่. เราจำเป็นต้องรู้ว่า พระยะโฮวาพระเจ้าทรงใฝ่พระทัยเราเป็นรายบุคคลไหม? ตอนที่อยู่บนโลกนี้ พระเยซูผู้ทรงรู้จักพระยะโฮวาดีที่สุดได้ให้ตัวอย่างเปรียบเทียบซึ่งเผยให้ทราบคำตอบที่ทำให้เราอบอุ่นใจ.
พระเยซูทรงยกชีวิตจริงของคนเลี้ยงแกะขึ้นมาเป็นตัวอย่าง โดยตรัสว่า “ถ้าคนหนึ่งมีแกะหนึ่งร้อยตัวและตัวหนึ่งหลงหายไป เขาจะไม่ละแกะเก้าสิบเก้าตัวไว้บนภูเขาแล้วไปตามหาตัวที่หลงหายนั้นหรือ? และถ้าเขาพบมัน เราบอกเจ้าทั้งหลายตามจริงว่า เขาจะชื่นชมยินดีที่พบแกะตัวนั้นยิ่งกว่าที่มีแกะเก้าสิบเก้าตัวที่ไม่ได้หลงหายเสียอีก. เช่นนั้นแหละ พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์ก็มิได้ปรารถนาให้ผู้เล็กน้อยเหล่านี้สักคนเดียวพินาศเลย.” (มัดธาย 18:12-14) ให้เรามาดูว่าในตัวอย่างนี้ พระเยซูทรงให้ภาพความห่วงใยอันอบอุ่นที่พระยะโฮวาทรงมีต่อผู้นมัสการพระองค์แต่ละคนอย่างไร.
คนเลี้ยงแกะสำนึกว่าเขามีความรับผิดชอบต่อแกะแต่ละตัว. ถ้าแกะตัวหนึ่งเกิดพลัดหลงจากฝูง เขาจะรู้ว่าตัวไหนหายไป. เขารู้จักแกะแต่ละตัวตามชื่อที่เขาได้ตั้งให้มัน. (โยฮัน 10:3) คนเลี้ยงแกะที่มีความห่วงใยจะไม่เลิกเสาะหาแกะที่หลงหายไปจนกว่าจะได้ตัวมันกลับเข้าฝูง. การที่เขาออกไปเสาะหาแกะตัวที่หายไป ไม่ได้ทำให้แกะที่เหลืออีก 99 ตัวตกอยู่ในอันตราย. พวกคนเลี้ยงแกะมักจะเฝ้าแกะอยู่ด้วยกัน และปล่อยให้แกะของพวกเขาปะปนกัน.a ฉะนั้น คนเลี้ยงแกะซึ่งไปหาแกะตัวที่หลงหายจึงสามารถฝากแกะที่เหลือไว้กับคนเลี้ยงแกะด้วยกันได้. เมื่อเขาพบแกะตัวที่หายไปและเห็นว่ามันไม่ได้รับอันตราย เขาก็มีเหตุผลที่จะยินดี. เขาจะอุ้มแกะที่ตื่นตระหนกขึ้นพาดคอ แล้วพามันกลับไปยังฝูงที่ปลอดภัยและให้การปกป้อง.—ลูกา 15:5, 6.
พระเยซูทรงอธิบายอุปมานี้โดยตรัสว่า พระเจ้าไม่ทรงประสงค์ให้ “ผู้เล็กน้อยเหล่านี้สักคนเดียวพินาศ.” ก่อนหน้านั้น พระเยซูได้เตือนสาวกของพระองค์ให้ระวังการทำให้ “คนหนึ่งในผู้เล็กน้อยเหล่านี้ที่เชื่อใน [พระองค์]” หลงผิด. (มัดธาย 18:6) ฉะนั้น ตัวอย่างเปรียบเทียบที่พระเยซูทรงใช้ สอนอะไรเราเกี่ยวกับพระยะโฮวา? พระองค์ทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะที่ใฝ่พระทัยอย่างยิ่งในแกะของพระองค์แต่ละตัว รวมทั้งตัวที่ “เล็กน้อย” ซึ่งก็คือคนที่อาจดูไม่สลักสำคัญในทัศนะของโลก. ถูกแล้ว ในสายพระเนตรพระเจ้า ผู้นมัสการพระองค์แต่ละคนเป็นคนพิเศษและมีค่าอย่างยิ่ง.
หากคุณต้องการจะมั่นใจว่าคุณมีค่าสำหรับพระเจ้า ขอเชิญคุณเรียนรู้มากขึ้นเกี่ยวกับพระยะโฮวาพระเจ้า ผู้เลี้ยงแกะองค์ยิ่งใหญ่ และเรียนว่าคุณจะใกล้ชิดพระองค์มากขึ้นได้อย่างไร. ถ้าคุณทำเช่นนั้น คุณจะมีความมั่นใจเหมือนกับอัครสาวกเปโตร ผู้ซึ่งคงได้อยู่กับพระเยซูเมื่อพระองค์ทรงยกตัวอย่างเปรียบเทียบเรื่องแกะที่หลงหายนี้. เปโตรเขียนในเวลาต่อมาว่า “[จง] ฝากความวิตกกังวลทั้งสิ้นไว้กับ [พระเจ้า] เพราะพระองค์ทรงใฝ่พระทัยท่านทั้งหลาย.”—1 เปโตร 5:7.
[เชิงอรรถ]
a การแยกฝูงแกะออกจากกันไม่เป็นปัญหา เนื่องจากแกะแต่ละตัวจะตอบสนองต่อเสียงเรียกที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้เลี้ยงของมัน.—โยฮัน 10:4.