“จงตีแผ่ใจ”
1. เราทุกคนมีหน้าที่รับผิดชอบอะไร?
1 ท่ามกลางสังคมพี่น้อง เราแต่ละคนมีหน้าที่รับผิดชอบที่จะส่งเสริมความอบอุ่นในประชาคม. (1 เป. 1:22; 2:17) ความอบอุ่นเช่นนี้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเรา “ตีแผ่” ความรักใคร่อันอ่อนละมุนของเราต่อกันและกัน. (2 โก. 6:12, 13) เหตุใดจึงสำคัญที่จะรู้จักพี่น้องชายหญิงของเราให้ดีขึ้น?
2. เหตุใดการพัฒนามิตรภาพกับเพื่อนร่วมความเชื่อจึงเป็นสิ่งสำคัญ?
2 มิตรภาพเจริญงอกงามขึ้น: เมื่อเราคุ้นเคยกับเพื่อนร่วมความเชื่อมากขึ้น เราจะรู้สึกหยั่งรู้ค่าความเชื่อ, ความอดทน, และคุณลักษณะที่ดีอื่น ๆ ของพวกเขาอย่างเต็มที่ยิ่งขึ้น. สำหรับเราแล้ว ข้อบกพร่องของพวกเขาดูเหมือนจะน้อยลงและความผูกพันอันเนื่องมาจากมิตรภาพก็จะงอกงามขึ้น. การรู้จักกันและกันเป็นอย่างดีทำให้เราอยู่ในฐานะที่ดีกว่าที่จะเสริมสร้างและหนุนใจซึ่งกันและกัน. (1 เธ. 5:11) เราจะกลายเป็น “ที่หนุนน้ำใจ” กันและกันได้เพื่อต้านทานอิทธิพลที่เสื่อมทรามทางศีลธรรมในโลกของซาตาน. (โกโล. 4:11) เมื่อคำนึงถึงสมัยสุดท้ายที่เต็มไปด้วยความกดดัน เรารู้สึกขอบคุณสักเพียงไรที่มีเพื่อนดี ๆ ท่ามกลางประชาชนของพระยะโฮวา!—สุภา. 18:24.
3. เราจะเป็นที่หนุนน้ำใจคนอื่นได้อย่างไร?
3 เพื่อนสนิทอาจเป็นแหล่งที่ให้กำลังและการเกื้อหนุนเป็นพิเศษเมื่อเราเผชิญกับความทุกข์ยากลำบากแสนสาหัส. (สุภา. 17:17) คริสเตียนคนหนึ่งที่เคยต่อสู้กับความรู้สึกไร้ค่าเล่าว่า “มีเพื่อนบางคนพูดถึงจุดดี ๆ ในตัวดิฉันเพื่อช่วยดิฉันให้เอาชนะความคิดในแง่ลบ.” เพื่อนเช่นนี้เป็นพระพรอย่างหนึ่งจากพระยะโฮวา.—สุภา. 27:9.
4. เราจะรู้จักคนอื่น ๆ ในประชาคมดีขึ้นได้อย่างไร?
4 แสดงความสนใจในตัวผู้อื่น: เราจะตีแผ่ความรักใคร่อันอ่อนละมุนแก่เพื่อนร่วมความเชื่อของเราได้อย่างไร? นอกจากจะกล่าวทักทายคนอื่น ๆ ที่การประชุมคริสเตียนแล้ว จงพยายามชวนเขาสนทนาเรื่องที่มีความหมาย. จงแสดงความสนใจเป็นส่วนตัว แต่ไม่ควรเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขา. (ฟิลิป. 2:4; 1 เป. 4:15) อีกวิธีหนึ่งที่จะแสดงความสนใจต่อผู้อื่นคือการเชิญเขามารับประทานอาหารสักมื้อหนึ่ง. (ลูกา 14:12-14) หรือคุณอาจนัดหมายที่จะทำงานประกาศด้วยกันกับเขา. (ลูกา 10:1) เมื่อเราเป็นฝ่ายริเริ่มที่จะรู้จักพี่น้องของเราให้ดีขึ้น เราจะส่งเสริมความเป็นเอกภาพในประชาคม.—โกโล. 3:14.
5. อะไรเป็นวิธีหนึ่งที่จะแผ่มิตรภาพของเรา?
5 เรามีแนวโน้มที่จะเลือกคบหาใกล้ชิดเฉพาะกับคนที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน หรือคนที่มีความสนใจคล้าย ๆ กับเราเท่านั้นไหม? เราไม่ควรยอมให้ปัจจัยเช่นนั้นมาจำกัดมิตรภาพที่เราปลูกฝังภายในประชาคม. ดาวิดและโยนาธานรวมทั้งรูธและนาอะมีได้พัฒนามิตรภาพให้แน่นแฟ้นแม้จะมีวัยและภูมิหลังต่างกัน. (รูธ. 4:15; 1 ซามู. 18:1) คุณจะแผ่มิตรภาพของคุณได้ไหม? การทำเช่นนั้นจะทำให้ได้รับพระพรอย่างไม่คาดหมาย.
6. การตีแผ่ความรักใคร่อันอ่อนละมุนต่อพี่น้องมีประโยชน์อะไรบ้าง?
6 โดยการตีแผ่ความรักใคร่อันอ่อนละมุนต่อคนอื่น เราเสริมสร้างซึ่งกันและกันและส่งเสริมสันติสุขภายในประชาคม. ยิ่งกว่านั้น พระยะโฮวาเองทรงอวยพรเราเนื่องจากเราแสดงความรักต่อพี่น้อง. (เพลง. 41:1, 2; เฮ็บ. 6:10) ทำไมไม่ลองตั้งเป้าที่จะทำความคุ้นเคยกับพี่น้องหลาย ๆ คนให้มากเท่าที่เป็นไปได้ล่ะ?