การปรับสำนวนที่สำคัญ
เป็นเวลาหลายปีที่พวกเราคุ้นเคยกับสำนวน “บ่าวสัตย์ซื่อ” ในมัดธาย 24:45-47 และเรายินดีร่วมมือกับชนผู้ถูกเจิมที่ยังเหลืออยู่ซึ่งได้รับสิทธิพิเศษจากพระเยซูคริสต์ให้ดูแลผลประโยชน์ของพระองค์บนแผ่นดินโลกในสมัยสุดท้ายนี้.
เมื่อคุณได้รับหอสังเกตการณ์ ฉบับวันที่ 1 พฤษภาคม 1993 คุณจะสังเกตเห็นว่าในฉบับนี้ไม่ได้พูดถึง “บ่าวสัตย์ซื่อ” แต่ใช้สำนวน “ทาสผู้สัตย์ซื่อ” แทน. คุณคงสงสัยว่าเหตุใดจึงใช้คำ “ทาส” แทนคำ “บ่าว”? เหตุผลคือว่าคำ “ทาส” ถ่ายทอดความหมายของคำเดิมในภาษากรีกในมัดธาย 24:45 ดีกว่าคำ “บ่าว.” ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน คำ “บ่าว” หมายถึง “คนใช้; ชายหนุ่ม” ส่วนคำ “ทาส” หมายความว่า “ผู้อุทิศตนแก่สิ่งที่เลื่อมในศรัทธา . . . ผู้ที่ยอมให้ตนเองตกอยู่ในอำนาจ . . . ผู้ที่ขายตัวลงเป็นคนรับใช้หรือที่นายเงินไถ่ค่าตัวมา.” 1 โกรินโธ 7:23 กล่าวถึงพวกผู้ถูกเจิมว่า “ท่านทั้งหลายถูกไถ่ค่าตัวไว้แล้วตามราคา อย่าเป็นทาสของมนุษย์เลย.” 1 โกรินโธ 6:20; วิวรณ์ 5:9; 14:3, 4 กล่าวไว้เช่นกันว่าสาวกของพระเยซูคริสต์ถูกไถ่ไว้หรือถูก “ซื้อ” ไว้ด้วยราคา เขาจึงไม่ใช่เป็นเจ้าของตัวเองอีกต่อไป แต่เป็นทาสของพระคริสต์.
เปาโลเรียกตัวเองว่า “ทาสของพระเยซูคริสต์” ที่โรม 1:1; ฆะลาเตีย 1:10; 6:10; ติโต 1:1; ดู ยาโกโบ 1:1; 2 เปโตร 1:1, ยูดา 1 และวิวรณ์ 1:1 ด้วย.
ดังนั้น เพื่อความถูกต้องและเสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่นี้ไปเราจะใช้สำนวน “ทาสผู้สัตย์ซื่อ” แทน “บ่าวสัตย์ซื่อ.” น่าสนใจ พระคัมภีร์ไทยฉบับแปลใหม่ใช้คำ “ทาส” ในมัดธาย 24:45, 46 เช่นกัน.