ระแวดระวังเหมือนงู แต่ก็ไม่เป็นพิษเป็นภัยเหมือนนกพิราบ (มัด. 10:16)
พลังของการแสดงความนับถือ
(จากหนังสือประจำปี 2015 น. 72 ว. 5 ถึง น. 73)
ในวันที่ 30 มีนาคม 2014 ขณะที่วาซีลีซึ่งเป็นสมาชิกครอบครัวเบเธลรัสเซียมาหลายปีกำลังประกาศโดยใช้รถเข็นแสดงหนังสือใกล้สำนักงานสาขา ก็มีรถตำรวจเข้ามาจอดตรงที่ที่เขายืนอยู่ ตำรวจออกมาจากรถและพูดกับวาซีลีอย่างสุภาพว่าให้เลิกประกาศแบบนี้เพราะมีเพื่อนบ้านหลายคนร้องเรียน ตำรวจอีกคนหนึ่งอัดวีดีโอตอนที่พวกเขาคุยกัน วาซีลีคิดว่าคงจะดีที่สุดที่จะเชื่อฟังตำรวจและไม่เถียงว่าเขามีสิทธิ์จะประกาศแบบนี้ ตอนนั้น คนที่เดินผ่านไปมาหยุดดูกันหลายคน วาซีลีก็เลยกลับไป แต่อีก 2 วันต่อมา วาซีลีไปขอพบหัวหน้าตำรวจและได้รับอนุญาต ตอนที่เข้าไปพบหัวหน้า วาซีลีขอบคุณที่ตำรวจได้ทำงานบริการชุมชนที่สำคัญมากและขอบคุณที่ตำรวจพูดกับเขาอย่างสุภาพเมื่อ 2 วันก่อน หัวหน้าตำรวจหันไปพูดกับผู้ช่วยของเขาว่า “ตลอด 32 ปีที่เป็นตำรวจมา ไม่เคยได้ยินใครขอบคุณงานของพวกเราเลย” ช่วงที่พูดคุยกันนั้น วาซีลีช่วยหัวหน้าตำรวจให้เข้าใจว่างานประกาศสาธารณะของเราเป็นงานที่ถูกต้องตามกฎหมายแน่นอน หัวหน้าตำรวจถามวาซีลีว่า ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ว่ามีสิทธิ์เต็มที่ที่จะประกาศ แต่ทำไมเขาไม่ขัดขืนคำสั่งของตำรวจ? วาซีลีตอบว่า “ผมเคารพนับถือตำรวจครับ ลองคิดดูสิว่าจะเป็นยังไงถ้าทุกคนเห็นว่าผมต่อว่าตำรวจว่าไม่รู้กฎหมาย” หัวหน้าตำรวจกับผู้ช่วยประทับใจมากและรับรองกับวาซีลีว่า ถ้าคราวหน้าเขาไปประกาศโดยใช้รถเข็นอีกจะไม่มีปัญหาอะไรเลย
‘ระแวดระวังเหมือนงู แต่ก็ไม่เป็นพิษเป็นภัยเหมือนนกพิราบ’
(จากหนังสือประจำปี 2015 น. 114-116)
เป็นเรื่องสำคัญมากที่ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ของพระยะโฮวาจะได้รับความรู้ของพระเจ้าที่เป็นเหมือนอาหารในช่วงที่ถูกสั่งห้าม แต่ก็ทำให้ผู้นมัสการแท้ในประเทศนั้นต้องเสี่ยงอันตรายด้วย ช่วงหลายปีนั้น พี่น้องหลายคนถูกจับและถูกจำคุก
ฮัวนีตา บอร์เคส อธิบายว่า “ตอนที่ฉันเรียนความจริงในปี 1953 ฉันรู้ดีว่าการเป็นพยานพระยะโฮวาทำให้ฉันเสี่ยงที่จะถูกจับ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ในเดือนพฤศจิกายนปี 1958 ตอนที่ฉันไปเยี่ยมเอเนดา ซัวเรซพี่สาวของฉัน ตำรวจลับก็มากล่าวหาว่าพวกเรากำลังประชุมกัน เราถูกตัดสินจำคุก 3 เดือนและต้องจ่ายค่าปรับคนละ 100 เปโซ หรือราว ๆ 3,400 บาท”
รัฐบาลทำทุกอย่างเพื่อหยุดการประชุมของพยานพระยะโฮวา แต่พี่น้องก็ไม่ยอมแพ้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาพยายาม ‘ระแวดระวังเหมือนงู แต่ก็ไม่เป็นพิษเป็นภัยเหมือนนกพิราบ’ (มัด. 10:16) อันเดรอา อัลมันซาร์เล่าว่า “เมื่อมาประชุม เราต้องมาถึงที่ประชุมในเวลาที่ต่างกัน เราเลยต้องเลิกการประชุมช้ามาก ๆ เพราะเราต้องทยอยกันออกจากที่ประชุมเพื่อป้องกันไม่ให้คนสงสัย”
เฮเรเมียส กลาส เกิดในช่วงที่เลอองพ่อของเขาอยู่ในคุก เฮเรเมียสเป็นผู้ประกาศในปี 1957 ตอนนั้นเขาอายุ 7 ขวบ เขาจำการประชุมแบบลับ ๆ ที่จัดขึ้นที่บ้านของเขาและวิธีการป้องกันการถูกจับได้ เฮเรเมียสเล่าว่า “ทุกคนที่มาประชุมจะได้รับกระดาษแข็งแผ่นเล็ก ๆ ที่มีหมายเลขเพื่อจะรู้ว่าใครจะออกจากหอประชุมก่อน พอเลิกประชุม พ่อให้ผมอยู่ที่ประตูเพื่อเช็คแผ่นกระดาษแข็งและให้พี่น้องออกไปทีละ 2 คน และแยกกันไปคนละทาง”
การป้องกันอีกวิธีหนึ่งคือการจัดการประชุมในเวลาที่เสี่ยงน้อยกว่า เช่น เมร์เซเดส การ์เซียได้เรียนความจริงจากลุงที่ชื่อปาโบล กอนซาเลซ เมื่อเธออายุ 7 ขวบแม่ของเธอตายตอนนั้นพ่อของเธอยังติดคุก เธอจึงต้องอยู่กับพี่น้องอีก 9 คนตามลำพัง เมร์เซเดสบัพติสมาในปี 1959 ตอนอายุ 9 ขวบ เพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจจับจากเจ้าหน้าที่ พี่น้องจัดให้มีคำบรรยายบัพติสมาตอนตี 3 ครึ่งในบ้านพี่น้องหลังหนึ่ง จากนั้นก็ไปจุ่มตัวที่แม่น้ำโอซามาซึ่งไหลผ่านเมืองหลวง เมร์เซเดสเล่าว่า “เราเดินทางกลับบ้านตอนตี 5 ครึ่งขณะที่ผู้คนเพิ่งตื่นกัน”