ข้อเตือนใจจากพระยะโฮวาเร้าใจเราทางฝ่ายวิญญาณไหม?
1 ผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญได้ยกย่องพระยะโฮวาโดยกล่าวว่า “ข้าพเจ้าสนใจข้อเตือนใจของพระองค์.” (เพลง. 119:99, ล.ม.) คำภาษาฮีบรูสำหรับคำ “ข้อเตือนใจ” ถ่ายทอดแนวคิดที่ว่า พระยะโฮวาทรงเตือนเราให้หวนระลึกถึงสิ่งที่มีกล่าวไว้ในกฎหมาย, คำสั่ง, กฎเกณฑ์, พระบัญชา, และประมวลกฎหมายของพระองค์. ถ้าเราตอบรับ สิ่งเหล่านั้นก็จะเร้าใจเราทางฝ่ายวิญญาณและทำให้เรามีความสุข.—เพลง. 119:2.
2 ในฐานะไพร่พลของพระยะโฮวา เราได้รับคำเตือนและคำแนะนำอย่างสม่ำเสมอ. เราได้ฟังคำเตือนส่วนมากมาแล้ว. ถึงแม้เราหยั่งรู้ค่าการหนุนกำลังใจเช่นนี้ แต่เรามักมีแนวโน้มจะลืม. (ยโก. 1:25) ด้วยความอดกลั้นพระทัย พระยะโฮวาทรงให้มีข้อเตือนใจด้วยความรัก. อัครสาวกเปโตรบันทึกข้อเตือนใจเหล่านั้นบางข้อเพื่อจะ ‘กระตุ้นความสามารถในการคิดอย่างแจ่มชัดของเราเพื่อเราจะจดจำพระบัญชาขององค์พระผู้เป็นเจ้าไว้.’—2 เป. 3:1, 2.
3 เราได้รับคำเตือนครั้งแล้วครั้งเล่าให้ระลึกถึงความสำคัญของการศึกษาส่วนตัวและการเข้าร่วมประชุม. เราทำเช่นนี้เพราะกิจกรรมเหล่านี้สำคัญต่อสวัสดิภาพฝ่ายวิญญาณของเราอย่างยิ่ง.—1 ติโม. 4:15; เฮ็บ. 10:24, 25.
4 ข้อท้าทายใหญ่ที่สุดสำหรับบางคนคือ การทำให้งานมอบหมายที่ให้คริสเตียนประกาศนั้นสำเร็จ. งานนี้ต้องใช้ความพยายาม, ความตั้งใจแน่วแน่, และความมานะอดทน. ถึงแม้งานนี้เรียกร้องจากเรามาก แต่เราก็ได้รับการช่วยเหลือให้ “ยืนมั่น” โดย “เอากิตติคุณแห่งสันติสุข . . . สวมเป็นรองเท้า.”—เอเฟ. 6:14, 15.
5 งานรับใช้ของเราต้องได้รับการกระตุ้นไม่เพียงจากความตื่นตัวทางจิตใจในเรื่องข้อเรียกร้องของพระยะโฮวาเท่านั้น. อัครสาวกเปาโลเตือนใจเราว่า หัวใจให้แรงกระตุ้นที่เราจำเป็นต้องมีเพื่อจะ “ประกาศอย่างเปิดเผยเพื่อความรอด.” (โรม 10:10, ล.ม.) หากเรามีความเชื่อที่เข้มแข็งและถ้าหัวใจเราชอบข้อเตือนใจจากพระยะโฮวา เราจะถูกกระตุ้นให้พูดอย่างเปิดเผยด้วยการสรรเสริญพระนามของพระองค์.—เพลง. 119:36; มัด. 12:34.
6 เมื่อเราบากบั่นในการทำงานอันดี เราก็คาดหมายอย่างถูกต้องว่า งานนี้จะทำให้เราชื่นชมยินดี. (ผู้ป. 2:10) เปาโลระบุว่าความยินดีเป็นผลประการหนึ่งของพระวิญญาณของพระยะโฮวา และเราควรพยายามจะสำแดงความยินดีให้มาก. (ฆลา. 5:22) เปโตรเสริมว่า “ความพยายามอย่างจริงจัง” จะให้ผลตอบแทนด้วยงานรับใช้ที่บังเกิดผลซึ่งก่อความชื่นชมยินดี.—2 เป. 1:5-8, ล.ม.
7 เมื่อเราเผชิญข้อท้าทาย เราควรระลึกถึงการยืนหยัดมั่นคงของเหล่าอัครสาวกเมื่อพวกเขาแถลงว่า “เราจะหยุดพูดถึงเรื่องต่าง ๆ ที่ได้เห็น และได้ยินนั้นไม่ได้.” (กิจ. 4:20, ล.ม.) เราได้รับการเสริมกำลังให้ทำต่อไปเมื่อเราระลึกว่า ‘ด้วยการทำสิ่งเหล่านี้ เราจะช่วยทั้งตัวเราและคนที่ฟังเราให้รอด.’—1 ติโม. 4:16.
8 เราไม่โกรธหรือรู้สึกขุ่นเคืองเพราะได้รับข้อเตือนใจอยู่เสมอ. แต่เราหยั่งรู้ถึงคุณค่าอันดีเลิศของข้อเตือนใจเหล่านั้นอย่างลึกซึ้ง. (เพลง. 119:129) ในยุคอันวิกฤตนี้ เรารู้สึกขอบพระคุณที่พระยะโฮวาทรงให้ข้อเตือนใจแก่เราเสมอเพื่อเร้าใจเราขึ้นทางฝ่ายวิญญาณและเพื่อกระตุ้นเราให้กระตือรือร้นอย่างแรงกล้าในการงานอันดีเยี่ยม!—2 เป. 1:12, 13.