จดหมายจากคณะกรรมการปกครอง (จากหนังสือประจำปี 1999 หน้า 3-5)
ดังบันทึกไว้ที่ 1 เธซะโลนิเก 5:18 อัครสาวกเปาโลกระตุ้นเตือนว่า “จงขอบพระคุณสำหรับทุกสิ่ง.” ในปีรับใช้ที่ผ่านไป มีของประทานอันบริบูรณ์จากพระหัตถ์ที่เอื้อเฟื้อของพระยะโฮวา ซึ่งเราสมควรขอบพระคุณสำหรับสิ่งเหล่านั้น. เป็นจริงอย่างที่พระองค์ทรงสัญญาไว้ พระยะโฮวาทรง ‘เปิดบัญชรท้องฟ้าให้เราและเทพรให้แก่เรา’ อย่างล้นเหลือ ซึ่งครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้เรามีน้ำตาแห่งความยินดีและความขอบพระคุณเอ่อล้นออกมา.—มลคี. 3:10; เพลง. 33:1.
ดังที่สะท้อนให้เห็นในรายงานของปีรับใช้ 1998 ของพยานพระยะโฮวาทั่วโลก เสียงโห่ร้องแห่งความชื่นชมยินดีดังกึกก้องไปทั่วแผ่นดินโลกจริง ๆ! ยอดใหม่ของผู้ประกาศ 5,888,650 คนประสานเสียงกันสรรเสริญพระยะโฮวา. (เพลง. 66:1, 8) จำนวนนี้รวมไปถึงคนใหม่ 316,092 คนที่ได้รับบัพติสมา. ความหวังที่ว่าอาจจะมีอีกหลายล้านคนร้องเรียกพระนามของพระยะโฮวามีการบ่งชี้จากจำนวน 13,896,312 คนที่เข้าร่วมการประชุมอนุสรณ์. พวกเราขอขอบพระคุณพระยะโฮวาสำหรับการรวบรวมนี้.—เพลง. 30:4.
ตอนต้นปีรับใช้ ผู้ประกาศทั่วโลกประสบความชื่นชมยินดีในการแจกจ่ายข่าวราชอาณาจักร หมายเลข 35. ผู้ประกาศทั้งหลายสนับสนุนการรณรงค์อย่างซื่อสัตย์และกระตือรือร้น และได้มีประสบการณ์ที่ดีและพระพรหลายประการ. (สุภา. 10:22; 28:20) ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ปกครองและผู้ช่วยงานรับใช้ได้รับประโยชน์จากโรงเรียนพระราชกิจ. พวกเขาได้รับความสดชื่นอย่างเต็มที่ และพวกเขาประเมินคุณค่าของการฝึกอบรมอย่างสูง. มีการเน้นถึงการบำรุงเลี้ยง, การสอน, การเผยแพร่, และการทำงานร่วมกันอย่างเป็นเอกภาพ. จดหมายหลายฉบับที่แสดงความขอบพระคุณพระยะโฮวาชี้ให้เห็นว่าการฝึกอบรมนี้มีความหมายต่อพวกเขามากสักเพียงไร.
ในเดือนพฤษภาคม การประชุมภาคและการประชุมนานาชาติเริ่มจัดขึ้น. ผู้แทนจาก 160 ดินแดนเข้าร่วมการประชุมนานาชาติเก้าแห่งในอเมริกาเหนือ. ผู้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนกิเลียดและโรงเรียนฝึกอบรมเพื่อการรับใช้, ผู้รับใช้นานาชาติ, เบเธไลต์ที่รับใช้ในต่างแดน, รวมทั้งคนอื่นที่มีฐานะเป็นมิชชันนารีได้เข้าร่วมด้วยและได้มีส่วนในระเบียบวาระ. พวกเขาหลายคนแสดงความหยั่งรู้ค่าสำหรับการบริจาคอย่างใจกว้างที่ทำให้เป็นไปได้ที่พวกเขาจะเข้าร่วมการประชุมในบ้านเกิดของตน.
ผู้แทนที่มาเยี่ยมหลายพันคนจากทั่วโลกได้พักอาศัยในบ้านของพี่น้องคริสเตียนและเข้าไปเป็นส่วนแห่งชีวิตครอบครัวของพวกเขา. สิ่งนี้ทำให้ความรักอันแรงกล้ายิ่งลึกซึ้งขึ้น ซึ่งทำให้ภราดรภาพทั่วโลกของไพร่พลของพระยะโฮวายิ่งเป็นเอกภาพมากขึ้น. (1 เป. 4:8; 5:9) ความรักและน้ำใจรับรองแขกมีบริบูรณ์ถึงระดับที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในการประชุมนานาชาติ. จดหมายหลายฉบับพรรณนาฉากที่น่าตื้นตันใจขณะที่เจ้าภาพมีน้ำตาแห่งความยินดีจนพูดไม่ออก ได้รับการแนะนำตัวต่อแขกที่มาเยี่ยม ซึ่งก็ตอบสนองด้วยอารมณ์อย่างเดียวกัน. เจ้าภาพคนหนึ่งเขียนมาว่า “ขอบคุณสำหรับประสบการณ์อันยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิตของเรา.” และผู้แทนจากแอฟริกาใต้เขียนว่า “การต้อนรับที่เราประสบ . . . เป็นประสบการณ์ที่เราจะไม่มีวันลืมเลย . . . มันจะกระตุ้นความหยั่งรู้ค่าของเราต่อ ๆ ไปต่อภราดรภาพทั่วโลก—ซึ่งเป็นของประทานอันยอดเยี่ยมจากพระบิดาฝ่ายสวรรค์ของเรา พระยะโฮวา.”
ผู้แทนที่ไปประชุมที่บริเตน, เยอรมนี, และกรีซก็มีบรรยากาศที่แสดงน้ำใจแบบเดียวกัน. น้ำใจเหล่านี้ถูกกระตุ้นโดยระเบียบวาระการประชุม, การสมาคมกับพยานฯ จากดินแดนอื่น ๆ, และการเยี่ยมชมอาคารสาขาของสมาคม. หลายคนส่งจดหมายหยั่งรู้ค่าและขอบคุณสำหรับสิ่งที่พวกเขาได้ประสบ.
การประชุมภาคให้คำพยานไปอย่างแพร่หลาย. สาธารณชนตระหนักว่ามีบางสิ่งที่สำคัญอยู่เบื้องหลังอรรถบท “วิถีชีวิตตามแนวทางของพระเจ้า” ดังที่เน้นบนหน้าปกของใบกำหนดการและที่โฆษณาในบัตรติดหน้าอกของพี่น้องด้วย.
มติที่เสนอในการประชุมปีนี้แสดงความตั้งใจแน่วแน่ของเราที่จะติดตามวิถีชีวิตนี้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปและสำแดงสิ่งนี้ออกมาเต็มที่ในทุกสิ่งที่เราทำ—ในชีวิตส่วนตัวของเรา, ภายในวงครอบครัว, ในฐานะเป็นส่วนของประชาคมคริสเตียน, และในฐานะสังคมพี่น้องทั่วโลก.—ติโต 2:11, 12; 1 เป. 2:17.
การที่เราตั้งใจแน่วแน่ที่จะติดตามวิถีชีวิตแบบนี้ทำให้เราอยู่ในสภาพการณ์อันเป็นที่โปรดปรานมาก. ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ เกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างสภาพฝ่ายวิญญาณของไพร่พลของพระเจ้าในสมัยนี้และของผู้ออกหากและคนอื่นที่อ้างว่ารู้จักและนมัสการพระเจ้าแต่โดยการกระทำแล้วเขาปฏิเสธพระองค์. (ติโต 1:16) ถ้อยคำที่มีขึ้นโดยการดลใจที่พบในยะซายา 65:13, 14 ทำให้เราตระหนักถึงข้อแตกต่างดังนี้: “ดูเถิด, ผู้รับใช้ของเราจะมีกิน . . . มีดื่ม . . . อิ่มอกอิ่มใจ . . . โห่ร้องด้วยความดีใจ, แต่พวกเจ้า [ผู้ออกหาก] จะร้องไห้ด้วยความเสียใจ, และจะพิลาปร่ำไห้เพราะจิตต์ใจชอกช้ำ.” ช่างเป็นมรดกอันดีเยี่ยมจริง ๆ ที่เรา มี! ขอให้เราขอบพระคุณต่อ ๆ ไปสำหรับทุกสิ่งที่พระยะโฮวาทรงทำเพื่อไพร่พลของพระองค์เองในสมัยนี้.
เพื่อนผู้รับใช้ของเราบางคนทนทุกข์ไม่น้อยเนื่องจากความยากลำบากทางเศรษฐกิจ, การข่มเหง, การก่อการร้าย, และสงคราม. มีจำนวนไม่น้อยที่เป็นเหยื่อของภัยพิบัติ เช่น น้ำท่วม, พายุเฮอร์ริเคน, และภูเขาไฟระเบิด. แต่ความหวังของพวกเขาไม่ได้หมดไป. พระยะโฮวาทรงค้ำจุนพวกเขาในความทุกข์ลำบากทุกอย่าง เพื่อที่พวกเขาจะชื่นชมยินดีในแนวทางทางของพระองค์และสามารถรักษาตัวอยู่ในสภาพที่ได้รับความโปรดปรานต่อพระพักตร์พระองค์.—โรม 5:3-5.
ทั้ง ๆ ที่ประสบความลำบากในสมัยที่เป็นการทดลองนี้ เราได้รับพระพรและเป็นไพร่พลที่มีความสุข. (เพลง. 3:8; 144:15ข) ขณะที่เรามองไปยังอนาคต ความปรารถนาของเราคือที่จะช่วยอีกหลายคนให้ได้รับประโยชน์จากวิถีชีวิตตามแนวทางของพระยะโฮวาเหมือนกับที่พวกเราได้รับ. ยังมีเวลาสำหรับพวกเขา แม้แต่ในชีวิตอันเร่งรีบของพวกเขา ที่จะเรียนรู้แนวทางของพระยะโฮวาและรับประโยชน์จากความอดกลั้นของพระองค์ ดังที่ข้อคัมภีร์ประจำปี 1999 ของเรา ซึ่งอยู่ที่ 2 โกรินโธ 6:2 บอกไว้ว่า “นี่แน่ะบัดนี้เป็นวันแห่งความรอด.” ใช่แล้ว บัดนี้เป็นเวลาที่ต้องลงมือ! ขอให้เราขอบพระคุณพระยะโฮวา สำหรับสิทธิพิเศษในการทำให้ทุกคนที่ต้องการฟังรู้เรื่องนี้.
เราเป็นเอกภาพกับคุณในการติดตามวิถีชีวิตตามแนวทางของพระเจ้าด้วยความยินดี.
เพื่อนผู้รับใช้ของคุณ
คณะกรรมการปกครองแห่งพยานพระยะโฮวา