‘แผ่นดินที่บริบูรณ์ด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง’ — ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

‘แผ่นดินที่บริบูรณ์ด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง’

ตอนที่พระยะโฮวาพระเจ้านำชนชาติอิสราเอลออกจากอียิปต์ พระองค์ทรงสัญญาว่าจะนำพวกเขาไปยัง “แผ่นดินที่ดี, กว้างขวาง, บริบูรณ์ด้วยน้ำนมและน้ำผึ้ง.”—เอ็กโซโด 3:8

เมื่อชาวอิสราเอลตั้งรกรากในแผ่นดินตามคำสัญญาแล้ว พวกเขาได้เลี้ยงวัว แกะ และแพะซึ่งให้น้ำนมมากมาย. แล้วน้ำผึ้งล่ะ? บางคนคิดว่า น้ำผึ้งที่พระคัมภีร์พูดถึงคือน้ำเชื่อมที่สกัดจากผลอินทผลัม ผลมะเดื่อ และผลองุ่น. และเมื่อคัมภีร์ไบเบิลกล่าวเจาะจงถึงน้ำหวานที่ได้จากผึ้ง ส่วนใหญ่แล้วเป็นน้ำผึ้งจากผึ้งป่า ไม่ใช่ผึ้งเลี้ยง. (วินิจฉัย 14:8, 9; 1 ซามูเอล 14:27; มัดธาย 3:1, 4) แผ่นดินตามคำสัญญา “บริบูรณ์” ด้วยน้ำผึ้งเช่นเดียวกับน้ำนมจริง ๆ ไหม?

การค้นพบทางโบราณคดีในประเทศอิสราเอลเมื่อไม่นานมานี้ทำให้เข้าใจเรื่องนี้ชัดเจนขึ้น. รายงานของมหาวิทยาลัยฮีบรูกล่าวถึงการค้นพบนี้ว่า “ศาสตราจารย์ (อะมีไฮ) มาซาร์ กล่าวว่า นี่เป็นสถานที่เลี้ยงผึ้งที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่นักโบราณคดีเคยขุดพบในแถบตะวันออกใกล้ยุคโบราณ. สถานที่แห่งนี้อยู่ในช่วงศตวรรษที่ 10 ถึงต้นศตวรรษที่ 9 ก่อนสากลศักราช.”

นักโบราณคดีได้พบรังผึ้งมากกว่า 30 รังเรียงซ้อนกัน 3 ชั้น และพวกเขากะประมาณว่าในบริเวณนั้นน่าจะมีรังผึ้งราว ๆ 100 รัง. จากการศึกษารังผึ้งที่เหลืออยู่ พวกเขาได้พบซากผึ้งและเศษขี้ผึ้ง. นักวิชาการกะประมาณว่า “รังผึ้งเหล่านี้อาจผลิตน้ำผึ้งได้มากถึงห้าร้อยกิโลกรัมต่อปี.”

ในสมัยโบราณ น้ำผึ้งไม่เพียงเป็นอาหารที่อร่อยแต่ขี้ผึ้งซึ่งได้จากรังผึ้งยังถูกนำมาใช้ในอุตสาหกรรมโลหะและเครื่องหนังด้วย. นอกจากนี้ มีการใช้ขี้ผึ้งเพื่อเคลือบกระดานสำหรับเขียนหนังสือ. กระดานนี้มีกรอบเป็นไม้และขี้ผึ้งที่เคลือบผิวอยู่ก็สามารถเอาไปละลาย และนำกลับมาใช้ใหม่ได้. นักโบราณคดีได้ข้อสรุปอะไรจากการค้นพบนี้?

รายงานนั้นกล่าวต่อไปว่า “ถึงแม้คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้บอกเราว่ามีการเลี้ยงผึ้งในอิสราเอลสมัยโบราณ แต่การขุดพบสถานที่เลี้ยงผึ้งในเทล เรคอฟ ทำให้รู้ว่าการเลี้ยงผึ้งและการสกัดน้ำผึ้งจากรวงเป็นอุตสาหกรรมที่พัฒนาก้าวหน้ามานานแล้ว ตั้งแต่ยุคที่มีพระวิหารหลังแรก [ของโซโลมอน] เลยทีเดียว. ดังนั้น คำว่า ‘น้ำผึ้ง’ ในคัมภีร์ไบเบิลก็น่าจะหมายถึงน้ำหวานที่ได้จากผึ้งจริง ๆ.”

[ที่มาของภาพหน้า 15]