จากผู้อ่านของเรา
หนุ่มสาวถามว่า ขอบคุณสำหรับบทความเรื่อง “หนุ่มสาวถามว่า . . . การรักษาพรหมจรรย์เป็นสิ่งปกติไหม?” (8 เมษายน 1992) เนื่องจากหลายคนหัวเราะเยาะดิฉันเพราะรักษาพรหมจรรย์ ดิฉันเลยเริ่มสงสัยเรื่องนี้. แต่บทความนี้ทำให้ตาของดิฉันสว่างขึ้น. ดิฉันตัดสินใจจะรักษาสวัสดิภาพทางกายและอารมณ์ และที่สำคัญที่สุดสัมพันธภาพที่ดีกับพระเจ้า.
เอ. อาร์., บราซิล
ขอบคุณสำหรับบทความเรื่อง “หนุ่มสาวถามว่า . . . จะทำอย่างไรถ้าครอบครัวฉันยากจน?” (8 กุมภาพันธ์ 1992) แม้ว่าดิฉันไม่อยู่ในวัยสาว และไม่ถึงกับยากจนขนาดหนัก แต่บทความนี้ช่วยดิฉัน. สามีและดิฉันเคยประสบสถานการณ์ที่ยากลำบาก. สิ่งต่าง ๆ ดูสิ้นหวังถึงขนาดที่ดิฉันรู้สึกว่ากระดุกกระดิกไม่ได้เลย. เนื้อเรื่องนี้ช่วยให้ดิฉันตระหนักว่าความคิดในแง่ลบมีแต่ทำให้สิ่งต่าง ๆ แย่ลง. เดี๋ยวนี้ดิฉันอดทนได้ดีขึ้น.
เค. เจ., สหรัฐ
ขอบคุณสำหรับบทความเรื่อง “หนุ่มสาวถามว่า . . . ฉันจะเลี่ยงความเจ็บปวดจากการเกี้ยวพาราสีได้อย่างไร?” (8 ธันวาคม 1991) ไม่นานมานี้ ดิฉันประสบความรู้สึกเจ็บปวดและถูกทอดทิ้ง อันเป็นผลจากการเกี้ยวพาราสีโดยชายหนุ่มที่เป็นคู่หมั้นของดิฉันแล้ว อยู่ดี ๆ เขาก็ตัดความสัมพันธ์กับดิฉันโดยไม่มีสาเหตุ ภายหลังดิฉันได้มาทราบว่าเขาขึ้นชื่อในเรื่องเจ้าชู้ และเคยทำให้คนอื่นเจ็บปวดมาก่อน. เดี๋ยวนี้ดิฉันตระหนักว่าสภาพที่ปวดร้าวเช่นนั้น ส่วนหนึ่งเกิดจากดิฉันด้วยเพราะยอมปล่อยใจมากเกินไป และเร็วเกินไป. ถ้าดิฉันมีโอกาสได้อ่านบทความนี้หลายเดือนก่อนหน้าก็คงจะดี.
จี. ที., สหรัฐ
อินคา ผมเพิ่งอ่านจบบทความเรื่อง “ย้อนดูยุคทองของเผ่าอินคา.” (8 กุมภาพันธ์ 1992) ผมอายุ 15 ปี และการศึกษาเรื่องอารยธรรมของอเมริกาใต้ก่อนสมัยโคลัมบัสเป็นที่ดึงดูดใจผมเสมอมา. บทความของคุณน่าสนใจมาก ไม่ลำเอียง และแตกต่างจากเรื่องอื่นที่เคยอ่าน. เนื้อหาอย่างนี้ช่วยเพิ่มเติมความรู้ของเราเกี่ยวกับเรื่องหลากหลายในทางที่เป็นประโยชน์และให้ความเพลิดเพลิน.
ดี. เอ. เอส., อาร์เจนตินา
ความผิดปกติเกี่ยวกับการกิน ขอบคุณสำหรับบทความเรื่อง “การช่วยคนเหล่านั้นที่มีความผิดปกติเกี่ยวกับการกิน” (8 มีนาคม 1992) เพื่อนที่ดีที่สุดของดิฉันมักบ่นเรื่องน้ำหนักของเธอ. เธอมีน้ำหนักแค่ 45 กิโลกรัมหรือราว ๆ นั้น และดิฉันหนักกว่าถึงสองเท่า! ดังนั้น ทำให้ดิฉันรู้สึกอายมากเรื่องความอ้วนของตัวเอง. ดิฉันเคยลองควบคุมอาหารทุกวิธีเท่าที่ทำกันแต่ไร้ผล. ดิฉันไม่ค่อยจะมีความนับถือตัวเองเพราะอ้วนมาก. บทความของคุณช่วยทำให้ดิฉันนับถือตัวเองมากขึ้น.
พี. เอ็ม., สหรัฐ
ดิฉันได้หลุดพ้นจากพันธนาการของบูลิเมีย (ความรู้สึกหิวผิดปกติที่ทำให้กินอย่างไม่ยั้งแล้วตั้งใจอาเจียนออกมา) เกือบสองปีแล้ว. การตรวจประจำวันโดยสามี รวมทั้งการอธิษฐานถึงพระยะโฮวาเสมอ เป็นจุดเริ่มต้นไปสู่การหายปกติ. อีกอย่างหนึ่งที่ช่วยคือการเก็บอาหารที่มีคุณประโยชน์ต่อสุขภาพ เช่นผลไม้และผักในห้องครัวแทนอาหารสำเร็จรูปที่ไร้ประโยชน์ทางโภชนาการ. น่าอัศจรรย์ที่ลูกพีชมีรสหวานเพียงไรเมื่อเลิกกินอาหารสำเร็จรูปแล้ว!
เอส. จี., สหรัฐ