ทัศนะของคัมภีร์ไบเบิล
ผิดไหมถ้าจะเอ่ยพระนามของพระเจ้า?
หลายศตวรรษมาแล้วที่ลัทธิยูดายสอนว่าพระนามยะโฮวาของพระเจ้านั้นศักดิ์สิทธิ์เกินกว่าจะเอ่ยออกมา.a (บทเพลงสรรเสริญ 83:18) นักเทววิทยาหลายคนให้เหตุผลว่า เป็นการไม่นับถือถ้าจะเรียกพระผู้สร้างองค์ทรงสง่าราศีในแบบที่แสดงความคุ้นเคยเช่นนั้น หรือกระทั่งว่าการทำเช่นนั้นเป็นการฝ่าฝืนพระบัญญัติสิบประการข้อที่สาม ซึ่งห้าม ‘ออกพระนามองค์พระผู้เป็นเจ้าเล่นเปล่า ๆ.’ (เอ็กโซโด 20:7) ในศตวรรษที่สามสากลศักราช มิชนาห์แถลงว่า “ผู้ที่เอ่ยพระนามของพระเจ้าตามที่สะกดไว้” จะ “ไม่มีส่วนในโลกที่จะมา.”—ซันเฮดริน 10:1.
น่าสนใจ ผู้คงแก่เรียนหลายคนในคริสต์ศาสนจักรทำตามหลักในคำสอนสืบปากของชาวยิวข้อนี้เมื่อแปลคัมภีร์ไบเบิล. ตัวอย่างเช่น คัมภีร์ไบเบิลพร้อมกับคำอธิบายประกอบของออกซฟอร์ดฉบับใหม่ (ภาษาอังกฤษ) ให้ความเห็นไว้ในคำนำว่า “การใช้พระนามเฉพาะใด ๆ สำหรับพระเจ้าที่มีอยู่หนึ่งเดียว ราวกับว่ามีพระเจ้าอื่น ๆ อีกซึ่งทำให้ต้องแยกพระเจ้าองค์เที่ยงแท้ไว้ต่างหากจากพระเจ้าเหล่านั้น เริ่มถูกยกเลิกในลัทธิยูดายก่อนยุคคริสเตียนและเป็นการไม่เหมาะสมสำหรับความเชื่อของคริสตจักรโดยรวม.” ฉะนั้น จึงมีการใช้คำ “องค์พระผู้เป็นเจ้า” แทนพระนามของพระเจ้าในฉบับแปลดังกล่าว.
พระเจ้าทรงมีทัศนะเช่นไร?
แต่ทัศนะของผู้แปลและนักเทววิทยาเหล่านั้นสะท้อนให้เห็นความคิดของพระเจ้าไหม? ที่จริงแล้วพระเจ้ามิได้ทรงประสงค์จะปิดบังพระนามของพระองค์ไว้จากมนุษยชาติ; แต่พระองค์ทรงเปิดเผย พระนามนั้นแก่พวกเขา. ในคัมภีร์ไบเบิลภาคภาษาฮีบรูซึ่งเรียกกันทั่วไปว่าพันธสัญญาเดิมนั้น มีพระนามยะโฮวาของพระเจ้าปรากฏอยู่มากกว่า 6,800 ครั้ง. บันทึกในคัมภีร์ไบเบิลแสดงให้เห็นว่ามนุษย์คู่แรก คืออาดามและฮาวา ก็อยู่ในหมู่คนเหล่านั้นที่รู้จักและใช้พระนามของพระเจ้า. เมื่อให้กำเนิดบุตรชายคนแรก ฮาวาร้องออกมาว่า “ข้าพเจ้าได้บุตรคนนี้เพราะพระยะโฮวาเจ้า.”—เยเนซิศ 4:2.
อีกหลายศตวรรษต่อมา เมื่อพระเจ้าทรงเรียกโมเซให้นำชาติยิศราเอลออกจากการเป็นทาสในอียิปต์ โมเซทูลถามพระเจ้าว่า “เมื่อข้าพเจ้ามาถึงชนชาติยิศราเอลจะบอกเขาว่า, ‘พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเจ้าทั้งหลายได้ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาท่าน;’ และเขาจะถามว่า, ‘พระองค์มีพระนามอะไร?’ ข้าพเจ้าจะตอบเขาอย่างไร?” โมเซอาจสงสัยว่าพระเจ้าจะเปิดเผยพระองค์เองด้วยพระนามใหม่หรือไม่. พระเจ้าตรัสแก่โมเซว่า “เจ้าจงกล่าวแก่ชนชาติยิศราเอลดังนี้ว่า, ‘ยะโฮวาพระเจ้าของบรรพบุรุษของเจ้า: คือพระเจ้าของอับราฮาม, ยิศฮาค, และยาโคบ, ได้ใช้ข้าพเจ้ามาหาท่าน,’ นี่แหละเป็นนามของเราเป็นนิตย์; นี่แหละเป็นที่ระลึกของเราตลอดทุกชั่วอายุมนุษย์.” (เอ็กโซโด 3:13, 15) เป็นที่ชัดแจ้งว่าพระเจ้าเที่ยงแท้หาได้ทรงดำริว่าพระนามของพระองค์ศักดิ์สิทธิ์เกินกว่าที่ไพร่พลของพระองค์จะเอ่ยออกมาไม่.
แท้จริงแล้ว ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ของพระเจ้าตลอดทุกชั่วอายุต่างเอ่ยพระนามของพระเจ้าอย่างสะดวกใจและด้วยความนับถือ. โบอัศผู้รับใช้ที่ภักดีของพระเจ้าทักทายคนงานของท่านในทุ่งนาเป็นประจำด้วยถ้อยคำว่า “ขอให้พระยะโฮวาทรงสถิตอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด.” พวกคนงานแสดงความตกตะลึงไหมกับการทักทายเช่นนั้น? เปล่าเลย. บันทึกนั้นบอกว่า “เขาทั้งหลายตอบว่า, ขอพระยะโฮวาทรงอวยพระพรแก่ท่านเถิด.” (ประวัตินางรูธ 2:4) แทนที่จะคิดว่าคำทักทายนี้เป็นการสบประมาทพระเจ้า เหล่าคนงานต่างคิดว่านั่นเป็นวิธีให้เกียรติและยกย่องพระองค์ในงานประจำวันของพวกตน. ด้วยเจตนารมณ์เดียวกันนี้ พระเยซูทรงสอนเหล่าสาวกของพระองค์ให้อธิษฐานว่า “โอพระบิดาแห่งข้าพเจ้าทั้งหลายผู้สถิตในสวรรค์. ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่นับถืออันบริสุทธิ์.”—มัดธาย 6:9.
พระบัญญัติข้อที่สาม
แต่จะว่าอย่างไรในเรื่องข้อห้ามที่กล่าวไว้ในพระบัญญัติสิบประการข้อที่สาม? เอ็กโซโด 20:7 มีกล่าวไว้อย่างหนักแน่นดังนี้: “อย่าออกพระนามพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าเปล่า ๆ; ด้วยผู้ที่ออกพระนามพระองค์เล่นเปล่า ๆ นั้น, พระยะโฮวาจะถือว่าไม่มีโทษหามิได้.”
แท้จริงแล้ว การออกพระนามของพระเจ้า “เล่นเปล่า ๆ” หมายความเช่นไร? หนังสือคำอธิบายโทราห์ของเจพีเอส (ภาษาอังกฤษ) จัดพิมพ์โดยสมาคมสิ่งพิมพ์ของชาวยิว อธิบายว่า คำภาษาฮีบรูที่ได้รับการแปลดังข้างต้นว่า “เล่นเปล่า ๆ” (ลาชชาว’ʹ) อาจหมายความได้ว่า “อย่างไม่ศรัทธา” หรือ “เปล่า ๆ, ไร้ประโยชน์.” หนังสืออ้างอิงเล่มเดียวกันบอกต่อไปว่า “ความคลุมเครือ [ของคำภาษาฮีบรูคำนี้] เปิดช่องให้แปลว่า การสั่งห้าม [การห้าม] การเป็นพยานเท็จโดยคู่กรณีในคดี, การสาบานเท็จ, และการใช้พระนามของพระเจ้าโดยไม่จำเป็นหรืออย่างเล่น ๆ.”
หนังสือคำอธิบายของชาวยิวเล่มนี้เน้นอย่างถูกต้องว่า ‘การเอ่ยพระนามของพระเจ้าเล่นเปล่า ๆ’ เกี่ยวข้องกับการใช้พระนามนี้อย่างไม่เหมาะสม. แต่การเอ่ยพระนามของพระเจ้าเมื่อสอนเรื่องพระองค์แก่คนอื่น ๆ หรือเมื่อทูลอธิษฐานถึงพระบิดาฝ่ายสวรรค์ของเรานั้นจะเรียกได้อย่างถูกต้องไหมว่าเป็นการเอ่ย “โดยไม่จำเป็นหรืออย่างเล่น ๆ ไม่จริงจัง”? พระยะโฮวาทรงสำแดงทัศนะของพระองค์ผ่านทางถ้อยคำในบทเพลงสรรเสริญ 91:14 (ล.ม.) ดังนี้: “เพราะเขาได้มีความรักใคร่เรา เราจึงจะช่วยเขาให้รอด. เราจะป้องกันเขาไว้ เพราะว่าเขาได้มารู้จักนามของเรา.”
นี่เป็นเรื่องสำคัญไหม?
ฉบับแปลภาษาอังกฤษสมัยใหม่ชื่อ พระธรรมห้าเล่มของโมเซ (ภาษาอังกฤษ) โดยเอเวอเรตต์ ฟอกซ์ เลิกติดตามคำสอนสืบปาก. ฉบับแปลนี้ไม่ใช้ “องค์พระผู้เป็นเจ้า” ตามคำสอนสืบปากแต่ใช้ “ยฮวฮ” เพื่อแสดงพระนามของพระเจ้า “ด้วยความปรารถนาจะแสดงว่าข้อความนั้น ๆ จะปรากฏอย่างไรแก่ผู้อ่านเป็นภาษาฮีบรู.” ฟอกซ์เน้นว่า “ผู้อ่านจะสังเกตเห็นทันทีว่านามเฉพาะของพระเจ้าในคัมภีร์ไบเบิลปรากฏในเล่มนี้ว่า ‘ยฮวฮ.’” เขายอมรับว่าการเห็นพระนามของพระเจ้าอาจเป็นสิ่งที่ “ขัดตา” ผู้อ่าน. แต่หลังจากที่ดำเนินขั้นตอนที่น่าชมเชยในการไม่ปิดบังพระนามของพระเจ้าในการแปล เขากล่าวอีกว่า “ข้าพเจ้าคงเสนอแนะให้ใช้คำ ‘องค์พระผู้เป็นเจ้า’ ตามความเคยชินในการอ่านออกเสียง แต่คนอื่น ๆ อาจอยากทำตามธรรมเนียมของตนเองก็ได้.” แต่นี่เป็นแค่เรื่องของการเลือกส่วนตัว, ประเพณี, หรือการทำตามธรรมเนียมของตัวเองอย่างนั้นไหม?
ไม่ใช่เช่นนั้น. คัมภีร์ไบเบิลไม่เพียงสนับสนุนการใช้พระนามของพระเจ้าอย่างถูกต้องเท่านั้น แต่สั่งให้ใช้! ที่ยะซายา 12:4ก (ล.ม.) มีพรรณนาว่าไพร่พลของพระเจ้ากำลังร้องออกมาด้วยคำที่ชัดเจนว่า “ประชาชนทั้งหลาย จงโมทนาพระคุณพระยะโฮวา! จงร้องเรียกพระนามของพระองค์.” นอกจากนี้ ท่านผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญกล่าวถึงคนเหล่านั้นที่สมควรได้รับการพิพากษาอย่างเป็นผลร้ายจากพระเจ้าว่า “ขอเทความพิโรธของพระองค์ลงมายังชนประเทศที่มิได้รู้จักพระองค์, และลงมายังอาณาจักรที่ไม่ออกพระนามของพระองค์.”—บทเพลงสรรเสริญ 79:6 เราทำให้เป็นตัวเอน; ดูสุภาษิต 18:10; ซะฟันยา 3:9 ด้วย.
ดังนั้น แม้บางคนไม่ยอมเอ่ยพระนามอันรุ่งโรจน์ของพระยะโฮวาเนื่องด้วยเข้าใจพระบัญญัติข้อที่สามผิดไป แต่ผู้ที่รักพระเจ้าอย่างแท้จริงต่างก็มุ่งหมายจะร้องเรียกพระนามของพระองค์. ใช่แล้ว ในทุกโอกาสที่เหมาะสม พวกเขา ‘ประกาศให้ชนชาวประเทศต่าง ๆ รู้สิ่งที่พระองค์ทรงทำ กล่าวว่าพระนามของพระองค์นั้นควรได้รับการยกย่อง’!—ยะซายา 12:4ข, ล.ม.
[เชิงอรรถ]
a ในคัมภีร์ไบเบิลภาคภาษาฮีบรู (พันธสัญญาเดิม) พระนามของพระเจ้ามีแสดงไว้ด้วยอักษรสี่ตัวซึ่งเขียนทับศัพท์ได้เป็น ยฮวฮ. แม้ว่าการออกเสียงที่แน่ชัดสำหรับพระนามของพระเจ้าไม่เป็นที่รู้กัน แต่พระนามนี้มีการออกเสียงกันทั่วไปว่า “ยะโฮวา.”
[รูปภาพหน้า 26]
ตอนหนึ่งของพระธรรมบทเพลงสรรเสริญจากม้วนหนังสือแห่งทะเลตาย. พระนามของพระเจ้า ยะโฮวา (ยฮวฮ) ปรากฏอยู่ในรูปตัวอักษรภาษาฮีบรูแบบที่โบราณกว่าส่วนอื่น ๆ ของม้วนหนังสือนี้
[ที่มาของภาพ]
Courtesy of the Shrine of the Book, Israel Museum, Jerusalem