การมุ่งติดตามความมั่งคั่งทางวัตถุ
โดยผู้สื่อข่าว ตื่นเถิด! ในไต้หวัน
‘เงินไม่สามารถซื้อความสุขได้!’ ถึงแม้ผู้คนส่วนใหญ่เห็นด้วยไม่มากก็น้อยกับคำกล่าวนี้ แต่หลายคนยังมุ่งติดตามความร่ำรวยด้านวัตถุอย่างไม่หยุดหย่อนราวกับเป็นแนวทางสู่ชีวิตที่มีความสุข. ก็ทำไมจะไม่มุ่งติดตามล่ะ? ว่ากันตามจริง ดูเหมือนว่าการแก้ปัญหามากมายของมนุษยชาติขึ้นอยู่กับความสำเร็จและความมั่งคั่งทางวัตถุ.
ลองนึกภาพดูสิว่าโลกจะต่างไปสักเท่าไร หากผู้ชาย, ผู้หญิง, และเด็กทุกคนต่างก็มีชีวิตที่มั่งคั่งด้วยวัตถุ! คงจะไม่มีการดูถูกเหยียดหยามและความทุกข์ของผู้คนหลายล้านที่อาศัยในแหล่งเสื่อมโทรมของโลก. เช่นกัน คงจะไม่มีปัญหาการไร้ที่อาศัยซึ่งกำลังทำให้ทุกประเทศทั้งที่มั่งคั่งและยากจนเดือดร้อนอยู่ในขณะนี้.
และจะว่าอย่างไรกับเรื่องสุขภาพที่ดี ซึ่งสำคัญยิ่งสำหรับความสุข? แม้ว่าวิทยาศาสตร์การแพทย์กำลังก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ผู้คนมากขึ้นเรื่อย ๆ กำลังพบว่าพวกเขาไม่สามารถรับภาระค่าใช้จ่ายด้านการรักษาทางแพทย์ได้. อีกด้านหนึ่ง หลายล้านคนยังคงประสบความอดอยากหิวโหยและทุโภชนาการอยู่ทุกวัน. หากความมั่งคั่งกระจายไปทั่วโลก ทุกคนคงจะมีโอกาสดำรงชีวิตที่มีสุขภาพดีขึ้น และด้วยเหตุนั้น ชีวิตจึงมีความสุขมากขึ้น มิใช่หรือ?
แม้กระทั่งแผ่นดินโลกเองก็คงได้รับประโยชน์. อย่างไร? ขณะนี้สภาพแวดล้อมของแผ่นดินโลกกำลังถูกทำลายเนื่องด้วยสารมลพิษถึงตาย ซึ่งส่วนหนึ่งเกิดขึ้นเนื่องจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงจากฟอสซิล. กระนั้น เหตุผลหนึ่งที่อ้างกันสำหรับการไม่มุ่งแสวงหาเทคโนโลยีที่จำเป็นเพื่อนำพลังงานมาใช้ในรูปแบบที่สะอาดกว่าก็คือว่า เทคโนโลยีแบบนั้นเสียค่าใช้จ่ายสูงเกินไป. นอกจากนี้ การทำลายป่าดิบ อันตรายร้ายแรงอีกอย่างหนึ่งต่อสภาพแวดล้อม ส่วนใหญ่ก็โทษปัจจัยทางเศรษฐกิจ.
เนื่องจากความมั่งคั่งด้านวัตถุอาจดูเหมือนแก้ปัญหามากหลายของเราได้ และบรรเทาความทุกข์ยากมากมาย จึงไม่แปลกที่ผู้คนถือกันมานานแล้วว่า ความสุขเป็นผลสืบเนื่องจากความมั่งคั่ง. ตัวอย่างเช่น ในขณะที่ชาวตะวันตกทักทายกันเป็นธรรมเนียมด้วยคำว่า “สวัสดีปีใหม่!” ในวันขึ้นปีใหม่ ชาวจีนจะกล่าวคำทักทายตามประเพณีในวันตรุษจีนว่า “กุงสีฟาไฉ” ต่อกันและกันโดยหวังว่าพวกเขาจะ ‘ร่ำรวย!’ ใช่ ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า เรามีชีวิตอยู่ในโลกซึ่งผู้คนถือเอาการมุ่งติดตามความมั่งคั่งทางวัตถุเป็นเรื่องสำคัญในอันดับสูงมาก อาจจะสูงสุดด้วยซ้ำ. บ่อยครั้ง ความสำเร็จหรือความล้มเหลวมักจะวัดกันด้วยความมั่งคั่งด้านวัตถุ.
ถึงแม้ว่าการได้มาหรือการมีสิ่งฝ่ายวัตถุในตัวของมันเองแล้วใช่ว่าต้องผิดเสมอไป แต่สิ่งเหล่านั้นรับประกันความสุขได้ไหม? ควรให้ความสำคัญมากน้อยแค่ไหนต่อสิ่งฝ่ายวัตถุ? ความมั่งคั่งทางวัตถุเป็นปัจจัยสำคัญอย่างแท้จริงสำหรับโลกที่ดีกว่าไหม?