‘เราจะทำอะไรได้บ้าง?’
1 ‘เราจะทำอะไรได้บ้าง?’ ไม่ต้องสงสัยว่าคำถามนี้คงเคยอยู่ในใจของสมาชิกกลุ่มการศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกลุ่มเล็ก ๆ ซึ่งดำเนินการโดยชาลส์ เทซ รัสเซลล์ในทศวรรษ 1870. ขณะที่พวกเขาเข้าใจพระทัยประสงค์ของพระเจ้ามากขึ้น นักศึกษาพระคัมภีร์เหล่านี้คงต้องสงสัยแน่ ๆ ว่าตนจะทำอะไรได้เพื่อช่วยคนอื่นเรียนรู้เกี่ยวกับพระประสงค์ของพระเจ้า. ที่จะแพร่ความรู้จากคัมภีร์ไบเบิลซึ่งพวกเขากำลังได้รับออกไปทั่วโลกย่อมเป็นงานที่ใหญ่มาก.
2 น่ายินดีสำหรับเราที่พวกเขาจัดการกับข้อท้าทายนั้นได้สำเร็จ. โดยวิธีใด? แต่ละคนทำส่วนของตนซึ่งดูเหมือนไม่สำคัญ จนในปัจจุบันนี้ พยานพระยะโฮวาจึงเป็นที่รู้จักกันทั่วโลก เป็นองค์การซึ่งมีผู้ประกาศราชอาณาจักรเกือบหกล้านคนที่รับใช้อยู่ในราว ๆ 90,000 ประชาคมใน 234 ดินแดนและหมู่เกาะต่าง ๆ แห่งมหาสมุทร!—ยซา. 60:22.
3 จงให้การสนับสนุนเต็มที่: เป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับเราแต่ละคนที่จะมีส่วนร่วมในงานอันยิ่งใหญ่ซึ่งพระเยซูทรงบอกไว้ล่วงหน้าว่าจะทำกันในสมัยสุดท้ายนี้. (มโก. 13:10) แน่นอนว่างานนี้ไม่อาจละไว้ให้เฉพาะพวกผู้ปกครองซึ่งมีจำนวนจำกัด; ทั้งการประกาศก็ไม่ได้ตกเป็นหน้าที่ของเหล่าไพโอเนียร์เท่านั้น. ตามความเป็นจริงแล้ว คริสเตียนที่อุทิศตัวทุกคนมีบทบาทสำคัญ. เราทุกคนสามารถเข้าส่วนร่วมในกิจกรรมการประกาศไม่แบบใดก็แบบหนึ่ง. (1 ติโม. 1:12) ไม่ว่าเราจะทำถึงขนาดไหน เราเองได้รับประโยชน์และทำให้คนอื่นได้รับประโยชน์.—1 ติโม. 4:16.
4 แต่ละคนสามารถให้การสนับสนุนเต็มที่ต่อพี่น้องคริสเตียนของเราในวิธีที่สำคัญวิธีอื่นด้วย. เราอาจสนับสนุนการประชุมประชาคมโดยเข้าร่วมเป็นประจำและมีส่วนร่วมอย่างกระตือรือร้น. (เพลง. 122:1, 8, 9) เราสามารถทำส่วนของเราที่จะรักษาประชาคมให้สะอาดทางศีลธรรม. เราอาจให้การสนับสนุนทางการเงินแก่งานประกาศทั่วโลกตามกำลังของเรา. เราอาจร่วมมือในการทำความสะอาดหอประชุม. ทุกคนสามารถส่งเสริมน้ำใจอันอบอุ่นแห่งความรักและความเป็นเอกภาพในประชาคมโดยช่วยเหลือทั้งคนใหม่, เยาวชน, และผู้สูงอายุ.—โกโล. 3:12, 14.
5 คุณอาจถามว่า ‘ฉันจะทำอะไรได้บ้าง?’ แม้ว่าความพยายามของคุณเป็นส่วนตัวอาจดูเหมือนไม่สำคัญ แต่โดยการทำส่วนของคุณ คุณก็ช่วยให้มีประชาคมที่เข้มแข็งและกระตือรือร้น. โดยวิธีนี้เราทุกคนมีส่วนสำคัญในการถวายเกียรติแด่พระนามของพระยะโฮวา!