สุขภาพดีสำหรับทุกคน—เป้าหมายที่เอื้อมถึงไหม?
คุณปรารถนาให้ตัวคุณเองกับครอบครัวของคุณมีสุขภาพดีขึ้นไหม? แน่ละคุณปรารถนาเช่นนั้น. แต่ขณะที่พวกเราส่วนใหญ่อาจเจ็บป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นครั้งคราว สำหรับคนนับล้าน ๆ แล้ว ความป่วยไข้เป็นความเจ็บปวดที่ต้องพานพบไปตลอดชีวิต.
ถึงกระนั้น มีการรณรงค์ขนานใหญ่เพื่อลดปัญหาเรื่องความเจ็บป่วยและโรคภัย. ลองนึกถึงองค์การอนามัยโลก (WHO) หน่วยงานหนึ่งในองค์การสหประชาชาติ. ในการประชุมซึ่งจัดขึ้นโดยองค์การอนามัยโลกเมื่อปี 1978 ผู้แทนจาก 134 ประเทศและ 67 องค์กรในสหประชาชาติ ต่างเห็นพ้องกันว่าสุขภาพดีนั้นไม่ใช่เพียงแค่การไม่เจ็บป่วยหรือไม่มีโรคเท่านั้น. พวกเขาแถลงว่า สุขภาพที่ดีคือ “สภาพสมบูรณ์ทางร่างกาย, จิตใจและสังคม.” จากนั้นบรรดาผู้แทนได้ทำสิ่งที่กล้าหาญด้วยการประกาศว่าสุขภาพที่ดีเป็น “สิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน”! องค์การอนามัยโลกจึงตั้งเป้าที่จะบรรลุผลใน “การให้ทุกคนในโลกมีสุขภาพดีในระดับซึ่งเป็นที่ยอมรับได้.”
เป้าหมายเช่นนั้นน่ายกย่อง เป็นแนวคิดอันสูงส่งทีเดียว. แต่จะเป็นไปได้สักแค่ไหนที่จะบรรลุเป้าหมายนี้? ในบรรดากิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ แน่นอนว่าการแพทย์เป็นสิ่งที่ได้รับความเชื่อถือและยกย่องมากที่สุดอย่างหนึ่ง. ตามที่กล่าวในหนังสือพิมพ์อังกฤษชื่อเดอะ ยูโรเปียน ผู้คนในประเทศทางตะวันตกได้คุ้นเคยกับ “แนวคิดทางการแพทย์ที่สืบทอดกันมาเกี่ยวกับ ‘ยาวิเศษ’ ที่ว่า ยาหนึ่งเม็ดรักษาโรคได้หนึ่งอย่าง.” พูดอีกอย่างหนึ่ง เราคาดหมายว่าวงการแพทย์จะสามารถรักษาความเจ็บป่วยทุกชนิดได้ด้วยวิธีง่าย ๆ และตรงไปตรงมา. บุคลากรทางการแพทย์สามารถทำได้ตามความคาดหมายอันสูงนี้จริง ๆ ไหม?