การสร้างงานในประเทศกำลังพัฒนา
โดยผู้สื่อข่าว ตื่นเถิด! ในประเทศเซเนกัล
บิดาของวัยรุ่นคนหนึ่งเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ละครอบครัวใหญ่พร้อมกับลูกแปดคนไว้ให้มารดาของเธอ. ตอนนี้มารดากำลังย่างเข้าสู่วัยชรา วัยรุ่นผู้นี้จึงต้องมีส่วนเกื้อหนุนครอบครัวโดยการหางานทำ. ความฝันของเธอที่จะเรียนต่อจึงสูญสลาย. เธอต้องทำงานทั้ง ๆ ที่เธอไม่มีทักษะพิเศษหรือการศึกษาแบบเป็นทางการด้วยซ้ำ.
สภาพทำนองนี้เป็นเรื่องปกติในประเทศกำลังพัฒนา. งานหายาก แม้สำหรับผู้ที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัย. ถึงกระนั้น ด้วยความมุ่งมั่นและความคิดสร้างสรรค์ที่ดี หลายคนสามารถสร้างงานให้กับตนเองได้. งานดังกล่าวอาจไม่ถึงกับทำให้คนเรามั่งคั่งร่ำรวย แต่คัมภีร์ไบเบิลกล่าวไว้ที่ 1 ติโมเธียว 6:8 (ล.ม.) ว่า “ถ้าเรามีเครื่องอุปโภคบริโภค เราจะอิ่มใจด้วยของเหล่านี้.”
ขณะจดจำคำแนะนำที่ทำให้เกิดความสมดุลนี้ไว้ ให้เรามาพิจารณาวิถีทางอันฉลาดหลักแหลมบางอย่างที่คริสเตียนในประเทศกำลังพัฒนาอยู่รอดมาได้และรุ่งเรือง.
ธุรกิจด้านอาหาร—แบบแอฟริกัน
อาหารเป็นที่ต้องการอยู่เสมอ. ณ ที่นี่ในแอฟริกาตะวันตก สตรีที่มีความวิริยะได้ค้นพบวิธีน่าทึ่งหลากหลายรูปแบบเพื่อทำให้ความจริงข้อนี้กลายเป็นผลกำไร. ตัวอย่างเช่น บางคนสร้างเพิงเล็ก ๆ ใกล้กับสถานก่อสร้างและทำอาหารมื้อเที่ยงสำหรับคนงานที่นั่น. คนอื่น ๆ จัดเตรียมอาหารให้กับผู้กำลังเดินทางไปทำงานในตอนเช้า. พวกเขาตั้งโต๊ะเล็ก ๆ ตัวหนึ่งพร้อมกับม้านั่ง ต้มน้ำด้วยเตาถ่าน และบริการอาหารเช้าแบบง่าย ๆ—กาแฟร้อนกับขนมปังอบใหม่ ๆ และเนย. ตกเย็นพวกเขาตั้งร้านอีกครั้งและบริการอาหารเบา ๆ ให้คนงานในตอนท้ายของวัน. การดำเนินกิจการร้านขายอาหารลักษณะนี้หมายถึงการทำงานตามตารางเวลาที่กำหนดอย่างเข้มงวด แต่ก็ทำให้ผู้ที่มีความอุตสาหะมีรายได้เลี้ยงชีพ.
ยังมีตลาดสำหรับอาหารว่างด้วยเช่นกัน. ผู้หญิงบางคนพบทำเลที่มีผู้คนพลุกพล่านและอบถั่วลิสงขาย. ฟาตาเย—พายเนื้อชิ้นเล็ก ๆ เสิร์ฟพร้อมซอสพริก—ก็ขายดีด้วย. เช่นเดียวกันกับแซนวิชเนื้อพร้อมซอสเนื้อรสเข้มข้น. อาหารเหล่านี้นับว่าขายดีทีเดียวในประเทศทางแถบแอฟริกาเช่นแกมเบียและมาลี.
ในกินีบิสเซาและเซเนกัล เยาวชนซึ่งเป็นพยานพระยะโฮวาจำนวนไม่น้อยเลี้ยงดูตนเองขณะอยู่ในงานเผยแพร่เต็มเวลาด้วยการทำอาหารยอดนิยมอีกชนิดหนึ่งและนำออกขาย: ขนม. โมเสส ซึ่งอาศัยในดาการ์ เมืองหลวงของเซเนกัล อธิบายว่า “ภรรยาและผมกำลังทำงานในฐานะไพโอเนียร์พิเศษ [ผู้เผยแพร่ศาสนาเต็มเวลา] เมื่อเราเริ่มมีลูก. คราวนี้ผมต้องหาวิธีเลี้ยงดูพวกเขา ดังนั้น ผมจึงเกิดความคิดที่จะทำขนมขาย.
“ผมมีเงินสดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นในตอนเริ่มกิจการ ดังนั้นผมจึงต้องระมัดระวังในการแยกแยะระหว่างเงินที่ผมสามารถเก็บไว้เป็นผลกำไรกับเงินที่ต้องนำกลับสู่ธุรกิจเดิมเพื่อเป็นทุนซื้อวัตถุดิบที่พร่องไป เช่น แป้งและไข่. เดี๋ยวนี้ผมสามารถขายขนมได้เงินมากพอที่จะเอาใจใส่ต่อความจำเป็นส่วนใหญ่ของครอบครัวน้อย ๆ ของผม.
“เพื่อช่วยจุนเจือครอบครัว เอศเธอร์ ภรรยาของผมจึงรับเย็บผ้าที่บ้านด้วย. สิ่งนี้เปิดโอกาสให้เธอได้อยู่บ้านกับลูกชายเล็ก ๆ สองคนของเรา. ดังนั้น เราสองคนจึงสามารถเอาใจใส่ครอบครัวได้ดีทีเดียว ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วเรากำลังอยู่ในสมัยที่ยากลำบาก.”
นี่เป็นอีกแนวความคิดหนึ่งเกี่ยวกับธุรกิจขนาดย่อม: เนื่องจากคนทำงานจะยุ่งและมักไม่ค่อยมีเวลาเดินทางไกล ๆ ไปตลาด พวกเขาจะอุดหนุนแผงลอยเล็ก ๆ ในละแวกบ้านซึ่งขายผักหรือผลไม้. เจ้าของแผงลอยบางคนถึงกับบริการส่งถึงบ้าน นำผักสด ๆ ไปยังบ้านของลูกค้าเลยทีเดียว. อาจมีการร่ำลือออกไปอย่างรวดเร็วว่าคุณเป็นคนซื่อตรงและขายสินค้าที่มีคุณภาพ. อย่างไรก็ดี จงระวังการคิดราคาที่สูงเกินไป มิฉะนั้นผู้คนจะหันกลับไปหาตลาดแบบเดิมเอาง่าย ๆ.
อุตสาหกรรมด้านการบริการ
หากการขายสินค้าไม่ดึงดูดใจคุณ ลองคิดถึงการให้บริการในรูปแบบต่าง ๆ ดูสิ. งานในร่ม อย่างเช่น การทำความสะอาด, การทำอาหาร, การซักรีดเสื้อผ้า เป็นที่ต้องการเสมอ ๆ. และช่องทางอื่น ๆ ยังมีอีกมากมาย.
ตัวอย่างเช่น คุณอาศัยอยู่ใกล้ทะเลหรือใกล้ตลาดปลาไหม? ทำไมไม่เสนอบริการทำปลา—อย่างรวดเร็วและราคาย่อมเยา? สิ่งที่คุณต้องมีก็คือเขียงไม้ดี ๆ สักอันและมีดทำปลาที่คมกริบสักด้าม. การล้างรถก็เป็นอีกกิจการหนึ่งที่ทำกำไร. อุปกรณ์ที่จำเป็นน่ะหรือ? ถัง, น้ำ, น้ำยาล้างสักเล็กน้อย, และผ้าเช็ดดี ๆ ผืนหนึ่ง. ในเมืองดาการ์ เราสามารถพบเห็นเยาวชนหัวใสให้บริการประเภทนี้ในที่จอดรถเกือบทุกแห่งและตามถนนที่มีร่มเงาหลายสาย.
น้ำประปาหายากไหมในภูมิภาคที่คุณอาศัยอยู่? บางครั้งผู้หญิงต้องเข้าคิวรอหลายชั่วโมงที่แหล่งน้ำสาธารณะกว่าจะได้น้ำใส่ภาชนะของตน. ต่อมาพวกเขาก็ต้องเทินถังน้ำอันหนักอึ้งบนหัวตลอดทางกลับบ้าน. หลายคนจึงเต็มใจจ่ายให้คนที่จะนำน้ำมาส่งพวกเขาถึงบ้าน. เคล็ดลับก็คือไปถึงแหล่งน้ำนั้นแต่เช้าเพื่อคุณจะสามารถบรรจุน้ำใส่ภาชนะและบรรทุกไว้บนรถเข็นหรือล้อลาก. ทีนี้คุณก็พร้อมจะส่งน้ำไปยังบ้านเรือนหรือสถานที่ทำงานได้.
คุณได้รับการศึกษามาบ้างไหม? บางทีคุณอาจเสนอการสอนพิเศษแก่เด็ก ๆ ในวันสุดสัปดาห์. ในประเทศกำลังพัฒนาห้องเรียนหนึ่ง ๆ มักจะมีนักเรียนแน่นขนัด และบิดามารดาอาจเต็มใจจ่ายเพื่อให้บุตรได้รับการเอาใจใส่เป็นส่วนตัว.
ทักษะอันเป็นประโยชน์อีกอย่างหนึ่งซึ่งคุณอาจมีอยู่แล้วก็คือศิลปะการถักผมเปีย. เนื่องจากการถักผมเปียรูปแบบต่าง ๆ เป็นที่นิยมมากท่ามกลางหมู่สตรีในแอฟริกา จึงมีลู่ทางหารายได้สำหรับผู้มีทักษะในงานฝีมือนี้.
การใช้ความคิดสร้างสรรค์
ในสมัยคัมภีร์ไบเบิล ภรรยาผู้มีความสามารถอาจพบวิธีที่ฉลาดหลักแหลมในการหารายได้. สุภาษิต 31:24 กล่าวว่า “นางทำเครื่องนุ่งห่มด้วยผ้าป่านขาย และทำผ้าคาดพุงส่งพ่อค้า.” ในทำนองคล้ายคลึงกัน หลาย ๆ คนซึ่งอยู่ในประเทศกำลังพัฒนาได้ประสบความสำเร็จในการดำเนินอุตสาหกรรมในบ้าน หรือธุรกิจขนาดย่อมของตนเอง. ตัวอย่างเช่น ช่างไม้อาจตั้งร้านเล็ก ๆ แล้วทำตั่ง, ม้านั่งยาว, รวมทั้งเครื่องใช้ไม้สอยในครัวเรือนอื่น ๆ แบบเรียบง่าย. สิ่งจำเป็นก็เพียงเครื่องมือช่างไม้แบบพื้น ๆ เท่านั้น. หากคุณมีทักษะด้านการเกษตรอยู่บ้าง บางทีคุณอาจลงมือทำธุรกิจฟาร์มไก่ได้และขายไข่กับเนื้อไก่.
ความคิดสร้างสรรค์นับว่าสำคัญและจำเป็นสำหรับการเริ่มอุตสาหกรรมขนาดย่อม. บางคนได้ดัดแปลงกระป๋องดีบุกที่ทิ้งแล้วมาเป็นกระเป๋าเดินทางและหีบที่มีสีสัน. คนอื่น ๆ ทำรองเท้าแตะจากยางรถ. ยังมีคนอื่น ๆ อีกได้สร้างถังจากยางในรถเก่า ๆ. ความเป็นไปได้อาจถูกจำกัดไว้ก็โดยจินตนาการของคุณเองเท่านั้น.
ในประเทศกำลังพัฒนาต้องอาศัยทั้งทักษะและจินตนาการเพื่อการอยู่รอด แต่คุณจำต้องมีความอดทนและเจตคติในเชิงบวกด้วย. อย่ายอมแพ้ง่าย ๆ. จงเป็นคนยืดหยุ่นพร้อมที่จะเปลี่ยนงานถ้าจำเป็น. หากจะลงมือทำธุรกิจหรือให้บริการอย่างใดอย่างหนึ่ง จงแน่ใจที่จะตรวจดูกฎหมายและเทศบัญญัติของท้องถิ่น. คริสเตียนมีข้อเรียกร้องให้แสดงความนับถือต่อกฎหมายของประเทศ.—โรม 13:1-7.
ก่อนพยายามเสนอสินค้าหรือบริการใด ๆ ให้ถามตนเองว่า ‘ความต้องการและธรรมเนียมในท้องถิ่นเป็นอย่างไร? สภาพเศรษฐกิจของท้องถิ่นนั้นเป็นอย่างไร? ลูกค้าสามารถจ่ายได้ไหมในสิ่งที่เรากำลังเสนอให้? มีคนอื่น ๆ สักกี่คนที่เสนอผลิตภัณฑ์หรือบริการคล้ายคลึงกัน? ฉันมีทักษะ, พลัง, ความริเริ่ม, วินัยกับตัวเอง, และไหวพริบในการจัดระบบที่จำเป็นต่อการดำเนินกิจการนี้หรือไม่? จะใช้เงินทุนสักเท่าไร? ฉันจะต้องหยิบยืมไหม? ฉันจะสามารถชดใช้เงินกู้เหล่านั้นไหม?’
คำถามของพระเยซูในลูกา 14:28 นับว่าตรงกับเรื่องนี้ทีเดียว: “ด้วยว่าในพวกท่านมีผู้ใดเมื่อปรารถนาจะสร้างป้อม, แล้วจะไม่นั่งลงคิดราคาดูเสียก่อนว่าจะมีพอสร้างให้สำเร็จได้หรือไม่?”
ถูกแล้ว มิใช่ทุกคนมีทักษะหรือชอบงานที่สร้างขึ้นเอง. กระนั้นพระเจ้ายะโฮวาสามารถอวยพระพรความริเริ่มและความบากบั่นจริงจังของคุณหากสิ่งนี้เกิดจากเจตนาที่ถูกต้อง. (เทียบกับ 2 เปโตร 1:5.) ฉะนั้น จงพยายามอย่างเต็มความสามารถเพื่อหางานทำ—ถึงแม้คุณจะต้องสร้างงานขึ้นมาด้วยตัวเองก็ตาม!
[รูปภาพหน้า 19]
การเย็บผ้า, การล้างรถ, การจัดส่งน้ำสะอาด, และการทำปลา, เป็น วิธีต่าง ๆ ที่ผู้คนใช้เพื่อ หาเลี้ยงชีพ