การแสดงความไม่มีอคติในงานรับใช้ของเรา
1 เปโตรกล่าวว่า “พระเจ้าไม่ทรงเลือกหน้าผู้ใด แต่ชาวชนในประเทศใด ๆ ที่เกรงกลัวพระองค์และประพฤติในทางชอบธรรมก็เป็นที่ชอบพระทัยพระองค์.” (กิจ. 10:34, 35) งานรับใช้ของเราในทุกวันนี้ดำเนินไปด้วยการยอมรับเต็มที่ในความจริงที่กล่าวไว้อย่างชัดเจนนั้น. ฉะนั้น เป็นสิ่งสำคัญที่เราจะพยายามทุกอย่างเพื่อเอาชนะสิ่งกีดขวางใด ๆ ก็ตามซึ่งจะขัดขวางการเข้าถึงทุกคนพร้อมด้วยข่าวดี.
2 เมื่อเราประกาศตามบ้านในบางเขต ไม่ใช่เรื่องผิดปกติที่พบผู้คนซึ่งไม่พูดหรือเข้าใจภาษาที่เราใช้ในประชาคม. อุปสรรคด้านภาษากีดกันบางคนไว้จากการได้รับประโยชน์เต็มที่จากข่าวสารราชอาณาจักรที่เรากำลังประกาศ. ท่ามกลางคนเหล่านั้นก็มีคนใบ้ซึ่งสื่อความโดยภาษาท่าทาง. จะทำอะไรได้บ้างเพื่อช่วยเอาชนะอุปสรรคทางภาษานี้ซึ่งกีดกันเราไว้จากการเข้าถึงผู้คนเหล่านี้อย่างบังเกิดผลด้วยข่าวดี?
3 ในปี 1991 สมาคมได้ส่งแบบฟอร์ม S-70a ใบสอบถามภาษาต่างประเทศ ให้ทุกประชาคมในสหรัฐ. วัตถุประสงค์ของแบบฟอร์มนี้ก็เพื่อช่วยทำให้แน่ใจว่า ผู้คนซึ่งไม่พูดภาษาที่พี่น้องในประชาคมซึ่งอยู่ในเขตทำงานนั้นพูดกัน ซึ่งรวมถึงผู้ที่ใช้ภาษาท่าทางด้วย จะมีโอกาสได้รับข่าวสารราชอาณาจักรในภาษาของเขา.
4 เมื่อคุณพบบางคนในเขตทำงานของคุณซึ่งเป็นคนใบ้หรือบางคนซึ่งไม่เข้าใจภาษาที่พี่น้องประชาคมใช้กัน คุณควรกรอกแบบฟอร์มนี้ใบหนึ่งอย่างชัดเจน. ควรกรอกแบบฟอร์มนี้ถึงแม้ว่าคนนั้นไม่สนใจความจริง. คุณอาจไม่สามารถได้ชื่อของคนนั้นเสมอไป แต่คุณควรให้ที่อยู่และภาษาที่เขาพูด. อาจใส่แบบฟอร์มนี้ลงในกล่องรับรายงานการประกาศที่หอประชุม. เลขาธิการจะรวบรวมแบบฟอร์มนี้ ตรวจดูความถูกต้องและชัดเจน และส่งแบบฟอร์มเหล่านั้นถึงประชาคมหรือกลุ่มที่ใกล้ที่สุดซึ่งเอาใจใส่ผู้คนซึ่งพูดภาษาที่ให้รายการไว้นั้น.
5 ในบางกรณีเรื่องนี้ก็อาจไม่จำเป็น. ยกตัวอย่าง ดูเหมือนว่าประชาคมภาษาสเปนส่วนใหญ่ในสหรัฐรู้ว่าผู้คนที่พูดภาษาสเปนอาศัยอยู่ที่ไหนในเขตทำงาน. อีกอย่าง ผู้คนที่พูดภาษาหนึ่ง ๆ อาจอยู่กันกระจัดกระจาย. ประชาคมหรือกลุ่มที่ใช้ภาษานั้นอาจได้รับการขอร้องให้ทำงานทั่วเขตที่กว้างใหญ่ และจะหยั่งรู้ค่าความช่วยเหลือในการสืบค้นหาผู้คนที่พวกเขาอาจช่วยได้.
6 หากไม่มีประชาคมหรือกลุ่มในเขตทั่ว ๆ ไปซึ่งสามารถให้คำพยานได้ด้วยภาษาที่ต้องการ อาจมีผู้ประกาศในประชาคมท้องถิ่นแห่งใดแห่งหนึ่งซึ่งรู้ภาษานั้นและสามารถจัดการเยี่ยมรายนั้นได้. หากไม่มีคนที่พูดภาษานั้นแม้แต่ภายหลังจากปรึกษากับผู้ดูแลนครแล้ว พี่น้องในท้องถิ่นนั้นก็ควรทำดีที่สุดเท่าที่พวกเขาทำได้เพื่อดูแลให้มีการให้คำพยาน. จุลสารเพลิดเพลินบนแผ่นดินโลกกับชีวิตตลอดไป นับว่าช่วยได้มากทีเดียวในสถานการณ์เช่นนี้.
7 ผู้ประกาศแต่ละคนควรตื่นตัวที่จะใช้ใบสอบถามนี้ตามความจำเป็น. หากประชาคมไม่มีแบบฟอร์ม S-70a ก็อาจเขียนรายละเอียดที่มีการขอร้องนั้นในกระดาษแผ่นเล็ก ๆ แล้วส่งตามที่แจ้งไว้ข้างบน. โดยการพยายามอย่างจริงจังเพื่อเข้าถึงทุกผู้คนด้วยข่าวดีไม่ว่าเขาจะพูดภาษาอะไร เราก็จะสะท้อนให้เห็นถึงความรักของพระยะโฮวาพระเจ้าของเรา “ผู้ซึ่งมีพระประสงค์ให้คนทุกชนิดรับความรอดและบรรลุความรู้อันถ่องแท้เรื่องความจริง.”—1 ติโม. 2:4, ล.ม.