เมื่อปัญหาร้ายแรงด้านสุขภาพโถมทับคุณ
“ผมตะลึงงันไปเลย.” จอห์นกล่าว หลังจากที่รู้ว่าเขาเป็นโรคซึ่งทำให้ทุพพลภาพ.
“ดิฉันกลัวมาก.”—เบทกล่าว หลังจากที่ตระหนักว่าปัญหาสุขภาพของเธอนั้นร้ายแรงเพียงใด.
การได้มาทราบว่าตัวคุณเป็นโรคเรื้อรังซึ่งทำให้ทุพพลภาพหรือการทราบว่าการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุจะทำให้คุณพิการอย่างถาวรนับเป็นประสบการณ์ที่ก่อความเจ็บปวดมากที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต. ไม่ว่าคุณทราบข่าวเรื่องความเจ็บป่วยของคุณในห้องทำงานอันสงบเงียบของคุณหมอหรือเผชิญกับความพิการนั้นซึ่ง ๆ หน้าในห้องฉุกเฉินที่ชุลมุนวุ่นวาย คุณก็คงไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น. แทบไม่มีอะไรในชีวิตที่จะทำให้คุณพร้อมรับมือกับอารมณ์ความรู้สึกที่รุนแรงต่าง ๆ ซึ่งโถมทับเข้ามาเมื่อคุณประสบกับปัญหาร้ายแรงด้านสุขภาพ.
เพื่อจะรวบรวมข้อมูลที่อาจเป็นประโยชน์สำหรับคนที่เพิ่งประสบกับปัญหาร้ายแรงด้านสุขภาพเมื่อไม่นานมานี้ ตื่นเถิด! ได้พูดคุยกับผู้คนจำนวนหนึ่งในประเทศต่าง ๆ ซึ่งได้ประสบความสำเร็จในการรับมือกับความเจ็บป่วยเรื้อรังที่ทำให้ทุพพลภาพมาเป็นเวลาหลายปี. มีการขอให้พวกเขาออกความเห็นเกี่ยวกับคำถามต่าง ๆ เช่น คุณได้ผ่านความรู้สึกแบบไหนมาบ้าง? อะไรช่วยคุณฝ่าฟันปัญหาและได้ความมั่นคงทางอารมณ์กลับคืนมาอีกครั้ง? คุณได้ทำขั้นตอนอะไรบ้างเพื่อจะควบคุมชีวิตของคุณได้อีกในระดับหนึ่ง? ความรู้จากประสบการณ์จริงที่รวบรวมมาจากการสัมภาษณ์เหล่านี้ รวมทั้งการค้นพบบางอย่างของบรรดานักวิจัยซึ่งศึกษาถึงผลกระทบของความเจ็บป่วยในระยะยาวนั้น ได้นำมาลงไว้เพื่อประโยชน์ของคนที่กำลังเผชิญกับปัญหาร้ายแรงด้านสุขภาพในตอนนี้.a
[เชิงอรรถ]
a ขณะที่บทความเด่นชุดนี้พูดถึงคนที่เจ็บป่วยหรือทุพพลภาพโดยเฉพาะ แต่ชุดบทความ “การป่วยเรื้อรัง—การรับมือทั้งครอบครัว” (ตื่นเถิด! ฉบับ 8 มิถุนายน 2000) มีข้อมูลเฉพาะสำหรับผู้ที่เอาใจใส่ดูแลผู้ป่วย.